Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:O πόλεμος Ρωσίας-Γεωργίας (2008): πολιτική και στρατηγική ανάλυση
Τίτλος:The Russian-Georgian War (2008): political and strategic analysis
Κύρια Υπευθυνότητα:Κοτσάνης, Γεώργιος Π.
Επιβλέπων:Κολιόπουλος, Κωνσταντίνος Ι., 1971-
Θέματα:
Keywords:Ρωσία, Γεωργία, σύγκρουση, ανταγωνισμός ισχύος, ενεργειακά κίνητρα
Russia, Georgia, conflict, force rivalry, energy incentives
Ημερομηνία Έκδοσης:2019
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία αποσκοπεί στην μελέτη καταγραφή και ανάλυση των αιτίων και συνθηκών που οδήγησαν στη κρίση και σύγκρουση του 2008 μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. Η μέθοδος που εφαρμόστηκε, αναλύει τα βασικότερα χαρακτηριστικά της ευρύτερης περιοχής του Καυκάσου, ως αδιαίρετο γεωπολιτικό σύστημα, τη θέση της Γεωργίας μέσα σε αυτό το σύστημα, τους πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους των αντιπάλων στον πόλεμο των πέντε ημερών, το χρονικό της σύγκρουσης, την κατάσταση που διαμορφώνεται σε Αμπχαζία και Νότια Οσετία, και το μέλλον των σχέσεων Ρωσίας και Γεωργίας. Η Ευρασία είναι η κεντρική αρένα του διεθνούς ανταγωνισμού ισχύος, με την Ρωσία και τις ΗΠΑ να επιδιώκουν να την θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Ο Καύκασος παραμένει μέχρι και σήμερα μια πολυεθνική περιοχή, που εξακολουθεί να προσελκύει το γεωπολιτικό ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων και να γίνεται πεδίο συγκρούσεων τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο. Η Ρωσία προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία της σε περιοχές ζωτικού ενδιαφέροντος, όπως ο Καύκασος και η Μαύρη Θάλασσα, επιδιώκοντας τον περιορισμό της παρέμβασης της Δύσης στις περιοχές αυτές. Ο πόλεμος των πέντε ημερών ξεκίνησε στις 08 Αυγούστου 2008, όταν Γεωργιανά στρατεύματα εισέβαλαν στο έδαφος της Ν. Οσετίας. Η αντίδραση της Ρωσίας που είχε από καιρό προετοιμαστεί κατάλληλα, ήταν άμεση. Αφού η Γεωργία επέλεξε μια φιλοδυτική κυβέρνηση, η Ρωσία παρέμβηκε στρατιωτικά - φαινομενικά για να προστατεύσει τους εθνοτικούς Ρωσικούς πληθυσμούς στις γεωργιανές επαρχίες της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Η ρωσική παρέμβαση στη Γεωργία ήταν γρήγορη, αποφασιστική και σύντομη, αποκρούοντας και καταστρέφοντας τις Γεωργιανές δυνάμεις και βάσεις τους και σταματώντας μόλις 45 χλμ. έξω από την Τιφλίδα. Η Ρωσία με την επέμβαση της, υπονόμευσε την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας, απέτρεψε την ένταξης της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, και προστάτεψε τη σφαίρα επιρροής της και τον έλεγχο του Καυκάσου και των ενεργειακών πόρων του. Επίσης κατέστησε σαφές ότι είναι πρόθυμη να χρησιμοποιήσει τη δύναμη για να εμβαθύνει και να προωθήσει τα συμφέροντά της, ενώ οι δυτικές δυνάμεις δεν είναι. Η ρωσική εισβολή στη Γεωργία δημιούργησε νέες στρατηγικές πραγματικότητες και αποτέλεσε το αποκορύφωμα της εντυπωσιακής επιστροφής της Ρωσίας στις υποθέσεις της Ανατολικής Ευρώπης και της Κεντρικής Ευρασίας που συνέβησαν λόγω των υψηλών τιμών της ενέργειας, της αδύναμης αμερικανικής στρατηγικής θέσης, της ευρωπαϊκής διαίρεσης και της αβεβαιότητας στις στρατηγικές της Τουρκίας. Όπως καταδεικνύει η σύγκρουση Ρωσίας - Γεωργίας, η στρατιωτική δύναμη έγινε και πάλι ένας σημαντικός παράγοντας της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Ωστόσο, οι οικονομικές διατάξεις και τα ενεργειακά κίνητρα παραμένουν τα κύρια εργαλεία που χρησιμοποιεί η Ρωσία για την προώθηση των εξωτερικών της συμφερόντων στο εξωτερικό. Η Ρωσική επέμβαση στη Γεωργία τον Αύγουστο του 2008 δεν υπήρξε στην πραγματικότητα δράση, αλλά μάλλον καθυστερημένη αντίδραση σε μια σειρά επιτυχημένες, ειρηνικές, ήπιες, πλην όμως επιθετικές πολιτικές των ΗΠΑ, της Τουρκίας και της Ε.Ε στην περιοχή των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου. Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά την πολιτική τους απάντηση σε τέτοια σενάρια.
Abstract:The present thesis has a purpose of studying, registering and analyzing the causes and conditions which led to the crisis and conflict in 2008 between Russia and Georgia. The method applied analyzes the most basic characteristics of the wider area of Caucasus, as an indivisible geopolitical system, the position of Georgia in this system, the political and strategic goals of the rivals in the five-day war, the chronicle of the conflict, the situation formed in Abkhazia and South Ossetia, and the future of the relations between Russia and Georgia. Eurasia is the central arena of the international power rivalry, with Russia and the U.S.A. pursuing to setting it under their control. Caucasus remains until today a multinational area, that continues to attract the geopolitical interest of the great forces and becomes the conflict field on military, as well as on diplomatic level. Russia attempts to impose its sovereignty in areas of vital importance, as is Caucasus and the Black Sea, seeking to limit the intervention of the West in these areas. The five-day war began on August 8, 2008, when Georgian troops invaded South Ossetia’s territory. Russia’s reaction, which was appropriately prepared beforehand, was immediate. Since Georgia has chosen a pro-Western government, Russia intervened militarily – seemingly to protect the Russian populations in the Georgian regions of South Ossetia and Abkhazia. The Russian intervention in Georgia was quick, decisive and short, repelling and destroying the Georgian forces and bases and stopping only 45 km out of Tiflis. By doing so, Russia undermined Georgia’s territorial integrity, deterred the joining NATO, and protected Russia’s sphere of influence as well as the control of Caucasus and its energy resources. Also, it was clarified that Russia is willing to use force to deepen and promote her interests, while the western forces are not. The Russian invasion in Georgia created new strategic realities and it was the culmination of Russia’s impressive return in the affairs of East Europe and Central Eurasia that happened because of the high prices of energy, the U.S.A.’s weak strategic position, the European division and the uncertainty in Turkey’s strategies. As established by the conflict between Russia and Georgia, military force is once again an important factor of Russian foreign policy. However, financial provisions and energy incentives remain the major means which Russia uses to promote her interests abroad. Russia’s intervention in Georgia in August of 2008 was not in reality an action, rather than a delayed reaction in a line of successful, peaceful, mild, nevertheless aggressive policies of the U.S.A., Turkey and Europe in the Balkan, the Middle East and the Caucasus region. Europe and the U.S.A. must thoroughly examine their political response in these scenarios.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2019
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 94-99
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_DIE_EUR_SPO_KotsanisGe.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο