Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η κατασκευή αφηγήσεων έχει φανεί ότι συμβάλλει στην προσαρμογή και την μείωση της ψυχικής δυσφορίας μετά από έντονα συναισθηματικά ή τραυματικά γεγονότα, όπως ο χωρισμός από μια σχέση. Η παρούσα έρευνα μελετά τη σχέση της αφήγησης του χωρισμού με τη προσαρμογή σε αυτόν και την ψυχολογική ευεξία. Συγκεκριμένα, εξετάστηκε η σχέση της αφηγηματικής πληρότητας γραπτών ιστοριών χωρισμού με την συναισθηματική και ψυχολογική προσαρμογή στον χωρισμό. Το δείγμα αποτέλεσαν 125 ενήλικα άτομα που είχαν χωρίσει από μία ερωτική σχέση τα τελευταία δύο χρόνια. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν δημογραφικά στοιχεία για τους ίδιους, τους/τις πρώην συντρόφους και για την σχέση τους, αφηγήθηκαν γραπτώς τον χωρισμό τους και τέλος, συμπλήρωσαν την σύντομη εκδοχή της Κλίμακας Προσαρμογής στο Χωρισμό της Fisher (Fisher’s Divorce Adjustment Scale). Τα αποτελέσματα ανέδειξαν την ύπαρξη αρνητικής συνάφειας μεταξύ της αφηγηματικής πληρότητας με τη συνολική προσαρμογή (χαμηλές τιμές στην κλίμακα προσαρμογής ερμηνεύονται ως υψηλή προσαρμογή) αλλά και με την υποκλίμακα της αυτοεκτίμησης. Επίσης, η συνολική προσαρμογή στον χωρισμό, συσχετίστηκε στατιστικώς σημαντικά με την υπο-διάσταση της αναφοράς συνεπειών στην αφήγηση. Επιπλέον, αναδείχθηκε ως παράγοντας επίδρασης στην προσαρμογή ο ρόλος του ατόμου στον χωρισμό αλλά και η προβλεπτική αξία του χρόνου που μεσολάβησε από τον χωρισμό για την προσαρμογή. Τα ευρήματα αναδεικνύουν την σημασία της νοηματοδότησης ενός ερωτικού χωρισμού μέσω αφήγησης για την προσαρμογή του ατόμου σε αυτόν αλλά και την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα αναφορικά με άλλους παράγοντες που μπορεί να επιδρούν στην προσαρμογή και την ψυχολογική ευεξία μετά τον τερματισμό μιας σχέσης.
Abstract:
Narrative construction has been shown to assist to the process of adjustment and reduce psychological distress after an emotional or traumatic event such as the ending of relationships. The present study examines the associations between narrative completeness and adjustment to relationship dissolution. In particular, we examined the relationship between narrative completeness of written break-up stories with emotional and psychological adjustment to the break-up. The sample of the study consisted of 125 adults who got out of a relationship during the last two years. The participants provided demographic information about themselves, their ex-partners and their past relationship, briefly narrated their recent break-up and completed a short version of the Fisher’s Divorce Adjustment Scale (FDAS). The results of the present study indicated a negative association between narrative completeness and adjustment (low scores in the adjustment scale indicate better adjustment), but also between narrative completeness and the subscale of self-worth. In addition, adjustment was associated with the element of “understanding the consequences of events” in the narrative. The study also indicated the predictive value of “time since the break-up “and the effect of the teller’s role in the break-up on adjustment levels. These findings highlight the importance of a meaning making process of a romantic break- up through narratives, as well as the need for further research regarding other factors that may affect adjustment and psychological well-being after relationship dissolution.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Ψυχολογίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Ταυτότητα και Διαπρο-σωπικές Σχέσεις, 2022
