Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά το θέμα της μηδενικής ανοχής ως μέτρο αντεγκληματικής πολιτικής. Συγκεκριμένα, αφού προηγηθεί η θεωρητική προσέγγιση του προαναφερθέντος μοντέλου, θα επιδιωχθεί ερευνητική επισκόπησή του μέσα από την άμεση έκθεση των απόψεων των φορέων άσκησης του επίσημου κοινωνικού ελέγχου του εγκλήματος περί μηδενικής ανοχής, δηλαδή διευθυντών σωφρονιστικών καταστημάτων, αξιωματικών και υπαξιωματικών αστυνομίας και δικαστικών λειτουργών. Για τον σκοπό αυτό η διπλωματική εργασία διακρίνεται σε δύο κύρια μέρη. Στο πρώτο μέρος επιχειρείται η θεωρητική προσέγγιση της μηδενικής ανοχής μέσα από την ανάλυση θεωριών που πιθανότατα συνδέονται με το προαναφερθέν μοντέλο, καθώς και ανάλυση πρακτικών εφαρμογών μηδενικής ανοχής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συμπληρωματικά προς την πρώτη εφαρμογή του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στο δεύτερο μέρος πραγματοποιείται ποιοτική ανάλυση των συνεντεύξεων που πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια ημιδομημένης συνέντευξης, η οποία προέκυψε βάσει του πρώτου μέρους της διπλωματικής εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, αφού πρώτα συγκεντρώθηκαν τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των ερωτηθέντων, επιδιώχθηκε η καταγραφή απόψεων σχετικά με το πώς αιτιολογούν τις αυξητικές τάσεις της εγκληματικότητας, εάν ο εγκλεισμός σε κατάστημα κράτησης βοηθά στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας, εάν υπάρχουν πιθανότητες επανένταξης των κρατουμένων και εν τέλει κατά πόσο η αντεγκληματική πολιτική συντελεί στον έλεγχο και στην καταστολή της εγκληματικότητας. Τέλος, κλήθηκαν να τοποθετηθούν σχετικά με την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και εν τέλει αν πρακτικές μηδενικής ανοχής θα αποτελούσαν τη λύση ή την άμβλυνση της προσπάθειας πρόληψης και καταστολής της εγκληματικότητας.
Abstract:
This dissertation investigates the matter of zero tolerance as a means of crime policy. To be more specific, after the theoretical approach of the above mentioned practice, we will pursue an investigatory survey of this model through the direct exposition of the opinions of the operators of the practice of the official social control of crime as far as zero tolerance is concerned. That is to say, directors of penal institutions, officers and non-commissioned officers of police and judicial officials. For this purpose, this paper is divided in two main parts. In the first part, we pursue the theoretical approach of zero tolerance through the analysis of theories that probably are connected with the above mentioned model, as well as the analysis of practical application of zero tolerance in European level, supplementally to its first application in the USA. In the second part, there is a qualitative analysis of the interviews that were realized with the help of a semi-structured interview, that arose based on the first half of this paper. To be more specific, after having gathered first the demographic characteristics of the interviewees, we pursued the listing of opinions with regards to how they justify the increasing rates of criminality, whether the confinement in a penal institution helps in dealing with criminality, whether there are possibilities of reintegration of prisoners and finally in what degree the crime policy contributes to the control and repression of criminality. Last, they were called to express their opinion regarding the fight against criminality and finally whether practice of zero tolerance will be a solution or a reduction of the effort of prevention and repression of criminality.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, ΠΜΣ “Η Σύγχρονη Εγκληματικότητα και η Αντιμετώπισή της”, 2015
