Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η μετανάστευση αποτελεί φαινόμενο συνυφασμένο στενά με την κοινωνική και πολιτιστική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, ενώ η προσφυγική διάσταση του φαινομένου, κινείται σε διαφορετικό πραγματολογικό πλαίσιο, εξαιτίας του στοιχείου της βιαιότητας που την προκαλεί. Ωστόσο συχνά περιπλέκονται και συνδέονται τα δυο φαινόμενα και στην παρούσα εργασία επιχειρείται η νομική αποσαφήνισή τους. Στο κύριο ερώτημα της παρούσας εργασίας, δηλαδή περί της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού εκ μέρους της Τουρκίας και η χρήση του ως ασύμμετρη απειλή εις βάρος της Αθήνας, της Λευκωσίας και της ΕΕ γενικότερα, υπάρχει σύντομη μνεία στο υπό διαμόρφωση πλαίσιο σχέσεων μεταξύ των κυρίων δρώντων, ώστε να γίνει κατανοητό το ιστορικό υπόβαθρο το οποίο οδήγησε στα γεγονότα του Μαρτίου του 2020. Η Τουρκία λειτούργησε αδίστακτα προκειμένου να δημιουργήσει πρόβλημα σε Ελλάδα και Κύπρο. Τον Μάρτιο του 2020, η Άγκυρα πίεσε την Ελλάδα, «επιστρατεύοντας» την απειλή της μαζικής διοχέτευσης μεταναστευτικών μαζών προς τα ελληνικά εδάφη. Δια τούτο αναλύονται τα χαρακτηριστικά μιας ασύμμετρης επίθεσης και εξετάζονται τα γεγονότα τα οποία συνηγορούν στο ότι οι τουρκικές ενέργειες στον Έβρο, εμπίπτουν στις εν λόγω μορφές ασύμμετρης επίθεσης, με στόχο την πρόκληση εσωτερικής κοινωνικοπολιτικής αστάθειας στην ΕΕ και τη μεγιστοποίηση των ωφελημάτων από την εξαργύρωση του μεταναστευτικού. Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία, ηττήθηκε στο μέτωπο του Έβρου, συνέχισε να διοχετεύει μεταναστευτικά κύματα προς την Κύπρο, με κύριο «συνεργό» το ψευδοκράτος, το οποίο διαδραματίζει το ρόλο του «διακινητή». Καθίσταται προφανές ότι η Άγκυρα αφενός σιγοντάρει την εγκληματική δράση των δικτύων διακίνησης, αφετέρου πριμοδοτεί τη δημιουργία ενός νέου μεταναστευτικού διαδρόμου προς τα ευρωπαϊκά εδάφη, παρέχοντας κάθε είδους διευκολύνσεις προς τους μετανάστες. Τι άλλαξε τα τελευταία έξι έτη, μετά την προσφυγική κρίση του 2015 και η Ελλάδα και η Κύπρος εφάρμοσαν διαφορετική πολιτική, ουσιαστικά ανάσχεσης και αποτροπής των ροών; Η αλλαγή εξουσίας στην Αθήνα, η παρατεταμένη ύφεση και η έκρηξη της πανδημίας, η γενικότερη μεταβολή των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών στο εσωτερικό των χωρών, ώθησε τους κυβερνώντες να λάβουν μέτρα αναχαίτισης της παράνομης εισόδου μεταναστών. Οι κοινωνίες γίνονται ολοένα και λιγότερο ανεκτικές σε ανεπιτυχείς πολιτικούς χειρισμούς. Και το μεταναστευτικό ζήτημα «κινείται στη σφαίρα» και των δύο ανωτέρω πεδίων. Συμπερασματικά, στην εν λόγω εργασία, αποδεικνύεται ότι ενώ το μεταναστευτικό ζήτημα αποτελεί πρόβλημα των σημερινών κοινωνιών, η ΕΕ δεν κατόρθωσε να διαγνώσει τις επιπτώσεις του στο πλαίσιο της γεωπολιτικής ρευστότητας. Συνέπεια τούτου, ήταν η αλλαγή της στάσης των χωρών που δέχονται τα κύματα των μεταναστευτικών ροών, με εντατικοποίηση των συνοριακών ελέγχων. Η Τουρκία, ως πηγή αποσταθεροποίησης, δρα ως διαμετακομιστικό κέντρο προς την ΕΕ, διευκολύνοντας τις ροές, παρόλες τις δεσμεύσεις της, εργαλειοποιώντας τους μετανάστες. Τέλος, παρατίθενται προτάσεις για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η ανάγκη για δημιουργία κοινού μετώπου των χωρών του νότου της ΕΕ. Επιπλέον είναι αναγκαία η τροποποίηση της πολιτικής της ΕΕ, λαμβάνοντας υπόψη το ανθρωπιστικό κομμάτι του ζητήματος. Όσον αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, το μεταναστευτικό ζήτημα περιλαμβάνει την αντιμετώπιση του σε σχέση με την Τουρκία, αλλά και τη διαχείριση των υπαρχόντων μεταναστών που βρίσκονται στα εδάφη τους, κάνοντας χρήση των εργαλείων της ΕΕ.
Abstract:
Immigration is a common phenomenon that is affiliated closely with the social and cultural evolution of the human kind, while the refugee part of this problem moves on a different factual reality, due to the element of violence that cause this problem. Although, it is often perplexed and connected these issues, on this essay it’s been attempted the legal clarification of them. The main question of this essay, meaning the instrumentation of immigration from Turkey’s side and the use of it as a threat on Athens and Nicosia, there is a small brief on the formation of the relations between the two sides, in order to be conceivable the historical background that lead up to the events of March 2020. Turkey acted unprincipled, in order to create problems on Greece and Cyprus. In March 2020 Ankara pressed Greece, by mobilizing the threat of a massive channeling of immigrants to the Greek land. Because of that, the details of an asymmetric attack are being analyzed and the hypothesis that the Turkish actions in Evros are examples of those kind of attacks, in order to bring unstabilization to the society inside EU and to maximize the benefits from the migrant situations are under examination. Besides the fact that Turkey lost in Evros, she continued to bring immigrants to Cyprus, through Northern Cyprus, which takes the part of the “trafficker”. It’s been clear that Ankara seconds the criminal actions of the Trafficking Networks and also provides the beginning of a new immigrant channels to the European Land, giving any help to the immigrants. What changed the last 5 years after the Refugee Crisis of 2015, when Greece and Cyprus applied different politics in order to cut and prevent any new refugee flows? The new government In Athens, the prolonged financial crisis and the Pandemic and generally the alteration of the social and political correlations on the inland, gave the governments the need to take restraining measures on the illegal immigrants entry. The societies become more and more receptive on unsuccessful political actions. And the immigrant crisis deflects on the previous facts. In conclusion, in this essay, it is proved that immigration is a problem on modern societies European Union didn’t achieve to diagnose the effects on the geopolitical inaccuracy. As a result it was the different stand of the countries that receive migrant flows, by the intensification of border control. Turkey, works as a transit agent to EU, despite all of her commitments and tooling the immigrants. In the end, they are listed suggestions for the treatment of migrant crisis, among which is included the necessity of creating a common front line from the south countries of EU. Also, it’s necessary the modification of EU politics, while take into consideration the humanitarian aspect of the issue. For Greece and Cyprus, the migrant crisis contains the confrontation of it with Turkey, and also the management of the existing migrants that are in EU land and using European resources.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ Στρατηγικές Σπουδές Ασφάλειας, 2021
