Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η αύρα της ασφάλειας: συν-αισθηματικές προεκτάσεις της θεσμικής φροντίδας αναφορικά με την έμφυλη βία
Τίτλος:The aura of security: affective aspects of institutional care regarding gender based violence
Κύρια Υπευθυνότητα:Τσάκωνα, Αναστασία Δ.
Επιβλέπων:Αβραμοπούλου, Ειρήνη
Θέματα:
Keywords:'Εμφυλη βία, συν-αίσθημα, ασφάλεια, φεμινιστική θεωρία, θεσμική φροντίδα
Gender based violence, affect, security, feminist theory, institutional care
Ημερομηνία Έκδοσης:2021
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η παρούσα διπλωματική ασχολείται με τις συν-αισθηματικές προεκτάσεις της ασφάλειας στη θεσμική εξυπηρέτηση αναφορικά με την έμφυλη βία. Για το σκοπό της πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με έξι γυναίκες εργαζόμενες σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που εξυπηρετούν προσφύγισσες, αναφορικά με την ασφάλεια στο πλαίσιο της εργασίας τους και τις νοηματοδοτήσεις της. Μέσα απ’ την έρευνά μου, οι τρόποι που η ασφάλεια γίνεται κατανοητή διαχωρίζονται βάσει του μεθοδολογικού σχήματος ητικής και ημικής ανθρωπολογικής γνώσης, ανάλογα με το αν οι ορισμοί προκύπτουν εξωγενώς (ητικά), από τις θεσμικές πολιτικές και αφορούν κυρίαρχες νοηματοδοτήσεις της, ή αν ορίζονται από τις συνομιλήτριές μου (ημικά) και αναφέρονται σε παράγοντες που ενισχύουν ή αναιρούν τη συναισθηματική τους ασφάλεια, καθώς και των γυναικών που εξυπηρετούν. Χρησιμοποιώ ως μεθοδολογικό εργαλείο το συν-αίσθημα [affect] (Αβραμοπούλου, 2018) και συγκεκριμένα αναφέρομαι στην αύρα της ασφάλειας, ως μια συν-αισθηματική κατασκευή που ενυπάρχει σε όλες τις διαδικασίες εξυπηρέτησης. Έτσι, προκύπτει η σύνδεση των κυρίαρχων κατανοήσεων της ασφάλειας με την εννοιολόγησή της ως security, προσδίδοντας στους ξενώνες φιλοξενίας θυμάτων έμφυλης βίας το χαρακτηριστικό των συστημάτων ασφάλειας (Foucault, 2004/2009), επενδύοντας την εξυπηρέτηση με πρακτικές ασφαλειοποίησης (Balzacq, 2011). Η αύρα της ασφάλειας (Benjamin, 2013/2018) έχει ως αποτέλεσμα την ανοικείωση των συνομιλητριών μου με τις συνθήκες εργασίας τους, λόγω του ελέγχου στον οποίο υπόκεινται τα άτομα που εξυπηρετούν. Η δεύτερη ητική κατανόηση της ασφάλειας προκύπτει απ’ την ιατρικοποίηση του έμφυλου τραύματος, κάτι που συνιστά τη βιοπολιτική κατασκευή της ετερότητας (Fassin, 2001 ∙ Αθανασίου και Τσιμουρής, 2013) απ’ τη μια, και την κατασκευή της θεσμικής εξυπήρετησης ως μηχανισμό συμπερίληψης- αποκλεισμού από την άλλη. Η αύρας της ασφάλειας, σ’ αυτή την περίπτωση, συγκρατεί και αναδεικνύει την κοινωνική ασυμμετρία [incommensurability] (Povinelli, 2011 ∙ Ντάβε, 2018) της πολιτισμικής διαφοράς, ενώ αντηχεί την αδυνατότητα κάποιων αιτημάτων στην εξυπηρέτηση και, άρα, στη ζωή. Οι ημικές κατανοήσεις της ασφάλειας, που αναφέρονται στους παράγοντες που επηρεάζουν τη συναισθηματική ασφάλεια των συνομιλητριών μου, συνδέονται άρρηκτα με την επιτυχία εξυπηρέτησης των ωφελούμενων. Συναισθήματα όπως ο θυμός και η ματαίωση ανακυκλώνονται μέσα από τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες να βοηθήσουν τις ωφελούμενές τους να διαφύγουν της κακοποίησης, οδηγώντας στο αίσθημα αδιέξοδου [impasse] (Berlant, 2011) καταδεικνύοντας, παράλληλα, την ίδια τους την τρωτότητα μέσα από το αντίκρισμα της ευαλωτότητας του Άλλου (Butler, 2009a). Η ανάδυση ενός συλλογικού τραύματος (Cvetkovich, 2003) από την καθημερινή ανακύκλωση ιστοριών βίας συγκρατείται από την αύρα και περνάει ακούσια στις συνομιλήτριές μου. Ταυτόχρονα, όταν το αίτημα κάποιας καταφέρνει να χωρέσει στη σφαίρα της θεσμικής αναγνώρισης, η αύρα αντηχεί την απώλεια μιας εξωθεσμικής διεκδίκησης (Avramopoulou, 2017). Μέσα από το επιτελεστικό, βίωμα της ματαιότητας της θεσμικής φροντίδας ανακύπτει μια συνειδησιακή μετατόπιση των συνομιλητριών μου, σε κατευθύνσεις που πλησιάζουν στη φεμινιστική ενδυνάμωση και απομακρύνονται από την παθολογικοποίηση του έμφυλου τραύματος, κάτι που καθίσταται δυνατό λόγω της συγκράτησης των θεσμικών αποτυχιών μέσα στην αύρα. Αναγνωρίζοντας την πραγματικά μεγάλη ανάγκη που καλύπτεται από τη θεσμική ασφάλεια σε μια τόσο κρίσιμη πολιτική συγκυρία, θέτω εν τέλει το ερώτημα, πώς μπορούμε να σταθούμε στις απώλειες που η θεσμική αναγνώριση ενέχει αναγνωρίζοντάς τες ως πολιτικό επίδικο.
Abstract:This dissertation deals with the affective aspects of security in non- state and state organisations working with survivors of gender-based violence. For this purpose, interviews were conducted with six employees of Non-Governmental Organizations that serve refugees, regarding safety in the context of their work and its meanings. Through my research, the ways in which security is understood are distinguished on the basis of the methodological distinction of etic and emic anthropological knowledge, depending on whether the definitions derive externally (etic) from institutional policies and relate to its dominant meanings, or whether they are defined from my informants (emic) and refer to factors that enhance or negate their emotional security, as well as the women they serve. I use as a methodological tool affect theories (Avramopoulou, 2018) and specifically I refer to the aura of security, as an affective construction that is inherent in all service processes. Thus, the connection of the dominant understandings of security with its conceptualization as security emerges, giving women shelters the characteristic of security apparatuses [dispositive] (Foucault, 2004/2009), while using securitization practices (Balzacq, 2011). The aura of security (Benjamin, 2013/2018) results in the alienation of my informants from their working conditions, due to the extensive control to which their beneficiaries are subjected. The second etic understanding of security arises from the medicalization of the gender trauma, which constitutes the biopolitical construction of Otherness (Fassin, 2001 ∙ Athanasiou and Tsimouris, 2013) on the one hand, and the construction of institutional service as a mechanism of inclusion-exclusion on the other. The aura of security, in this case, holds and highlights the social incommensurability (Povinelli, 2011 ∙ Dave, 2018) that comes from cultural difference, while echoing the impossibility of some demands in service and, therefore, in life. Emic understandings of security/ safety, which refer to the factors that affect the emotional safety of employees, are inextricably linked to the success of institutional service. Emotions such as anger and frustration are recycled through repeated failures in helping immigrant women escape abuse, leading social workers feeling a kind of impasse (Berlant, 2011) while realizing their own vulnerability by gazing at the vulnerability of the Other (Butler, 2009a). The emergence of a collective trauma (Cvetkovich, 2003) from the daily repeating of stories of violence, is being held by the aura and inadvertently passed on to my informants. At the same time, when one's request manages to fit into the sphere of institutional recognition, the aura echoes the loss of a radicalized claim (Avramopoulou, 2017). Through the performative experiencing of the futility of institutional care, a shift of consciousness of my informants emerges, towards a feminist empowering approach, moving away from normative pathologicalization of gender trauma, which is only possible as the aura retains the failure of institutional service. Recognizing the importance of institutional security in such a critical political situation, I finally ask the question, how can we stand on the losses that institutional recognition entails by recognizing them as a political issue?
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία", 2021
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 70-76
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
52PMS_TsakonaA_5218?019.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο