Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Οι Νέοι Έλληνες ρεαλιστές: η Τέχνη ως φορέας αντίδρασης σε ανελεύθερα καθεστώτα
Τίτλος:New Greek Realists: art as an agent of reaction to illiberal regimes
Κύρια Υπευθυνότητα:Παπαδοπούλου, Σταματίνα Α.
Επιβλέπων:Γκαζή, Ανδρομάχη
Θέματα:
Keywords:Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές, κριτικός ρεαλισμός, Δικτατορία, λογοκρισία, τέχνη
New Greek Realists, critical realism, dictatorship, censorship, art
Ημερομηνία Έκδοσης:2022
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μεσούσης της Δικτατορίας, εμφανίστηκε στην εικαστική πραγματικότητα της Αθήνας, μια ομάδα πέντε νεαρών ζωγράφων, οι οποίοι αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν καλλιτεχνικά και να ασκήσουν κριτική, μέσω του έργου τους στη τρέχουσα πραγματικότητα. Πρόκειται για τους ζωγράφους Βαλαβανίδη, Δίγκα, Κατζουράκη, Μπότσογλου και Ψυχοπαίδη, απόφοιτοι όλοι της ΑΣΚΤ της Αθήνας, οι οποίοι δημιούργησαν την ομάδα των Νέων Ελλήνων Ρεαλιστών. Η δράση της ομάδας ήταν αρκετά πρωτοποριακή για την εποχή και λόγω της τόλμης της να επιχειρήσει να αντιδράσει έναντι ενός αυταρχικού καθεστώτος αλλά και λόγω της άρνησής της να εκφραστεί είτε μέσω της αφηρημένης τέχνης είτε μέσω της «ελληνικότητας» που κυριαρχούσαν εκείνο το διάστημα στη χώρα. Παρά τη βραχύβια ύπαρξή της (1971-1973) και τις μόλις δυο εκθέσεις που πραγματοποίησε, η ομάδα προκάλεσε αίσθηση στην ελληνική πραγματικότητα ενώ ήταν η πρώτη φορά που η νεοελληνική τέχνη, μέσω του κριτικού ρεαλισμού, συμπορεύτηκε με τα διεθνή πρωτοποριακά κινήματα, χωρίς καμία καθυστέρηση. Βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινήθηκε η ομάδα ήταν η κριτική της πολιτικής πραγματικότητας της χώρας, η οποία είχε ανατραπεί βιαίως λόγω της Δικτατορίας το 1967, αλλά και η καταγγελία του συνεχώς αυξανόμενου καταναλωτικού και καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο είχε αρχίσει να στρέφεται η ελληνική κοινωνία τη δεκαετία του ’60. Παίρνοντας ως πρώτη ύλη εικόνες/ φωτογραφίες από τον Τύπο, τα Μέσα της εποχής και την τηλεόραση, προσπάθησαν να πολεμήσουν το σύστημα με τα δικά του μέσα. Δημιούργησαν έργα – πίνακες στα οποία δεν αναπαριστούσαν απλώς την εικόνα που έπαιρναν από τον Τύπο, αλλά την απέδιδαν κριτικά, προκειμένου να περάσουν μηνύματα στον θεατή, να του δημιουργήσουν ερωτήματα, να τον προβληματίσουν και να τον κάνουν να σκεφτεί κριτικά. Παράλληλα τους απασχόλησαν και άλλα ζητήματα που είχαν να κάνουν με το ομαδικό έργο, την εμπορευματοποίηση της τέχνης, τον διαμεσολαβητικό ρόλο των χώρων τέχνης αλλά και το ρόλο του καλλιτέχνη στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να εξετασθεί η δράση της παρούσας ομάδας, η οποία λειτούργησε υπό την επίδραση του κριτικού ρεαλισμού, και να διαφανεί αν και κατά πόσο μια εικαστική ομάδα μπορεί να δράσει υπό ανελεύθερες συνθήκες, να επηρεάσει με το έργο της το κοινό και να αποτελέσει μια φωνή αντίδρασης
Abstract:In the early 1970s, in the midst of the dictatorship, a group of five young painters appeared in the artistic reality of Athens, who decided to become artistically active and to criticize, through their work, the current reality. They are the painters Valavanidis Y, Dinga, Katzourakis, Botsoglou and Psychopedis, all graduates of the Athens School of Fine Arts, who created the group of the Young Greek Realists. The action of the group was quite innovative for the time, both because of its boldness in attempting to react against an authoritarian regime and because of its refusal to express itself either through abstract art or through the "Greekness" that dominated the country at the time. Despite its short-lived existence (1971-1973) and the only two exhibitions it held, the group caused a sensation in the Greek reality and was the first time that modern Greek art, through critical realism, joined the international avant-garde movements without any delay. The main axes on which the group moved were, the critique of the political reality of the country, which had been violently overthrown by the dictatorship in 1967, and the denunciation of the ever-increasing consumerist and capitalist system to which Greek society had begun to turn in the 1960s. Taking as raw material images/photographs from the press, the media and television, they tried to fight the system by its own means. They created works - paintings in which they did not simply represent the image they received from the press, but rendered it critically, in order to pass messages to the viewer, to create questions, to make him/her think critically. At the same time, they were also concerned with other issues related to group work, the commercialization of art, the mediating role of art spaces and the role of the artist in contemporary society. The aim of this paper is to examine the action of this group, which operated under the influence of critical realism, and to see whether and to what extent an art group can operate under illiberal conditions, influence the public with its work and constitute a voice of reaction.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτιστική Διαχείριση, 2022
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 100-108
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
41PMS_PapadopoulouSt_4120M011.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο