Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η μεθοδολογία κατάρτισης στρατιωτικού εγχειριδίου ΔΕΣ/ΔΑΔ μέσα από την εμπειρία των Ενόπλων Δυνάμεων ΗΠΑ και Δανίας
Τίτλος:The methodology of developing a military manual for IHL/LOAC through the experience of the US and Danish Armed Forces
Κύρια Υπευθυνότητα:Παπαντωνίου, Δημήτριος Α.
Επιβλέπων:Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα
Θέματα:
Keywords:Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο, Δίκαιο Ενόπλων Συρράξεων, Δικαιώματα του Ανθρώπου, Δανία, Ελλάδα, Ένοπλες Δυνάμεις, ΗΠΑ, Στρατιωτικά Εγχειρίδια
Armed Forces, Denmark, Greece, Human Rights, International Humanitarian Law, Law of Armed Conflict, Military Manuals, USA
Ημερομηνία Έκδοσης:2022
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Το Δίκαιο των Ενόπλων Συρράξεων (ΔΕΣ) ή Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο (ΔΑΔ), συνιστά ένα πλέγμα αρχών και κανόνων που στοχεύουν πρώτον, στην προστασία κατά τη διάρκεια ένοπλης σύρραξης ή πολεμικής κατοχής των προσώπων που δεν μετέχουν ή δεν μετέχουν πλέον στις εχθροπραξίες και δεύτερον, στη ρύθμιση της διεξαγωγής των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Αποτελεί δε το θεμελιώδες κανονιστικό πλαίσιο, σε συνδυασμό με συναφείς προβλέψεις του εσωτερικού (εθνικού) Δικαίου, για την εκπόνηση των εθνικών στρατιωτικών εγχειριδίων επί θεμάτων ΔΕΣ/ΔΑΔ, των κρατών που έχουν υπογράψει και κυρώσει τις τέσσερις Συμβάσεις της Γενεύης του 1949 και τα πρόσθετα Πρωτόκολλα του 1977 και του 2005 σε αυτές. Στην παρούσα εργασία, μέσω της βιβλιογραφικής ανασκόπησης των υφιστάμενων θεσμικών κειμένων, καθώς και της προσωπικής επιτελικής εμπειρίας του συντάκτη (καθόσον τυγχάνει ανώτερος Αξκός της ελληνικής ΠΑ), διερευνάται η απάντηση σε ένα ερώτημα που σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται ρητορικό, αλλά στις μέρες μας λαμβάνει την μορφή αναγκαιότητας. Κατά πόσον απαιτείται σήμερα ένα στρατιωτικό εγχειρίδιο επί θεμάτων ΔΕΣ/ΔΑΔ για τις ελληνικές ΕΔ. Και στην περίπτωση καταφατικής απάντησης, ποια πρέπει να είναι η δέουσα μεθοδολογία εκπόνησής του, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα στοιχεία καλής πρακτικής από χώρες που ήδη έχουν εκδώσει παρόμοια στρατιωτικά εγχειρίδια και τα χρησιμοποιούν τόσο στο πεδίο όσο και για σκοπούς εκπαίδευσης εδώ και πολλές δεκαετίες. Η ανά χείρας Διπλωματική Εργασία, μέσω μίας σύντομης ιστορικής αναδρομής, αποβλέπει να αναδείξει γενικότερα την ουσιαστική συμβολή των εθνικών στρατιωτικών εγχειριδίων στη διαμόρφωση και εξέλιξη του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και αφετέρου την αναγκαιότητα ενσωμάτωσης των εφαρμοστέων προβλέψεων και ευρύτερων κανόνων του ΔΑΔ σε ένα επίσημο (εγκεκριμένο από την Ανώτατη δυνατή Στρατιωτική Αρχή) εθνικό υπηρεσιακό κείμενο επιπέδου χαρακτήρα και δομής ενός στρατιωτικού Εγχειριδίου (δηλ. «Military Manual»), τόσο για λόγους εκπαίδευσης, ή/και επιχειρησιακής σχεδίασης από το στρατηγικό έως το τακτικό επίπεδο, όσο και διευκόλυνσης – διασφάλισης της επιχειρησιακής εφαρμογής τους στη πράξη, στο πεδίο επιχειρήσεων, από το προσωπικό των ΕΔ στους οποίους αυτό διατίθεται. Η έρευνα στην παρούσα Εργασία, τεκμηρίωσε το συμπέρασμα ότι η μεθοδολογία εκπόνησης στρατιωτικών εγχειριδίων επί θεμάτων ΔΕΣ/ΔΑΔ, αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο αφενός της δικαιϊκής και ανθρωπιστικής κουλτούρας του κράτους που το εκδίδει και αφετέρου ότι δύναται να αποτελέσει εργαλείο στρατιωτικής διπλωματίας για τις στρατιωτικές αρχές του κράτους που το εκδίδει. Επίσης, καθώς η μελέτη μίας σειράς εθνικών στρατιωτικών εγχειριδίων κατέδειξε την εκμετάλλευση αυτών των εκδόσεων για την καταγραφή της υφιστάμενης πεποίθησης δικαίου (opinio juris) καθώς και της κρατικής τους πρακτικής (state practice), τα συστατικά στοιχεία για την κωδικοποίηση των κανόνων του εθιμικού δικαίου. Για την υποστήριξη των περιπτώσεων αυτών, χρησιμοποιούνται δύο περιπτωσιολογικές μελέτες, με γνώμονα τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε στη σύνταξή τους. Η πρώτη αφορά στο εθνικό στρατιωτικό εγχειρίδιο της Δανίας, που χρονολογικά είναι το νεότερο και πλέον σύγχρονο που υπάρχει (έκδοσης 2020), έχοντας ενσωματώσει το σύνολο των διδαγμάτων που προέκυψαν από τη συμμετοχή των ΕΔ της Δανίας σε κάθε είδους ένοπλη σύρραξη, διεθνούς ή μη χαρακτήρα. Επιπρόσθετα, το εγχειρίδιο της Δανίας αποτελεί πρότυπο όσον αφορά την εσωτερική του νομιμοποίηση, καθώς αποτελεί αποτέλεσμα πολιτικής συμφωνίας μεταξύ των μεγαλύτερων πολιτικών δυνάμεων του κράτους. Η δεύτερη περίπτωση αφορά το εθνικό στρατιωτικό εγχειρίδιο των ΗΠΑ, ενός κράτους με βαθιά ιστορική παράδοση στην εκπόνηση και χρήση στρατιωτικών δημοσιεύσεων επί του δικαίου του πολέμου, καθώς και ενός κράτους με πολλές ιδιαιτερότητες, καθώς λόγω του ειδικού του βάρους, τόσο ως μόνιμο μέλος του ΣΑ των ΗΕ, όσο και λόγω της συμμετοχής του σε κάθε είδους πολεμική επιχείρηση, έχει συγκεντρώσει και καταγράψει έναν εξαιρετικά σημαντικό αριθμό διδαγμάτων στα εθνικά του εγχειρίδια. Παράλληλα, όμως έχει εκφράσει και τη δική του εθνική πολιτική, στον υπέρτατο βαθμό, μέσω των εθνικών του εγχειριδίων επί θεμάτων ΔΕΣ/ΔΑΔ. Στο πλαίσιο αυτό, και λαμβάνοντας υπόψη ότι επί του παρόντος δεν υφίσταται έκδοση ενός εθνικού στρατιωτικού εγχειριδίου επί θεμάτων ΔΕΣ/ΔΑΔ για τις ελληνικές ΕΔ, εξετάζεται η αναγκαιότητα εκπόνησης και έκδοσής του, δεδομένης της αυτονόητης αναγκαιότητας για τη χρήση του εκ μέρους των ελληνικών ΕΔ στα πεδία που προαναφέρθηκαν (επιτελική σχεδίαση, εκπαίδευση και επιχειρησιακή σχεδίαση - επιχειρήσεις). Επιπρόσθετα, υποστηρίζεται η άποψη ότι η έκδοσή του από τις εθνικές στρατιωτικές Αρχές αποτελεί όχι άμεση και ρητή, αλλά έμμεση και ουσιαστική νομική υποχρέωση των συμβαλλομένων Μερών των Συμβάσεων της Γενεύης του 1949 και επαγωγικά και των Πρόσθετων σε αυτές Πρωτοκόλλων. Στο πλαίσιο αυτό, καταγράφεται η διαχρονική ύπαρξη συναφών στρατιωτικών δημοσιεύσεων σε χώρες που πρωτοπορούν στην εξέλιξη και εφαρμογή του ΔΑΔ, παγκοσμίως. Καταληκτικά, προτείνεται μία συγκεκριμένη κάλλιστη μεθοδολογία για την εκπόνησή του, για την περίπτωση των ελληνικών ΕΔ.
Abstract:The Law of Armed Conflict (LOAC), or International Humanitarian Law (IHL), constitutes a set of principles and rules aimed, first, at protecting during armed conflict or belligerent occupation persons who are not or no longer participating in hostilities and, second, at regulating the conduct of military operations. It constitutes the fundamental normative framework, in conjunction with relevant provisions of domestic (national) law, for the elaboration of national military manuals on IHL/LOAC matters of the States that have signed and ratified the four Geneva Conventions of 1949 and the 1977 and 2005 Additional Protocols thereto. In the present paper, through a literature review of existing institutional texts, as well as the personal staff experience of the author (as he happens to be a senior Officer of the Hellenic Air Force), the answer to a question that at first sight seems rhetorical, but nowadays takes the form of a necessity, is explored. Whether a military manual on IHL/LOAC issues is required today for the Hellenic Armed Forces; and in case of an affirmative answer, what should be the appropriate methodology for its preparation, taking into account all the elements of good practice from countries that have already published similar military manuals and have been using them both in the field and for training purposes for many decades. The present Diploma Thesis, through a brief historical review, aims to highlight in general terms the essential contribution of national military manuals to the formation and development of international humanitarian law through, in particular, the IHL and, on the other hand, the necessity of incorporating the applicable provisions and broader rules of IHL into an official (approved by the highest possible military authority) national service text of the character and structure of a military manual (i.e. "Military Manual"), both for the purposes of both training, and/or operational planning from strategic to tactical level, and to facilitate - ensure their operational application in practice, in the field, by the personnel of the Armed Forces to whom it is made available. The research in this Thesis has documented the conclusion that the methodology of drafting military manuals on IHL/LOAC issues is indicative of the legal and humanitarian culture of the issuing state on the one hand, and that it can be a tool of military diplomacy for the military authorities of the issuing state on the other. Also, as the study of a number of national military manuals has shown the exploitation of these publications to record the existing legal belief (opinio juris) as well as their state practice, the components for the codification of the rules of customary law. Two case studies are used to support these cases, guided by the methodology followed in their drafting. The first one concerns the Danish national military manual, which chronologically is the newest and most up-to-date one available (2020 edition), having incorporated all the lessons learned from the Danish Armed Forces' participation in any kind of armed conflict, international or non-international. In addition, the Danish manual is a model in terms of its internal legitimacy, as it is the result of a political agreement between the major political forces of the state. The second case concerns the national military manual of the United States, a state with a deep historical tradition in the preparation and use of military publications on the law of war, as well as a state with many peculiarities, since due to its special status, both as a permanent member of the UNSC and due to its participation in all kinds of warfare, it has collected and recorded an extremely important number of lessons in its national manuals. At the same time, however, it has also expressed its own national policy, to the utmost extent, through its national manuals on IHL/LOAC issues. In this context and taking into account the fact that there is currently no national military manual on IHL/LOAC issues for the Hellenic Armed Forces, the necessity of its preparation and publication is being examined, given the obvious necessity for its use by the Greek Armed Forces in the fields mentioned above (staff planning, training and operational planning - operations). In addition, it is argued that its issuance by the national military authorities constitutes not a direct and explicit, but an indirect and substantive legal obligation of the Contracting Parties to the Geneva Conventions of 1949 and, by implication, to the Additional Protocols thereto. In this context, the long-standing existence of relevant military publications in countries pioneering the development and implementation of IHL, worldwide, is documented. In conclusion, a specific callisthenic methodology for its elaboration is proposed for the case of the Hellenic Armed Forces.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2022
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 82-87
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_PapantoniouDi_1221M044.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο