Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Μια εθνογραφική προσέγγιση της συγγένειας μέσα από τη διακίνηση του αίματος στο ελληνικό σύστημα αιμοδοσίας
Τίτλος:An ethnography of kinship following the circulation of blood within the greek blood donation system
Κύρια Υπευθυνότητα:Κρικέλης, Μιχαήλ Ι.
Επιβλέπων:Τουντασάκη, Ειρήνη
Θέματα:
Keywords:Kinship, blood donation, performance, assemblage
Ημερομηνία Έκδοσης:2022
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Αφορμή για την παρούσα εργασία υπήρξε η συχνά απροσδόκητη εμφάνιση της συγγένειας στις αλληλεπιδράσεις των κοινωνικά δρώντων με το σύστημα της αιμοδοσίας. Η αναγκαιότητα να αναλάβουμε δράση για τον/την “συγγενή σε ανάγκη για αίμα” και η βολική εύρεση «συμβατού» αίματος σε «κοντινούς» συγγενείς είναι δύο συνηθισμένες καταστάσεις. Χρησιμοποιώντας την αιμοδοσία ως πεδίο έρευνας πραγματοποίησα μία εθνογραφία για τη συγγένεια λαμβάνοντας ημιδομημένες συνεντεύξεις από δότες/-τριες αίματος και αιμοπεταλίων. Ανέλυσα τη σημασία που προσδίδουν οι συνομιλητές/-τριές μου στη «δωρεά» αίματος κατά την εθελοντική αιμοδοσία, σε συσχέτιση με την περίπτωση που η «δωρεά» αίματος απευθύνεται στο/στη συγγενή. Συμπέρανα ότι η παραχώρηση αίματος σε συγγενείς δημιουργεί την αναγκαιότητα για ανταπόδοση ή λειτουργεί ως ανταπόδοση, ενώ η εθελοντική αιμοδοσία είναι μία ανώνυμη προσφορά του αίματος στο πλαίσιο φιλανθρωπίας. Αντλώντας από τη σύγχρονη θεωρία για τη συγγένεια, υποστηρίζω ότι η τελευταία επιτελείται μέσα από την αιμοδοσία, ενώ κινητήριος δύναμη αυτής της επιτέλεσης είναι η ανάγκη για αίμα με επακόλουθο το χρέος που απορρέει από την κάλυψη αυτής της ανάγκης. Οι ταυτότητες των συγγενών και οι συγγενικές σχέσεις είναι το αποτέλεσμα της επιτέλεσης και μαγνητίζουν το θεωρητικό βλέμμα αποκρύπτοντας συχνά τις πραγματικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των κοινωνικά δρώντων. Έτσι, προτείνω να προσεγγίσουμε θεωρητικά την αιμοδοσία ως συναρμογή σύμφωνα με τη θεωρία των G. Deleuze and F. Guattari. Εδώ, η συγγένεια αποτελεί το κανονιστικό πλαίσιο που διευθετεί άτομα και επιμέρους δομικά στοιχεία της συναρμογής με τρόπο φαινομενικά παγιωμένο στο χώρο και στο χρόνο. Στο βαθμό που η συγγένεια «ενδημεί» σε ανάλογες με την αιμοδοσία συναρμογές και αποτελεί το κανονιστικό τους πλαίσιο, δίνει μόνο την πλασματική εντύπωση ενός συνεχούς με τομές στα γεγονότα της γέννησης, του γάμου, του θανάτου κλπ. ή ενός συστήματος με δομικούς του λίθους τις οντολογικές ταυτότητες των συγγενών και τη συγγενική σχέση. Είναι σε αυτές τις συναρμογές που πρέπει να στρέψουμε το θεωρητικό μας βλέμμα, ώστε να μελετήσουμε τη συγγένεια.
Abstract:The primary inspiration for this thesis is the unexpected use of kinship terminology when people intersect with the blood donation system in Greece. The kinfolk “in need of blood” and the ease of referring to “close” kin members to find compatible blood for transfusions are common paradigms in the Greek healthcare context. By using the greek blood donation system as a field of ethnography I conducted semi-structured interviews with blood and platelet donors. I analyzed the term “blood donation” and the several meanings that my interlocutors give to this term, especially when the receptor is a member of their kin. My first conclusion is that blood donation to a kin member in need of blood is a performative action of kinship itself and its structuring principle is the one of debt. Providing one’s blood to one’s relative either creates or serves as a payback, while voluntary blood donation is solely viewed as a philanthropy. The identities of relatives and the kin relationship itself are restructured founded on the debt implied within this “bloody” performance. By romanticizing the above terms with the attributes of pure love or hearty solidarity our theory misses the actual interactions taking place within the realm of kinship. Thus, I suggest an approach to blood donation according to the post-structuralist assemblage theory developed by G. Deleuze and F. Guattari. The blood donation system can be approached as a geographical assemblage, where the personae and the assembling parts seem to be bound in space and time. Here, kinship acts as the abstract machine and biology as the primary element that structures kin identities and the kin relationship. Kinship is always implied in the background and the actors interact guided by the value of debt to their kin. In this sense, kinship can be recognized in the several assemblages structured under its influence. The kinship continuum is just a reflection of the above with the events of birth, marriage, death etc. lying at its intersections. The identities of relatives and the kin relationship are theoretical terms to substitute the personae of the assemblages and their interactions. It is these assemblages that should underpin our current theory of kinship.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία", 2022
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 47-48
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
52PMS_KrikelisMi_5220M010.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο