Διαφορά, επανάληψη, πολεμική μηχανή, λογική της επιθυμίας, κενό, δημιουργία, επαναστατική σκέψη, αναπαράσταση Difference, repetition, war machine, gap, revolutionary thought, represantation
Ημερομηνία Έκδοσης:
2022
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
H συγκεκριμένη εργασία θα αποπειραθεί να κινηθεί εντός των πλαισίων που άπτονται της ντελεζιανής σκέψης σχετικά με την δημιουργία και την επαναστατική πράξη, τις ρωγμές και τις ροές φυγής ως συντακτικά αντιπλαίσια δημιουργίας και γίγνεσθαι. Μια εργασία που θα επιχειρήσει να εμβαθύνει στον φιλοσοφικό στοχασμό την ίδια στιγμή που θα ελπίζει να επικαιροποιείται από τις τρέχουσες συνθήκες μην αυτοαποκλείοντας τον εαυτό της από τις πραγματικότητες και τα κοινωνικά συμβάντα. Η ιστορική συγκυρία που τυγχάνει να γράφεται βρίθει παραδειγμάτων. H εποχή που ζούμε θα έλεγε κανείς ότι είναι ήδη η εποχή της Διαφοράς, της θετικής παραγωγής, του πειραματισμού, της ελεύθερης κίνησης. Η εποχή της δημιουργίας. Ωστόσο αν όλα είναι δημιουργία, αν όλα είναι θετική παραγωγή, τότε τι νόημα έχει να μιλάμε για δημιουργία; Τι πραγματικά ρηξικέλευθο και επαναστατικό κρύβει η πολιτική που απορρέει μέσα από το έργο και τη σκέψη του Ντελέζ – και Γκατταρί-; Αν υποθέσουμε ότι η σκέψη του Ντελέζ έχει ήδη αφομοιωθεί από το νεοφιλελεύθερο λόγο, όπως χρεώνεται από κάποιες κριτικές, και αν υποθέσουμε ότι η πολιτική που απορρέει όντως γειώνεται μέσα στο υπάρχον κοινωνικο – πολιτικό πλαίσιο, ουσιαστικά η απάντηση θα ήταν: καμία ουσία δεν έχει, δεν μπορεί να επιδείξει τίποτα καινούριο. Είναι όμως έτσι; Η παρούσα εργασία θα κινηθεί ανάμεσα στις ντελεζιανές έννοιες που συστήνουν τον πυρήνα μιας επαναστατικής σκέψης σχετικά με το υπάρχον. Θα γίνει μια προσπάθεια κίνησης αφενός σε ένα πιο καθαρά φιλοσοφικό επίπεδο, το οποίο στη γείωσή του ευελπιστούμε ότι θα μας αποκαλύπτει και μια πτυχή ενός πολιτικού ή όπως λέγεται ενός καθαρά στρατηγικού κοινωνικού επιπέδου. Θα ξεκινήσουμε με ένα πρόβλημα οριοθέτησης για να οδηγηθούμε σε ένα – πάντα παρόν – πρόβλημα της φιλοσοφίας που αφορά τα αντικείμενα, την προοπτική και το ενεργό κενό – με την συμβολή κάποιων ψυχαναλυτικών εργαλείων -. Θα ασχοληθούμε με την αρνητικότητα και τη θετικότητα, που διατρέχει όλο το σχήμα σκέψης του Ντελέζ μπαίνοντας σε μια συνομιλία με τον Χέγκελ, την κριτική και τον αντιεγελιανισμό του Ντελέζ σε μια προσπάθεια να διασώσει την διαφορά από την αναπαραστατική σκέψη που δημιουργεί το εμμενές σχήμα της διαλεκτικής. Θα μιλήσουμε για την εντασιακότητα και το νόημα παρακολουθώντας μια στροφή του Ντελέζ που διεξάγεται προχωρώντας από το «Διαφορά και Επανάληψη» στη «Λογική του Νοήματος», το τι συνιστά σε κάθε περίπτωση την επιφάνεια στην οποία οι εντάσεις κινούνται και τι αυτές δυνάμει παράγουν. Θα αναλύσουμε τις κριτικές που έχουν γίνει στο σχήμα σκέψης του φιλοσόφου σχετικά με την θετικότητα και την πολιτική που απορρέει μέσα από αυτήν, με στόχο να την διασώσουμε και να προτάξουμε μια ανάγνωση που θέλει να βρίσκει απαντήσεις πραγματικά επαναστατικές για αυτόν τον κόσμο. Θα προσπαθήσουμε να εκθέσουμε το επιχείρημα που υπάρχει πίσω από δύο πολύ κεντρικές ντελεζιανές (ή μάλλον πιο καλά ντελεζο -γκατταρικές) έννοιες, αυτήν του Σώματος χωρίς Όργανα, ως το υποκείμενο που καταρρέει και μέσα σε ένα σχιζοφρενικό παραλήρημα εκρήγνυται μέσα στις εντάσεις του και αυτήν της πολεμικής μηχανής ως την έκφραση της επαναστατικής σκέψης, της αποκωδικοποίησης, της άρνησης και της καταστροφής με βλέμμα στη δημιουργία. Τέλος, θα αναφερθούμε στην επιθυμία ως δημιουργία και όχι ως έλλειψη, ως αντιπαραγωγή και όχι ως αναπαραγωγή, κάτι που βρίσκεται στον πυρήνα της σκέψης των Ντελέζ και Γκατταρί από όπου είναι δυνατή η κίνηση ολόκληρης της σκέψης τους, καταλήγοντας στο ένστικτο του θανάτου
Abstract:
This particular work will attempt to move within the frameworks of Deleuzian thought about creation and revolutionary action, fissures and flows of escape as syntactic counter-frames of creation and becoming. A work that will attempt to delve into philosophical reflection while at the same time hoping to be updated by current conditions without excluding itself from realities and social events. The historical moment in which this happens to be written abounds in examples. The time we live in, one would say, is already the time of Difference, of positive production, of experimentation, of free movement. The age of creation. However, if everything is creation, if everything is positive production, then what is the point of talking about creation? What is truly ground-breaking and revolutionary hidden in the politics that emerges through the work and thought of Deleuze - and Guattari -? If we assume that Deleuze's thought has already been assimilated by neoliberal discourse, as charged by some critics, and if we assume that the resulting politics are indeed grounded in the existing socio-political context, essentially the answer would be: it has no substance, it cannot demonstrate anything new. But is it so? The present paper will move between the Deleuzian concepts that constitute the core of a revolutionary thought about the existing. An attempt will be made to move on the one hand to a more purely philosophical level, which in its grounding we hope will also reveal to us an aspect of a political or as it is called a purely strategic social level. We will start with a problem of demarcation to lead to an – ever present – problem of philosophy concerning objects, perspective and the active void – with the contribution of some psychoanalytical tools -. We will deal with the negativity and the positivity that runs through Deleuze's scheme of thought by entering into a conversation with Hegel, criticism and Deleuze's anti-Hegelianism in an attempt to rescue the difference from representational thinking that creates the immanent scheme of the dialectic . We will talk about intensity and meaning following a Deleuze turn that takes place moving from 'Difference and Repetition' to the 'Logic of Meaning', what constitutes in each case the surface on which the intensities move and what they potentially produce. We will analyze the criticisms that have been made of the philosopher's thinking about positivity and the politics that flow from it, with the aim of rescuing it and proposing a reading that wants to find truly revolutionary answers for this world. We will try to expose the argument behind two very central Deleuzian (or rather Deleuze-Gattarian) concepts, that of the Body without Organs, as the subject collapsing and in a schizophrenic delirium exploding in its tensions, and that of war machine as the expression of revolutionary thought, decoding, denial and destruction with an eye on creation. Finally, we will refer to desire as creation rather than lack, as counter-production rather than reproduction, which is at the core of Deleuze and Guattari's thought from which their whole thought can move, ending in the death instinct
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη, 2022
