Διαφάνεια στο δημόσιο βίο, ιδίως, μέσω της διαδικασίας κατάρτισης δημοσίων συμβάσεων
Τίτλος:
Transparency in public action, especially in the field of public procurement
Κύρια Υπευθυνότητα:
Χατζηδάκη, Μαρία Ι.
Επιβλέπων:
Μουκίου, Χρυσούλα Π.
Θέματα:
Keywords:
Δημόσιες συμβάσεις, ευρωπαϊκές οδηγίες, διαπλοκή, δωροδοκία, σύγκρουση συμφερόντων, διαδικασίες ανάθεσης, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ηλετρονικά συστήματα, κριτήρια αποκλεισμού, θεσμικοί μηχανισμοί, δημοσιότητα, διαφάνεια, δημόσιος βίος Public contracts, european directives, interrelation, bribery, conflict of interests, award procedures, electronic auctions, electronic systems, exclusion grounds, institutional authorities, publicity, transparency, public action
Ημερομηνία Έκδοσης:
2015
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Το θέμα που διαπραγματεύεται το παρόν έργο, υπό τους όρους της ποιοτικής έρευνας, είναι η ανάγκη διαφάνειας στις διαδικασίες κατάρτισης των δημοσίων συμβάσεων σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Αρχικά, παρουσιάζεται η δυναμική σχέση των δημοσίων συμβάσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση, χάριν της οποίας κατορθώθηκε το κοινοτικό ενοποιητικό εγχείρημα και εγκαθιδρύθηκε το κοινοτικό δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων.Έπειτα, επιχειρείται μια εννοιολογική αποσαφήνιση του όρου των δημοσίων συμβάσεων για λόγους κατανόησης της γενικότερης προβληματικής που θίγεται και η οποία θα εστιάσει, εν συνεχεία, σε φαινόμενα και σκάνδαλα διαπλοκής των συμφερόντων των ΜΜΕ, της πολιτικής εξουσίας και των μεγαλοεπιχειρηματιών που συνάπτουν κερδοσκοπικές και ζημιογόνες συμβάσεις με το Δημόσιο. Για την πάταξη και την καταστολή των εν λόγω φαινομένων, γίνεται καταρχάς μια θεωρητική προσέγγιση διαμέσου των αρχών του πρωτογενούς ενωσιακού δικαίου και δευτερευόντως μια πρακτικότερη, με την παράθεση των συγκεκριμένων εκσυγχρονισμένων επιταγών των συναφών κοινοτικών οδηγιών του 2014 και των σταδιακά ενισχυόμενων από το 1995 εθνικών μέτρων. Στη συνέχεια, υπογραμμίζονται οι πολιτικές διαφάνειας στο πρώτο στάδιο των διακηρύξεων των δημοσίων συμβάσεων και στο δεύτερο, το προσυμβατικό των εννέα διαδικασιών ανάθεσης. Εν προκειμένω, ο κανόνας θεωρείται η ανοικτή διαδικασία λόγω οικοδόμησής της στον πραγματικό ανταγωνισμό, την ίση μεταχείριση και τη διαφάνεια που επιτάσσονται από το δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων για όλους τους εν δυνάμει αναδόχους. Οι άλλες οκτώ διαδικασίες κρίνεται ότι βαθμιαία αυτοπεριορίζουν τις προαναφερθείσες αρχές αλλά είναι εκ των πραγμάτων καινοτόμες, πιο ευέλικτες και αποδοτικές για τις αναθέτουσες αρχές. Η πιο εξαιρετική αυτών είναι η διαδικασία «απευθείας ανάθεσης», ενώ οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και η ανταγωνιστική διαδικασία θεωρούνται οι πλεόν κορεσμένες επιλογές. Παράλληλα, η τήρηση ορισμένων κριτηρίων ποιότητας, όπως φαίνεται, διασφαλίζει τη φερεγγυότητα συμμετοχής των ενδιαφερομένων σε μια εκ των διαδικασιών, ενώ η ανάθεση της σύμβασης θα πρέπει να γίνεται στην προσφορά της βέλτιστης σχέσης ποιότητας-τιμής. Περαιτέρω, προβάλλεται και η ταυτόχρονη, υποχρεωτική τήρηση ενός προσήκοντος βαθμού δημοσιότητας κατά τις διενεργούμενες σχετικές διαδικασίες κατάρτισης, κατόπιν συγκεκριμένων τύπων. Τέλος, παρουσιάζονται έξι θεσμικοί μηχανισμοί ελέγχου και διασφάλισης της διαφάνειας στις δημόσιες συμβάσεις προληπτικά, κατασταλτικά και κατά τη διάρκειά τους.
Abstract:
The subject negotiated in this project, according to qualitative research, is the need for transparency in the field of public procurement at national, european and international level. Firstly, the dynamic relationship of public procurement with the European Union is issued to explain the achievement of the european unifying venture and the establishment of the Community law on Public Procurement. Afterwards, a conceptual clarification of the term of public procurement is attempted to understand the general problem raised, which, subsequently, will focus on phenomena and scandals of conflicts of interests in the area of mass media, gutter politics and “great” entrepreneurs who contract with the public sector in a harmful and profitable way. To punish and suppress these phenomena, a theoretical approach through the principles of primary EU law takes first place and secondarily a more practical one, with the juxtaposition of these modernized requirements of relevant EU directives of 2014 and gradually strengthened since 1995 national measures. Then, the transparency policies outlined in the first stage of notices of public procurement and in the second one included by nine pre-contract award procedures. In this case, the rule is considered the open procedure due to its foundation in the real competition, equal treatment and transparency prescribed by the law on public contracts for all potential contractors. The eight other procedures deemed to gradually impose a limit on the above-mentioned principles, but they are, in fact, innovative, more flexible and efficient for contracting authorities. The most exceptional is the “negotiated procedure”, while electronic auctions and competitive procedure with negotiation considered most saturated options. Moreover, compliance with certain quality criteria, as shown, ensures the solvency of potential contractors in one of those procedures, while the contract award should be made to the offering the best price-quality ratio. Further, the simultaneous mandatory compliance with a sufficient degree of publicity is also demonstrated, in carrying out the relevant procedures, after specific types. Finally, six preventive and repressive institutional control authorities and control bodies take effect to ensure transparency during public procurement.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Δίκαιο, Τεχνολογία και Οικονομία, 2015
