Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η εργασία αυτή ως σκοπό την έρευνα και την αναζήτηση των απαρχών της διαδικασίας ενοποίησης με επίκεντρο την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας και την Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας. Ξεκινάμε πολύ νωρίς, μόλις μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από το 1948, οπότε υπογράφεται η Συνθήκη των Βρυξελλών και έτσι ξεκινάει μία συμμαχία ευρωπαϊκών δυνάμεων για την διατήρηση της ειρήνης. Συνεχίζουμε με την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την ΕΚΑΧ το 1951, και όλες τις υπόλοιπες υπογραφείσες συνθήκες έως και τη Συνθήκη της Λισαβώνας, που υπεγράφη το 2007 και ξεκίνησε να ισχύει το 2009. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, η ανάπτυξη της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας και της ασφάλειας στον ευρωπαϊκό χώρο, προχωρούσε σταθερά αλλά αργά. Η διαδικασία της εμβάθυνσης είναι μία επώδυνη και μακρά διαδικασία, όπου κυριαρχεί η βούληση των κρατών μελών και οι απόψεις τους περί του είδους της ολοκλήρωσης που επιθυμούν. Ακριβώς αυτό σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στο διεθνές σκηνικό επηρέασαν την πορεία της ΚΕΠΠΑ και της ΚΠΑΑ. Θα δούμε όμως ότι μέσα από τις προστριβές, τις διαφωνίες και τις αποχωρήσεις από την Ένωση, οι διαδικασίες τελικώς οδεύουν προς το καλύτερο, με βελτίωση των υποδομών και των σχέσεων των χωρών και σύγκλιση απόψεων όσον αφορά το πεδίο της άμυνας. Η Συνθήκη της Λισαβώνας ήταν καταλύτης ενοποιητική διαδικασία, λόγω δεσμευτικότητα σας των νομικών κειμένων της, πού όμως δεν συνιστά υποχρεωτικότητα. Συνεχίζει να επιτρέπει στα κράτη να έχουν βούληση, όμως από τη στιγμή που αναλαμβάνουν υποχρεώσεις θα πρέπει να τις φέρουν εις πέρας. Για το λόγο αυτό πιστεύουμε ότι PESCO θα είναι μία επιτυχημένη διαδικασία, διότι έχει προοπτικές περαιτέρω εξέλιξης, όμως όχι στο άμεσο μέλλον.
Abstract:
This thesis aims to seek further for the beginnings of the integration process focusing on the Common Foreign and Security Policy and the Common Defence and Security Policy. We start at the very begining, just after the end Second World War, from 1948, when the Brussels Treaty is signed and thus begins an alliance of European forces for the maintenance of peace. We continue with the European Union and the ECSC in 1951, and all the other treaties signed up to the Treaty of Lisbon, which was signed in 2007 and entered into force in 2009. During this time, the development of foreign policy and defence and security in Europe, was moving steadily but slowly. The process of deepening is a painstaking and long process, dominated by the will of the Member States and their views on the kind of integration they want. Exactly this in combination with the developments on the international scene influenced the course of the CFSP and the CSDP. We will see, however, that through the frictions, disagreements and withdrawals from the Union, the processes are finally moving towards the best, with the improvement of the infrastructures and the relations of the countries and the convergence of views in the field of defence. The Treaty of Lisbon was a catalyst for the unification process, due to your bindingness of its legal texts, which, however, is not mandatory. It continues to allow states to have the will, but once they make commitments, they will have to carry them out. That is why we believe that PESCO will be a successful process, because it has prospects for further development, but not in the near future.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2021
