Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Ο όρος της φυλετικοποίησης εμφιλοχωρεί μια καινοτομία που ίσως λίγοι έχουν αντιληφθεί. Με εναρκτήριο σημείο τη πρόσφατη επίσημη γνώμη της Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας του Συμβουλίου της Ευρώπης για το “racialisation” των θρησκευτικών μειονοτήτων1, δράττομαι της ευκαιρίας να αναδείξω ένα φαινόμενο που αφορά μια στοχευμένη ομάδα ανθρώπων το οποίο προσωπικά εμμέσως μου είχε γίνει αντιληπτό στη πράξη και η οποία ενδόμυχα από πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Η φυλετικοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας εντοπίζει τη μαντήλα, τη παραδοσιακή φορεσιά, τη προσευχή μέσα σε τζαμί και ρατσιστικά στοχοποιεί, ανεξαρτήτως εάν το θύμα της διάκρισης είναι μουσουλμάνος ή δείχνει εξωτερικά ως μουσουλμάνος. Η απόδοση σε θρησκευτικά χαρακτηριστικά της σημασίας της φυλής, αποτελεί καινοτομία τόσο στη θεωρία όσο και στη πράξη. Καθιστά τον πολιτισμικό-θρησκευτικό ρατσισμό αυθύπαρκτο και αντικρίζει την Ισλαμοφοβία με το φακό στραμμένο προς τον άνθρωπο μουσουλμάνο και όχι μόνο στο Ισλάμ ως θρησκεία. Χρωματίζει ως ρατσιστική τη διάκριση που πηγάζει από το θρησκευτικό σύμβολο το οποίο σωρευτικά εξομοιώνει το φορέα σε μια κοινωνικά κατώτερη κατασκευή, χωρίς να το προσδιορίζει σαν αυτόνομη προσωπικότητα. Η απόδειξη της θεωρίας μέσα από τα πρακτικά παραδείγματα θα καταστήσει σαφέστερη τη συνειδητοποίηση ότι οι νέοι και νέες μουσουλμάνοι έχουν και αυτοί δικαίωμα να ζουν σε ένα κόσμο ισότιμης απόλαυσης ελευθεριών και δικαιωμάτων που η διεθνής κοινότητα μέσω πληθώρας διακηρύξεων προσπαθεί να εδραιώσει.
Abstract:
The term racialisation embodies an innovation that perhaps few have grasped. Starting with the recent official opinion of the Council of Europe's Committee against Racism and Intolerance (ECRI) on the "racialisation" of religious minorities, I seize the opportunity to highlight a phenomenon which I had implicitly become aware of in practice about a targeted group of people, which has always innately intrigued me. The racialisation of the Muslim minority identifies the headscarf, traditional dress, and prayer in a mosque and racially targets, regardless of whether the victim of discrimination is a Muslim or outwardly appears to be a Muslim. Attributing the importance of race to religious characteristics is a novelty in both theory and practice. It makes cultural-religious racism self-existent and confronts Islamophobia with a lens turned towards the Muslim person and not just on Islam as a religion. It paints as racist the discrimination stemming from the religious symbol, which cumulatively assimilates the bearer to a socially inferior construct, without defining it as an autonomous individual. The proof of the theory through practical demonstrations will make clearer the realisation that young Muslim men and women have the right to live in a world of equal enjoyment of freedoms and rights that the international community, through numerous declarations, resolutions and initiatives, is trying to establish.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2023
