Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει ποιος ήταν ο ρόλος της αεροπορικής ισχύος στον πόλεμο του Αφγανιστάν (2001-2021), γιατί η αεροπορική ισχύς χρησιμοποιήθηκε με αυτόν τον τρόπο, γιατί κατέστη αντιπαραγωγική και τελικά ποια μορφή της αποδείχτηκε αποτελεσματική. Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει να οριστεί πρώτα ο χαρακτήρας του συγκεκριμένου πολέμου, ώστε να γίνουν αντιληπτοί οι παράγοντες που διαμόρφωσαν τον τρόπο χρήσης της αεροπορικής ισχύος. Για την άντληση στοιχείων για την απάντηση των παραπάνω ερευνητικών ερωτημάτων, μελετήθηκε ανάλογη βιβλιογραφία, σχετικά στρατιωτικά εγχειρίδια, ακαδημαϊκά άρθρα, αναφορές του US DoD LIG και του SIGAR, αναφορές της τότε αφγανικής κυβέρνησης και χρησιμοποιήθηκαν στατιστικά στοιχεία από την επίσημη ιστοσελίδα της USAF (US Air Forces Central/ Airpower Summaries) για την εκπόνηση γραφημάτων. Στα μεθοδολογικά εργαλεία της εργασίας περιλαμβάνονται η ποιοτική ανάλυση των βιβλιογραφικών δεδομένων, η ποσοτική ανάλυση και στοιχεία στατιστικής ανάλυσης για την ερμηνεία των στατιστικών δεδομένων και των γραφημάτων, η ανάλυση κειμένου και η συγκριτική ανάλυση. Η αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν το 2001 έγινε ως αντίποινα στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου. Η αεροπορική ισχύς έπαιξε σημαντικότατο ρόλο σε αυτήν την φάση της σύγκρουσης και συνέβαλε ουσιαστικά στην εξάλειψη του δικτύου της Al Qaeda στη χώρα και στην απομάκρυνση των Taliban. Όσο στόχος των επιχειρήσεων ήταν η καταστροφή στρατοπέδων, εγκαταστάσεων και σημαντικών υποδομών της Al-Qaeda και όσο η στρατιωτική στρατηγική των Taliban ήταν συμβατικού χαρακτήρα, άρα και τρωτή στην αεροπορική ισχύ, η παροχή πυρών από την αεροπορική ισχύ αποδείχτηκε αποτελεσματική. Το γεωπολιτικό περιβάλλον στο Αφγανιστάν είναι ιδανικό για εξεγέρσεις ή insurgencies. Η εξέγερση στο Αφγανιστάν και ο ένοπλος αγώνας έναντι των δυτικών στις περιοχές FATA του Πακιστάν συνδέονται άμεσα. Οι αντάρτες χαίρουν αποδοχής στο Αφγανιστάν λόγω της κακής διακυβέρνησης και της δυσαρέσκειας απέναντι στην παρουσία ξένων δυνάμεων, ενώ στις FATA λόγω της κοινής κουλτούρας και συγγένειας των φυλών. Από το 2006 και μετά, η αεροπορική ισχύς ενεπλάκη σε επιχειρήσεις καταστολής εξέγερσης. Σε αυτό το περιβάλλον η αεροπορική ισχύς διαμορφώθηκε περισσότερο από τις επικρατούσες συνθήκες, παρά από μια συνεκτική και ορθά σχεδιασμένη στρατηγική. Η αλόγιστη χρήση πυρών από την αεροπορική ισχύ αποδείχθηκε αντιπαραγωγική, προκαλώντας απώλειες αμάχων και σημαντικό πολιτικό κόστος, με συνέπεια να κλονίζονται οι σχέσεις με τους τοπικούς πληθυσμούς και να τροφοδοτείται το κίνημα των Taliban με νέους μαχητές, λόγω του εθίμου του badal. Σε αυτή τη φάση του πολέμου η χρήση αεροπορικών πυρών αποδείχθηκε ανεπαρκές μέτρο καταστολής εξέγερσης. Στις επιχειρήσεις καταστολής εξέγερσης η χρήση αεροπορικής ισχύος για αερομεταφορές, αναγνώριση και ανεφοδιασμό, αποτέλεσε πολλαπλασιαστή ισχύος για τις επίγειες δυνάμεις και βελτιστοποίησε τη χρήση των τακτικών στρατιωτικών δυνάμεων εναντίον των ανταρτών. Η συλλογή πληροφοριών μέσω των αεροπορικών μέσων αποδείχθηκε πολύτιμη για τις φίλιες δυνάμεις και ο εναέριος ανεφοδιασμός επέτρεψε την συνεχή παρουσία μαχητικών στον εναέριο χώρο πάνω από το θέατρο επιχειρήσεων. Επομένως, αυτές οι μορφές αεροπορικής ισχύος αποδείχθηκαν αποτελεσματικές τόσο κατά τις συμβατικές επιχειρήσεις, όσο και κατά τις επιχειρήσεις καταστολής εξέγερσης του πολέμου.
Abstract:
The purpose of this thesis is to discuss the role of airpower during the war in Afghanistan (2001 – 2021), explore why airpower was applied the way it did, why it became counterproductive and which form of airpower was the most effective during the conflict. The thesis will try to pinpoint the factors that shaped combat in Afghanistan, since these factors also shaped the application of airpower in this war. Information from books, academic articles, military manuals and air force doctrine documents, US DoD LIG and SIGAR reports and data from the official USAF website (US Air Forces Central/ Airpower Summaries) were used to address the above research questions. The methodological approach of this thesis includes qualitative analysis of books and academic articles, quantitative analysis and elements of statistical analysis to interpret graphs and analyze data, discourse analysis and comparative analysis. During the US invasion in Afghanistan in 2001, airpower had a significant part in overthrowing the Taliban regime and in dismantling the local Al-Qaeda network. As long as targets included destruction of enemy’s infrastructure and the Taliban military strategy remained conventional, application of kinetic energy from the air proved to be an effective mean to confront the enemy. Afghanistan is an ideal environment for insurgency. Insurgency in Afghanistan and militancy in Pakistan’s FATA are connected, yet distinct. Insurgents in both areas enjoy fair support from local people but for different reasons. In Afghanistan, public support to insurgents is due to bad governance and in FATA, is due to ethnic and cultural factors. An upsurge in 2006 swiftly became an organized insurgency. So since 2006, airpower engaged mainly in COIN missions. In this operational environment an ad hoc airpower strategy was developed to support and coordinate ground forces requirements, instead of a coherent and properly planned approach. Exaggerated application of kinetic energy from the airpower proved to be counterproductive, causing high level political cost and creating a trust deficit between the locals and the US military. Furthermore, inappropriate kinetic application from the air triggered popular support towards the insurgents, not for ideological reasons, but because of badal, the desire for revenge. As a result, application of kinetic energy from the airpower was ineffective during the COIN part of the conflict. Airlift missions, reconnaissance and resupply was a force multiplier for ground troops and optimized the use of conventional military forces against insurgents. ISR provided valuable intelligence for friendly forces and was a critical part of the decision-making process and aerial refueling permitted continuous presence of aerial assets above the theater of operations. These applications of airpower were effective throughout the COIN part of the conflict.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2022
