Η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας των μουσουργών στην Ελλάδα
Τίτλος:
The protection of composers and songwriters royalties
Κύρια Υπευθυνότητα:
Τζωρτζάκος, Σπυρίδων Γ.
Επιβλέπων:
Λώλος, Σαράντης
Θέματα:
Keywords:
Πνευματικό δικαίωμα, Άδεια δημόσιας εκτέλεσης, Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης, Αμοιβολόγιο Πνευματικών Δικαιωμάτων, Χρήση Μουσικού ρεπερτορίου, Ομόλογοι Αλλοδαποί ΟΣΔ Copyright, Public Performance license, Collective Management Organizations, Royalty remuneration list, Use of music repertoire, Bonded Foreign Organizations for the protection of intellectual property
Ημερομηνία Έκδοσης:
2022
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Αντικείμενο της εργασίας είναι η έρευνα, όσον αφορά την αντιμετώπιση των πιθανών στρεβλώσεων που προκαλούνται στην αγορά, από την εφαρμογή των υφιστάμενων νομικών διατάξεων περί της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας των μουσικών έργων στην Ελλάδα. Με την πρώτη ματιά, οι κύριοι δικαιούχοι του πνευματικού δικαιώματος, είναι ο στιχουργός και ο συνθέτης του έργου. Η λέξη μουσουργός, χρησιμοποιείται ως παραδοχή για αυτούς. Έπονται οι έκδοτες μουσικής, οι όποιοι κατέχουν ένα υποσύνολο δικαιωμάτων. Δεδομένου της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης τα τελευταία χρόνια, η αναζήτηση των πλέον αποδοτικών πηγών οικονομικής μεγέθυνσης, θα μπορούσε να στραφεί σε οικονομικές αναλύσεις υφιστάμενων συντελεστών παραγωγής. Σε αυτό τον άξονα, κινήθηκε η Ευρωπαϊκή οδηγία για συλλογική διαχείριση πνευματικής ιδιοκτησίας και χορήγηση πολυεδαφικών αδειών. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί έκπληξη, μιας και τα διαχειρίσιμα ποσά που προέρχονται, μόνο από την ηχογραφημένη μουσική στην Ευρώπη, κυμαίνονται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Επιπλέον τα ποσοστά ΑΕΠ και εργασίας που παράγονται από την δημιουργική έκφραση, σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ακόμα πιο υψηλά. Η βέλτιστη εμπορική εκμετάλλευση του πνευματικού δικαιώματος των μουσουργών, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των παραπάνω ποσοστών. Η δογματική θεώρηση των ατομικών δικαιωμάτων, ενισχύεται από την απαραβίαστη αρχή της αξίας του κάθε ανθρώπου από το Ελληνικό Σύνταγμα του 1975 .Ως εκ τούτου το κάθε πνευματικό έργο αποκτά ιδιαίτερη σπουδαιότητα, διότι εκφράζεται ως ένα είδος μοναδικού πηγαίου κώδικα σύλληψης και δημιουργίας από τον ίδιο τον δημιουργό. Πρωτίστως, ο ιδιοκτήτης του πνευματικού δικαιώματος, είναι ο άνθρωπος που δημιούργησε το έργο. Η ιδιαιτερότητα μιας πνευματικής δημιουργίας που διαχέεται παντού ελεύθερα, απαιτεί την οριοθέτηση των απαραίτητων αξιωματικών ρυθμιστικών κανόνων προστασίας της. Η ανάγκη για ένα εθνικό νομικό πλαίσιο που προστατεύει το περιουσιακό και ηθικό δικαίωμα του δημιουργού, είναι επιτακτική. Ωστόσο, η σκέπη του θεσμικού κανονιστικού πλαισίου προστασίας ενός έργου, φαίνεται να έχει εγγενείς αδυναμίες όταν τα μουσικά «δεδομένα», μεταδίδονται με τεχνολογικά πολυμέσα ανοικτής πρόσβασης και χρήσης στην κοινωνία της πληροφορίας;\r\nΗ παρούσα μελέτη, ρίχνει φως στις πρακτικές ασυμμετρίες, που προκύπτουν καθ’ όλη την διάρκεια της εμπορικής εκμετάλλευσης του μουσικού ρεπερτορίου, πέρα από το στενά οικογενειακό περιβάλλον, όπως αυτό καθορίζεται στις κείμενες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Σκοπός είναι να συλλεχτούν σημαντικά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά στοιχεία από τις επί σειρά ετών δράσεις των οργανισμών συλλογικής προστασίας και διαχείρισης της πνευματικής ιδιοκτησίας και πρόσφατα της ριζικής μεταρρύθμισης του νόμου του ΕΘπΠΔ. Τα στοιχεία αφορούν, κατά τόπου, χρήστες μουσικής διαφόρων εμπορικών επιχειρήσεων και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πιθανές μέθοδοι εύρεσης, του πλέον ωφελιμιστικού πλαισίου προστασίας του ΠΔ, στις επιχειρήσεις με φυσική παρουσία. Η υποχρεωτική λήψη άδειας του μουσικού έργου, αντί αμοιβής αντιπαροχής, για την εμπορική εκμετάλλευση του πρώτου, επιφέρει τριβές και σηματοδοτεί την απαίτηση για την μεταρρύθμιση των θεσμών ΠΠΙΔ. Το εύρος αποδοχής από τις αλληλοσυγκρουόμενες εμπλεκόμενες πλευρές, φαίνεται να αποτελεί την χρυσή τομή για την βέλτιστη προστασία του ΠΔ στην Ελληνική αγορά.
Abstract:
This study aims to inspect thoroughly and tackle the emerging market distortions, caused by the implementation of the Greek legislation, concerning the protection of composers and songwriters royalties. But, at first glance, the legitimate recipients and main beneficiaries of such royalties, are the composers and the lyricists, that hold the legal entitlement of their works. The word music maker, will be used as an assumed term, for the those entitled beneficiaries. Next, music publishers, have a rather wide range of benefits, but still not as powerful as music makers do. Given the global economic downturn in recent years, the search for the most efficient sources, that might boost employment and GDP ratios, ought to emphasize on existing productive resources. On a par with this strategy, the European directive for the collective management of intellectual property and the granting of multilateral licenses, seems to shift its focus to existing factors of production. This is not surprising, since the earnings at stake, that come, only from recorded music in Europe, are at a much higher level. In addition, the rates of GDP and labor generated by creative expression are even higher worldwide. Consequently, commercial exploitation of music royalties, could rise the percentages above. The dogmatic view of individual rights, is reinforced by the inviolable principle of the value of every human being, by the Greek Constitution of 1975. Therefore every work of music, is considered as an intellectual artifact of great importance. That is because it is expressed as a collection of source code of unique conception, by the creator himself. Initially, the owner of the royalty is the creator. Consequently, the exploitation of this creation is impossible, without enacting and delimiting the necessary official regulatory rules? The need for a national legal framework, that protects the property and moral rights of the music makers efficiently, is ubiquitous. However, is the institutional regulatory framework fair enough to protect the copyrights, in an information society? Such a dispute is brought about, when "data" of music are transmitted through, open-access technological multimedia. The present study sheds light on the practical asymmetries that arise throughout the commercial exploitation of the music repertoire, beyond the close family environment, as defined in the current provisions of the law on intellectual property. Looking back in retrospect, this document entails, important social, economic and cultural data, collected during the activities of intellectual property management and protection organizations. Moreover it reflects on the consequences, caused, by the recent radical reform of the responding law. Regarding such data, which is collected on site visits at various businesses, it could be used as possible heuristic methods to search for the most utilitarian royalty protection regulations.\r\n Due to the fact that, royalty licensing is obligatory for commercial broadcast, the music users are obliged to pay a fee for the public performance of music. Inevitably, such compliance has always brought about a lot of discrepancies. The need for reforms seems to be imperative, though, the scope of their acceptance, by the conflicting parties involved (stakeholders), seems to be the golden section.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Αστικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης, 2022
