Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Τουρκο-Λιβυκό Σύμφωνο και ελληνική διπλωματία: διαπιστώσεις-συμπεράσματα και προτάσεις
Τίτλος:Turkish-Libian Aggreement and greek diplomats findings-conclusions and suggestions
Κύρια Υπευθυνότητα:Πουλής, Σωτήριος Γ.
Επιβλέπων:Υφαντής, Κώστας
Θέματα:
Keywords:Τουρκολιβυκό, μνημόνιο, Ελλάδα, Διπλωματία, Διαπιστώσεις
Turkish-Libyan, memorandum, Greece, Diplomacy, Findings
Ημερομηνία Έκδοσης:2021
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, έχουν μετατραπεί ξανά σε πεδία καυτών γεωπολιτικών-στρατιωτικών-οικονομικών ανταγωνισμών και αναμέτρησης των Μεγάλων Δυνάμεων, με τη Τουρκία να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το νέο διαμορφωθέν περιβάλλον ανταγωνισμών επιδεικνύοντας από νωρίς τις προθέσεις της και θέτοντας σε πλήρη εξέλιξη, το όραμα ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο πλαίσιο αυτής της φιλοδοξίας, η τουρκική εμπλοκή στη λιβυκή κρίση, όπως διεξοδικά καταγράφεται στο κεφάλαιο 1, αποτελεί κυρίαρχο – ίσως και αναπόφευκτο - στοιχείο της στρατηγικής της Άγκυρας για την ευόδωση των πολλαπλών αλληλένδετων επιμέρους οραμάτων της. Η Τουρκία τη παρούσα χρονική περίοδο προβληματίζει σοβαρά, με τις αναθεωρητικές τάσεις της, τα εκτενή μέτωπα που έχει εμπλακεί (Συρία, Λιβύη, Κατάρ, Σουδάν, Υπερκαυκασία κ.α.) και το διπλό «παιχνίδι» της με τη Ρωσία (S400, Συρία, Λιβύη). Η θέση της Ελλάδας και της Κύπρου έχει αναβαθμιστεί σημαντικά, καθόσον αποτελούν δυο από τους σπουδαιότερους γεωστρατηγικούς κόμβους μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης. Σε αυτό συμβάλει αφενός η διαφαινόμενη απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση και αφετέρου οι ενεργειακές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία δεν πρόκειται να μη διεκδικήσει ένα σημαντικό μερίδιο των υποθαλασσίων ενεργειακών πόρων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου και σε αυτό το σκεπτικό εντάσσεται και η οριοθέτηση της θαλάσσιας περιοχής νοτίως της Κρήτης με τη Λιβύη. Οι Τούρκοι αναφερόμενοι στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», έχουν την εντύπωση ότι ο διαμοιρασμός της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου δέον όπως συμβεί μόνον μεταξύ των χωρών που έχουν ηπειρωτικές ακτές. Η Ελλάδα είναι με συνέπεια προσηλωμένη στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύμφωνα με τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου, όπως γίνεται προσπάθεια να αποδειχθεί στο κεφάλαιο 2 και σκοπεύει να επιλύσει τη μόνη διαφορά που υφίσταται μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και, ειδικότερα, το δίκαιο της θάλασσας. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο είναι εφικτό το τουρκολιβυκό σύμφωνο να αδρανοποιηθεί στη πράξη με ειρηνικό τρόπο, δηλαδή μέσω της διπλωματικής οδού και τα εργαλεία που αυτή προσφέρει, ώστε να διαφυλαχθούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας έναντι των μαξιμαλιστικών τάσεων της γείτονος. Με το τουρκολιβυκό σύμφωνο είναι πασιφανές ότι η Άγκυρα επιδιώκει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη με οικονομικές προεκτάσεις (οικειοποίηση πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων ευρισκομένων εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας), αφαιρώντας από το τόξο των ελληνικών νήσων Καστελόριζο – Ρόδος – Κάρπαθος – Κάσος – Κρήτη, την προς ανατολάς υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ τους σε συνδυασμό με τον περιορισμό του συμπλέγματος νήσων της Μεγίστης σε χωρική θάλασσα 6 ΝΜ. Μια επιθυμητή τελική κατάσταση για την πατρίδα μας θα καθίστατο η επιβολή ειρήνης στη Λιβύη και η εκλογή μιας νέας διακυβέρνησης - άνευ επιρροών και εξαρτήσεων από την Τουρκία - που θα ακύρωνε στη πράξη τα δυο τουρκολιβυκά μνημόνια και θα διαπραγματεύονταν σε εύλογο χρονικό διάστημα την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες που γειτνιάζει, στη βάση των προβλέψεων της σύμβασης του Δικαίου της Θαλάσσης. Η συμφωνία μπορεί να ανατραπεί μόνο κατόπιν υπαναχώρησης της Λιβύης ή προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, με την Τουρκία να μη γίνεται εμφανές ότι επιθυμεί τη δεύτερη εκδοχή. Στο πλαίσιο της αποτελεσματικής αντιμετώπισης των αναθεωρητικών τάσεων της Τουρκίας η πατρίδα μας, αποφάσισε να επισπεύσει τις διπλωματικές κινήσεις και να διαπραγματευθεί με τις γειτονικές χώρες, και να πετύχει σημαντικές συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ, με Ιταλία και Αίγυπτο, με γνώμονα τη συνεργασία για σχέσεις καλής γειτονίας και σεβασμού του διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Η Ελλάδα, για να καταστεί ένας αντίπαλος που θα τη σέβονται και θα είναι σε θέση να αναπτύσσεται με ασφάλεια στο σκληρό διεθνές περιβάλλον, οφείλει: α. Να οικοδομήσει άμεσα ένα ισχυρό και αξιόπιστο κράτος, δηλαδή, πολιτικά σταθερό, να υπάρχει ομοψυχία, ανεπτυγμένη οικονομία και στρατηγική στοχοθέτηση. β. Να προβεί σε ανακήρυξη της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν. μίλια (τουλάχιστον, μέχρι ΝΑ Κρήτης). γ. Να κοινοποιεί όποτε τις δίνεται η ευκαιρία σε όλους τους οργανισμούς και θεσμούς αλλά και σε διμερείς επαφές, την παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας που κινείται εκτός πλαισίου κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και να την καταγγέλλει απαιτώντας εκτός από παραινέσεις και επιβολή κυρώσεων. δ. Να δρομολογήσει τάχιστα τις διαδικασίες οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Κύπρο όπως πολύ ορθά έπραξε με την Αίγυπτο (Η συνολική διευθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο-Αίγυπτο επί της ουσίας θα αδρανοποιήσει στην πράξη το τουρκολιβυκό μνημόνιο και ίσως η Τουρκία αναγκαστεί να προσφύγει στο ΔΔΧ). ε. Να επανασχεδιάσει ή επικαιροποιήσει, χωρίς χάσιμο πολύτιμου χρόνου, το ενιαίο αμυντικό δόγμα με την Κύπρο. Η ευέλικτη και αποτελεσματική αξιοποίηση της διπλωματίας και εναλλακτικά της στρατιωτικής ισχύος ενδυναμώνει τα κράτη, και τα καθιστά ικανά να προασπίζουν τα συμφέροντα και την εδαφική ακεραιότητα τους.
Abstract:The wider region of the Eastern Mediterranean and the Middle East, have once again become fields of hot geopolitical-military-economic rivalries and confrontations of the Great Powers, with Turkey trying to take advantage of the newly formed competition environment by showing its early and early evolution, the vision of rebuilding the Ottoman Empire. In the context of this ambition, Turkish involvement in the Libyan crisis, as detailed in Chapter 1, is a dominant - perhaps unavoidable - element of Ankara's strategy for the success of its many interconnected visions. Turkey at the present time is seriously concerned, with its revisionist tendencies, the extensive fronts involved (Syria, Libya, Qatar, Sudan, Transcaucasia, etc.) and its double "game" with Russia (S400, Syria, Libya). The position of Greece and Cyprus has been significantly upgraded, as they are two of the most important geostrategic nodes between East and West. The apparent distance of Turkey from the West and on the other hand the energy developments in the Eastern Mediterranean contribute to this. Turkey is not going to claim a significant share of the submarine energy resources of the Aegean and the Eastern Mediterranean, and this reasoning includes the delimitation of the sea area south of Crete with Libya. The Turks, referring to the doctrine of the "Blue Homeland", have the impression that the division of the continental shelf of the Eastern Mediterranean should occur as it happens only between the countries that have continental shores. Greece is consistently committed to the principle of peaceful settlement of disputes in accordance with the provisions of international law, as attempted to be shown in Chapter 2 and intends to resolve the only dispute between Greece and Turkey, namely the delimitation of the continental shelf, according to with the rules of international law and, in particular, the law of the sea. The question is whether it is possible for the Turkish-Libyan pact to be deactivated in practice in a peaceful way, that is, through the diplomatic channel and the tools it offers, in order to preserve the sovereign rights of our country against the maximalist tendencies of its neighbor. With the Turkish-Libyan pact, it is clear that Ankara seeks to gain political benefits with economic implications (appropriation of possible hydrocarbon deposits located within the Greek continental shelf), removing from the arc of the Greek islands Rhodos – Creta – Kastelorizo - Karpathos - Their EEZ in combination with the limitation of the archipelago of Megisti in a territorial sea of 6 NM. A desirable final situation for our country would be the imposition of peace in Libya and the election of a new government - without influence and dependence on Turkey - which would effectively annul the two Turkish-Libyan memoranda and negotiate within a reasonable time the zones with Greece and the other neighboring countries, based on the provisions of the Convention on the Law of the Sea. The agreement can only be overturned after Libya withdraws or appeals to an international tribunal, with Turkey not making it clear that it wants a second version. In the context of effectively addressing the revisionist trends in Turkey, our country has decided to accelerate diplomatic moves and negotiate with neighboring countries, and to reach important EEZ delimitation agreements with Italy and Egypt, based on cooperation and good relations. respect for international maritime law. Greece, in order to become an opponent that will be respected and will be able to develop safely in the harsh international environment, must: a. To immediately build a strong and credible state, that is, politically stable, to have solidarity, a developed economy and strategic targeting. b. To declare the coastal zone at 12 N. miles (at least, up to SE Crete). c. To notify whenever given the opportunity to all organizations and institutions but also in bilateral contacts, the delinquent behavior of Turkey that moves outside the rules of international law and to denounce it, demanding in addition to persuasions and sanctions. d. Launch the maritime demarcation procedures with Cyprus as quickly as it did with Egypt (The overall EEZ settlement with Cyprus-Egypt will in fact deactivate the Turkish-Libyan memorandum and Turkey may be forced to do so). e. To redesign or update, without wasting valuable time, the single defense doctrine with Cyprus. The flexible and effective use of diplomacy and, alternatively, military power strengthens states, enabling them to defend their interests and territorial integrity.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ Στρατηγικές Σπουδές Ασφάλειας, 2021
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 65-67
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_PoulisSo_1220M220.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο