Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στην παρούσα εργασία, όπως γίνεται σαφές και από τον τίτλο της, θα αναφερθούμε στις μεθόδους διαβίβασης δεδομένων μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ όπως αναπτύχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες υπό το πρίσμα τόσο της οδηγίας 95/46/ΕΚ, όσο και του κανονισμού 2016/679/ΕΕ, αλλά και της αντίστοιχης νομολογίας του ΔΕΕ στις αποφάσεις Schrems I και Schrems II. Πιο αναλυτικά, στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στις αποφάσεις επάρκειας 2000/520/ΕΚ (Αρχές Ασφαλούς Λιμένα) και 2016/1250/ΕΕ (Ασπίδα Προστασίας Ιδιωτικής Ζωής) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και στις αντίστοιχες αποφάσεις του ΔΕΕ (C-362/14: Schrems I, C-311/18: Schrems II) που ήρθαν να καταστήσουν ανίσχυρες τις παραπάνω αποφάσεις επάρκειας. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στις επιπτώσεις της απόφασης Schrems II στην διατλαντική διαβίβαση δεδομένων και στην συνέχεια γίνεται αναφορά στην απόφαση 2021/914/ΕΕ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μέσω της οποίας υιοθετούνται οι νέες τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες σύμφωνα με τον ΓΚΠΔ. Στο πλαίσιο των συμπερασμάτων αναλύεται το κατά πόσο μπορεί να αναπτυχθεί ένα νέο πλαίσιο διαβίβασης δεδομένων μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ με παράλληλη μνεία στα βήματα που έχουν γίνει στην προσπάθεια ανάπτυξης αυτού του πλαισίου (EU-US DPF).
Abstract:
In this thesis, as is clear from its title, we will refer to the methods of data transfer between the EU and the US as developed in recent decades in the light of both Directive 95/46/EC and Regulation 2016/679/EU, but also of the corresponding jurisprudence of the CJEU in the Schrems I and Schrems II decisions. In more detail, the first chapter refers to the adequacy decisions 2000/520/EC (Safe Harbor Principles) and 2016/1250/EU (Privacy Shield) of the European Commission as well as to the corresponding decisions of the CJEU (C-362/14: Schrems I, C-311/18: Schrems II) which came to invalidate the above adequacy decisions. In the second chapter, reference is made to the effects of the Schrems II decision on transatlantic data transfer and then reference is made to the decision 2021/914/EU of the European Commission, through which the new standard contractual clauses are adopted in accordance with the GDPR. In the context of the conclusions, it is analyzed whether a new EU-US data transfer framework can be developed, with a parallel reference to the steps that have been taken in the effort to develop this framework (EU-US DPF).
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Δίκαιο, Τεχνολογία και Οικονομία, 2023
