Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εξετάσει τη διαγενεακή μεταβίβαση του ύφους σύναψης δεσμού (Bowlby, 1988, Parker, 1990) σε ουσιοεξαρτημένα άτομα, με ιστορικό τραύματος στην οικογένεια, καθώς και τη συσχέτιση των παραπάνω με την οικογενειακή συνοχή, την προσαρμοστικότητα και την επικοινωνία των ατόμων. Μέθοδος: Το δείγμα αποτελούνταν από 35 οικογένειες σε θεραπευτικά προγράμματα και 80 οικογένειες στο γενικό πληθυσμό. Τα ερωτηματολόγια περιλάμβαναν το Parental Bonding Instrument, για τη γονεϊκή φροντίδα και υπερπροστασία, το Shortened Inventory of Problems- Alcohol and Drugs για τις συνέπειες από ουσίες, το FACES για την οικογενειακή συνοχή, προσαρμοστικότητα κι επικοινωνία και το Childhood Trauma Questionnaire, για τη συναισθηματική/ σωματική κακοποίηση/ παραμέληση των γονέων. Αποτελέσματα: Ο γονεϊκός δεσμός και το τραύμα της μητέρας συσχετιζόταν με το δεσμό του παιδιού με τη μητέρα αλλά και με τον πατέρα, ενώ το τραύμα των γονέων συνδέθηκε με χαοτικά και αποκομμένα συστήματα. O υγιής δεσμός του παιδιού συνδέθηκε με ισορροπημένη συνοχή και προσαρμοστικότητα στην οικογένεια, ενώ η πατρική υπερπροστασία σε άτομα που έκαναν χρήση συνδέθηκε θετικά με μεγαλύτερη υπερεμπλοκή και λιγότερη αποκοπή. Συζήτηση: Ο γονεϊκός δεσμός της μητέρας συσχετίζεται με το δεσμό του παιδιού με τον πατέρα, ενδεχομένως γιατί οι πρώιμες αναπαραστάσεις της επηρεάζουν την επιλογή συντρόφου και πατέρα του παιδιού της με αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Επιπρόσθετα, η υψηλή υπερπροστασία του πατέρα σε περιβάλλοντα χρήσης συνδέθηκε θετικά με μεγαλύτερη συνοχή στην οικογένεια, ενδεχομένως γιατί αυξάνεται η πλαισίωση των παιδιών, την οποία φαίνεται να έχουν ανάγκη.
Abstract:
The purpose of the present study is to examine the intergenerational transmission of parental bonding (Bowlby, 1988, Parker, 1990) to substance abusers, with family trauma history, as well as the association of them with family cohesion, adaptability and communication. Method: The sample consisted of 35 families in treatment programs and 80 families in the general population. The questionnaires included the Parental Bonding Instrument which measured the parental care and overprotection, the Shortened Inventory of Problems- Alcohol and Drugs which estimated the consequences of substances, the FACES which measured the family cohesion, adaptability and communication, and the Childhood Trauma Questionnaire which estimated parental emotional/ physical abuse/ neglect. Results: Parental bonding and mother's childhood trauma were associated with child's bonding with their mother as well as with their father, while parents' trauma was associated with chaotic and disengaged family systems. Child’s bonding with high care and low overprotection (optimal bonding) was associated with balanced family cohesion and adaptability, while substance abusers’ paternal overprotection was positively associated with greater over-involvement (enmeshed family systems) and less cutting (disengaged family systems). Discussion: Mother's parental bonding is correlated with child's bonding with their father, probably because her early representations of her parents influence her choice of a partner with similar characteristics. In addition, father's high overprotection in family systems with substance use was positively associated with greater family cohesion, probably because
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Ψυχολογίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Ταυτότητα και Διαπροσωπικές Σχέσεις, 2021
