Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Τρομοκρατία και σύγχρονες εσωτερικές ένοπλες συρράξεις prima facie: μη κρατικοί ένοπλοι δρώντες και εφαρμοστέο δίκαιο
Τίτλος:Terrorism and contemporary non international armed conflicts prima facie: non state armed actors and applicable law
Κύρια Υπευθυνότητα:Τζαβάρα, Κωνσταντίνα Π.
Επιβλέπων:Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα
Θέματα:
Keywords:Μη διεθνείς Ένοπλες Συρράξεις, Μη κρατικοί Δρώντες, ISIS, Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο, Τρομοκρατία, al Qaeda, AQIM, Boko Haram, Counter Terrorism Strategy
Non International Armed Conflicts, Non state actors, ISIS, International Humanitarian Law, Terrorism, Terrorist networks, al Qaeda, AQIM, Boko Haram, Counter Terrorism Strategy
Ημερομηνία Έκδοσης:2016
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Το ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης και η ακόλουθη αποσταθεροποίηση κρατικών θεσμών του αραβικού τόξου, συνεπάγεται ένα κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων, από υπάρχοντα αλλά και νεοϊδρυθέντα τρομοκρατικά δίκτυα που πολλαπλασιάζονται τους επόμενους μήνες, ξεκινώντας στην περιοχή του Sahel και την υποσαχάρια Αφρική. Λίγο καιρό αργότερα, κάνει την εμφάνισή του το ISIS στη Συρία και το Ιράκ. Τα δίκτυα αυτά, στις περισσότερες περιπτώσεις, σχετίζονται είτε με την al-Qaeda είτε με το ISIS και έχουν διασυνοριακό χαρακτήρα. Το φαινόμενο που προϋπήρχε και φαίνεται να αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, είναι η συντονισμένη δράση οργανώσεων ή μεμονωμένων ατόμων, φίλα προσκείμενων σε αυτές, έπειτα από κάλεσμα για «ένοπλο αγώνα», σε περιοχές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η πραγματική διαφοροποίηση σήμερα όμως δεν έγκειται στη βιαιότητα των μη κρατικών δρώντων, η οποία απλά υπερτονίζεται με τη διάδοση της τεχνολογίας και της «κινηματογραφικής» προβολής τους, ούτε στην αριθμητική αύξηση των δικτύων αυτών και των υποστηρικτών τους. Η διαφορά εντοπίζεται καταρχάς στην γενικότερη μετατόπιση του χαρακτήρα των ενόπλων συρράξεων, οι οποίες είναι σήμερα στην πλειοψηφία τους συρράξεις Μη Διεθνούς Χαρακτήρα και έπειτα στην ποιοτική διαφορά που δημιουργεί η ίδρυση του λεγόμενου Islamic State από το ISIS, στις 29 Ιουνίου του 2014. Επιπλέον παρατηρείται σταδιακή διαφοροποίηση της θεσμικής πρακτικής κρατών και διεθνών οργανισμών, προκειμένου να ανταποκριθούν στις εξελίξεις. Το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο ορίζει ότι, προκειμένου ένα άτομο να απολαμβάνει την προστασία που απορρέει από τις Συμβάσεις της Γενεύης του 1949 και από τα Πρόσθετα Πρωτόκολλα του 1977, πρέπει να είναι σαφώς προσδιορισμένος ο νομικός χαρακτηρισμός της σύρραξης - εάν πληροί τις προϋποθέσεις για να τυποποιηθεί ως σύρραξη. Ακολούθως, το εφαρμοστέο δίκαιο διαφοροποιείται, είτε πρόκειται για διεθνή, είτε για μη διεθνή, είτε για διεθνοποιημένη σύρραξη. Πώς όμως μπορεί να χαρακτηρισθεί σήμερα σαφώς ο τύπος μιας σύρραξης, όταν η παραδοσιακή τυπολογία και τα παραδοσιακά μέρη μιας σύρραξης καθίστανται όλο και πιο παρωχημένα σε σχέση με την πραγματικότητα και τα πρακτικά ζητήματα που αναδύονται; Η παρούσα εργασία προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα του εάν μπορεί το υπάρχον νομικό πλαίσιο του ΔΑΔ να γίνει πιο ευέλικτο, προκειμένου να ανταποκρίνεται στις εξελίξεις στο πεδίο των Συρράξεων Μη Διεθνούς Χαρακτήρα ως προς τα μέρη της σύρραξης και τη θεσμική πρακτική, εξασφαλίζοντας έτσι ασφάλεια δικαίου και πραγματική προστασία του ατόμου.Συμπληρωματικά, τα επιμέρους ερωτήματα που πλαισιώνουν το ερευνητικό ερώτημα και αποτελούν το πρώτο μέρος της εργασίας είναι το πώς μπορούν να ενταχθούν οι σύγχρονοι Μη Κρατικούς Δρώντες στο υπάρχον νομικό πλαίσιο, εστιάζοντας ιδιαιτέρως στο ISIS και τα ζητήματα που προκύπτουν μετά την “ίδρυση” του Ισλαμικού Κράτους για το Διεθνές Δίκαιο. Ακολούθως, το εάν ο χαρακτηρισμός των δικτύων αυτών ως τρομοκρατικά δημιουργεί νέα ζητήματα ως προς την νομική καταστολή ή εάν καλύπτεται από το ΔΑΔ και εμπίπτει στις ήδη υπάρχουσες ρυθμίσεις. Τέλος, διερευνάται το ερώτημα του πότε ενεργοποιείται το πλέγμα των διατάξεων του ΔΑΔ στις σύγχρονες Εσωτερικές Ένοπλες Συρράξεις (triggering mechanism), δηλαδή πότε ξεκινάει και τελειώνει η σύρραξη και ποια τα γεωγραφικά όριά της. Στο δεύτερο μέρος και τελευταίο μέρος, το βασικό ζήτημα που παρουσιάζεται είναι η θεσμική αντιμετώπιση και αντίδραση στις σύγχρονες προκλήσεις, εστιάζοντας σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών και Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν συγκρίσει με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν μετά τα χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου.
Abstract:The outbreak of the Arab Spring and the subsequent destabilization of state institutions in the Arab arc, ignites a wave of terrorist attacks, from existing and newly established terrorist networks in the Sahel region and sub-Saharan Africa. These networks, that in are most cases associated with al-Qaeda or ISIS, are characterized by a cross-border nature.The phenomenon that preexisted and seems to expand during the last years, is the coordinated transnational action led by organizations or individuals, in countries all around the globe. The difference today is not the extremely violent character of operations, or the numerical increase of these networks and their supporters. The core difference lies in the general shift of the character of contemporary armed conflicts, which are mostly conflicts not of an international character. There is also a qualitative difference that derived from the foundation of the so-called Caliphate by ISIS, on June the 29nth 2014. In addition to the above mentioned, international organizations and state are also adapting their practice, in order to deal with new challenges. This reality, which is being formed until today, is a contemporary challenge for International Law. International humanitarian law stipulates that, in order for a person to enjoy the protection guaranteed by the Geneva Conventions of 1949 and the Additional Protocols of 1977, the classification of the armed conflict must be well-defined . Subsequently, the applicable law varies, whether it comes to an international, non-international, or an internationalized armed conflict. But how can we have an explicit classification of a contemporary armed conflict, when the traditional typology and the parties to the conflict are becoming progressively outdated in relation to reality and practical issues that emerge? This paper attempts to answer the research question of whether the existing legal framework of IHL may or may not become more flexible, in order to respond effectively to contemporary armed conflicts not of an international character, as to parties to the conflict and institutional practice, thus ensuring legal certainty and actual protection of individuals. In addition, how IHL may integrate current non state actors in the existing legal framework. The last chapter focuses particularly on ISIS and the issues that arise for International Law, after the “establishment” of the Caliphate. Furthermore, other subqueries deal with the question whether the classification of these networks as terrorist ones creates new issues in terms of legal repression or is already covered by IHL and falls within existing arrangements. Lastly, in the second and final part, the main issue that occurs is the institutional treatment and reaction to modern challenges, in particular the initiatives led by United Nations and European Union.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2016
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 100-106
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_DIE_EUR_SPO_TzavaraKo.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο