H οπισθοχώρηση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων σε επιμέρους κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης και η αντιμετώπισή της από τα όργανα του Στρασβουργου
Τίτλος:
Τhe retreat of LGBTi people’s rights in individual member states of Council of Europe and its treatment by the Strasbourg institutions
Κύρια Υπευθυνότητα:
Παναγόπουλος, Ιωάννης Κ.
Επιβλέπων:
Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα
Θέματα:
Keywords:
Ανθρώπινα Δικαιώματα, Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, ΛΟΑΤΚΙ, Συμβούλιο της Ευρώπης Human rights, Public International Law, LGBTi, Council of Europe
Ημερομηνία Έκδοσης:
2022
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Το Συμβούλιο της Ευρώπης και τα όργανά του ήδη από τη δεκαετία του 90 -και λίγο νωρίτερα- είχαν ξεκινήσει να φυτεύουν τους σπόρους στο έδαφος που ονομάζεται «ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα» καθώς είχαν αντιληφθεί πως το ΣΤΕ ως οργανισμός ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κράτους-δικαίου και δημοκρατίας έπρεπε να αναλάβει δράση απέναντι στην έλλειψη νομικής αναγνώρισης αλλά και απολαβής των δικαιωμάτων μίας μερίδας των πολιτών των κρατών μελών που στην κυριολεξία στερούταν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Με την πάροδο του χρόνου η κινητοποίηση του Συμβουλίου της Ευρώπης άλλοτε υπήρξε πιο έντονη κι άλλοτε πιο στάσιμη. Εν έτει 2022 -με στοιχεία κυρίως μέχρι το 2021- η κατάσταση των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων στο πλαίσιο προστασίας του ΣΤΕ σχετικά με τη ρητορική μίσους και βίας, τη σύναψη γάμου-συμφώνου συμβίωσης και την υιοθεσία τέκνου μεταξύ ΛΟΑΤΚΙ ατόμων έχει βελτιωθεί ή παραμένουμε σε μία κατάσταση οπισθοχώρησης; Έχει υπάρξει ουσιαστική πρόοδος που καθιστά τους ΛΟΑΤΚΙ πολίτες πιο ασφαλείς από όσο ήταν στο παρελθόν ή απλώς κάνουμε λόγο για επιφανειακή πρόοδο χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο; Στο πρώτο μέρος της εργασίας μου εξετάζω το φαινόμενο της ρητορικής μίσους και βίας, της σύναψης γάμου-συμφώνου συμβίωσης και της υιοθεσίας τέκνου μεταξύ ΛΟΑΤΚΙ ατόμων ως προς τα επιτεύγματα του Οργανισμού. Συγκεκριμένα, αναλύω τη στάση δικαστικών και μη δικαστικών οργάνων του Συμβουλίου της Ευρώπης στα παραπάνω ζητήματα αναδεικνύοντας τη συμβολή τους σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα Διεθνές Δίκαιο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όσο αναφορά την κοινότητα του ουράνιου τόξου συμπεριλαμβάνοντας και νέες προκλήσεις. Το πρώτο μέρος ολοκληρώνεται με την διαπίστωση πως οι διακρίσεις αποτελούν βασικό κομμάτι της agenda του Οργανισμού. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας μου αντιπαραβάλω την προαναφερθείσα πρόοδο με πραγματικά γεγονότα του σήμερα και πως αυτά λαμβάνουν χώρα σε ΚΜ για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει πέρα της θεωρίας και να περάσουμε από το θεωρητικό στο πρακτικό, δηλαδή την ίση απολαβή δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η παρουσία διακριτικών συμπεριφορών και η παγίωση προτύπων που ακολουθούν το ετεροκανονικό παράδειγμα στα ΚΜ αποτελούν τροχοπέδη όχι μόνο απέναντι στην πρόοδο σχετικά με την ρητορική μίσους το γάμο και την υιοθεσία αλλά και στην απολαβή κ κοινωνικών δικαιωμάτων όπως είναι η εργασία, η στέγαση και η υγεία. Στο τρίτο μέρος της εργασίας μου παρουσιάζω κάποιες διαπιστώσεις και προτεινόμενες λύσεις, εμπνευσμένος από την κινητοποίηση στο διεθνές επίπεδο, που θα μπορούσα να καλυτερέψουν την κατάσταση είτε προτείνοντας κάτι καινούργιο είτε αναθεωρώντας κάτι παλιό.
Abstract:
The Council of Europe and its institutions had already in the 1990s - and a little earlier - started to plant the seeds in the soil called "LGBTI rights" as they had realized that the Council of Europe as an organization of human rights, rule of law and democracy had to take action against the lack of legal recognition and enjoyment of the rights of a part of the citizens of the member states who were literally deprived of basic human rights. Over the years, the Council of Europe's mobilization has sometimes been more intense and sometimes more stagnant. In 2022 - with data mainly up to 2021 - has the situation of LGBTi rights under the CoE protection on hate speech and violence, civil partnership marriage and child adoption between LGBTi people improved or do we remain in a state of regression? Has there been meaningful progress that makes LGBTi citizens safer than they were in the past, or are we just talking about superficial progress with no real impact? In the first part of my dissertation, I examine the phenomenon of hate speech and violence, civil partnership-marriage and child adoption among LGBTi people in relation to the achievements of the Agency. In particular, I analyze the attitude of judicial and non-judicial organs of the Council of Europe on the above issues, highlighting their contribution to what we now call Public International Human Rights Law as it relates to the rainbow community including new challenges. The first part concludes by stating that discrimination is a key part of the Organisation's agenda. In the second part of my dissertation, I contrast the aforementioned progress with real events of today and how they take place in CM to understand what is happening beyond theory and move from the theoretical to the practical, namely equal enjoyment of rights. In particular, the presence of discriminatory attitudes and the entrenchment of norms that follow the heteronormative paradigm in Member States are a barrier not only to progress on hate speech, marriage and adoption but also to the enjoyment of social rights such as employment, housing and health. In the third part of my dissertation, I present some findings and proposed solutions, inspired by the mobilization at the international level.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2022
