Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η ευθύνη των Διεθνών Οργανισμών: η περίπτωση της υδρόλυσης των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο Θάλασσα
Τίτλος:The responsibility of International Organizations: the hydrolysis’ case of Syrian chemical weapons in the Mediterranean Sea
Κύρια Υπευθυνότητα:Δρακάκη, Μαρία Ε.
Επιβλέπων:Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα
Θέματα:
Keywords:Ευθύνη Διεθνών Οργανισμών, Διεθνής Ευθύνη Κράτους, Υδρόλυση, Cape Ray
The Responsibility of International Organizations, State Responsibility, Hydrolysis' Case of Syrian weapons, Cape Ray
Ημερομηνία Έκδοσης:2015
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Στο πλαίσιο της παρούσας διπλωματικής εργασίας, θα γίνει προσπάθεια καταγραφής και μελέτης ενός θέματος σε εξέλιξη, αυτού της ευθύνης των Διεθνών Οργανισμών στη διεθνή σκηνή. Πιο συγκεκριμένα, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε και να διερευνήσουμε ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, την υδρόλυση των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο Θάλασσα (2014), ένα θέμα που απασχόλησε ιδιαίτερα τις χώρες της Μεσογείου αλλά και το σύνολο της διεθνούς κοινότητας εν γένει.Κάπου εδώ πρέπει να διευκρινισθεί ότι το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας επιλέχθηκε λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα της υδρόλυσης. Η ιδιαιτερότητα λοιπόν του θέματος έγκειται στο γεγονός ότι, η διαδικασία της υδρόλυσης που συμβαίνει πάνω από μια δεκαετία, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά εν πλω στο αμερικάνικο Cape Ray φορτηγό πλοίο. Είναι επίσης, γενικά γνωστό ότι έλαβε χώρα στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου, στα δυτικά της πατρίδα και των δύο μας, της επιβλέπουσας καθηγήτριας μου κας Μαρίας Ντανιέλλας Μαρούδα και της δικής μου, την Κρήτη και αυτός είναι ο άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο επέλεξα το παρόν θέμα.Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παρουσιάσω μια ιδέα περί «ευθύνης» πριν από πολύ καιρό. Όταν ο Πιλάτος είδε το σάλο που είχε αρχίσει να δημιουργείται γύρω από τον Ιησού, πήρε το νερό και έπλυνε τα χέρια του μπροστά στο πλήθος λέγοντας τη φράση: «Είμαι αθώος από το αίμα αυτού του ανθρώπου. Είναι δική σας ευθύνη» (Κατά Ματθαίον 27:24).Το ζήτημα της ευθύνης είναι ένα ευρύ ζήτημα για την ανθρώπινη ζωή και την ιστορία και μπορεί να πάρει πολλές πτυχές. Η πρώτη χρήση της λέξης "ευθύνη" στη γαλλική γλώσσα συναντάται περίπου στο 1783. Ο όρος προέρχεται από τη λέξη απαντώ και απέκτησε μια διακριτή νομική συνάφεια με την υποχρέωση απάντησης σε παραβίαση υποχρέωσης κατά το 19ο αιώνα.Η επέκταση της διεθνούς νομικής προσωπικότητας δε βρίσκεται πλέον στα στενά όρια του κράτους. Το μονοπωλιακό καθεστώς του κράτους έχει πλέον καταρριφθεί και έτσι σήμερα και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν και φέρουν διεθνή νομική προσωπικότητα. Επιπλέον, η διεθνής νομική προσωπικότητα είναι στις μέρες μας σχεδόν πάντα συνδεδεμένη και συνυφασμένη με την επέκταση της διεθνούς ευθύνης, συμπεριλαμβανομένης της διεθνούς οργάνωσης. Μπορούμε να σημειώσουμε ότι μέχρι πολύ πρόσφατα, ο τομέας του δικαίου της διεθνούς ευθύνης ήταν επικεντρωμένος κυρίως στη διεθνή ευθύνη των κρατών. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι, στις μέρες μας, έχει επεκταθεί στην ευθύνη των διεθνών οργανισμών. Ο καθηγητής Ian Brownlie παρατήρησε ότι η διεθνής ευθύνη είναι «κατ 'ουσίαν» ερώτηση αδιαχώριστη από αυτήν της νομικής προσωπικότητας σε όλες τις μορφές της.Το βασικό ζήτημα της διεθνούς ευθύνης δεν αφορά πλέον μόνο τα κράτη, αλλά και τους διεθνείς οργανισμούς. Το καυτό ερώτημα είναι γιατί οι διεθνείς οργανισμοί έχουν ευθύνη και έναντι τίνος; Η θεωρία περί διεθνών οργανισμών που είναι μόνο εργαλεία στην υπηρεσία των κρατών έχει πλέον καταρριφθεί. Η αξιοσημείωτη επέκταση της λειτουργίας και των δραστηριοτήτων τους, κυρίως από το 1990 και ούτω καθεξής, αποδεικνύει ότι οι διεθνείς οργανισμοί μπορούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις μέρες μας.Στο μάθημα Διεθνούς Δικαίου που διδάσκει στην Ακαδημία της Χάγης, ο Βραζιλιάνος Δικαστής του Διεθνούς Δικαστηρίου, Antonio Augusto Cançado Trindade σημειώνει: "Οι Διεθνείς Οργανισμοί, δημιουργώντας μια δική τους ζωή, έχουν βάλει τέλος στο κρατικό μονοπώλιο, τη de facto νομική κρατική προσωπικότητα, τα προνόμια και τις ασυλίες που τα κράτη απολαμβάνουν, έχοντας επεκτείνει τη δική τους εξουσία λήψης των αποφάσεων τους, έχοντας, εν ολίγοις, αλλάξει τη δομή του ίδιου του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο θα ήταν αδιανόητο στις μέρες μας χωρίς αυτούς. Έχουν καταστήσει το σχηματισμό του Δικαίου των Διεθνών Οργανισμών πιο πολύπλευρο, και οι κανόνες σχετικά με τη δική τους δομή, τη σύνθεση και τη λήψη των αποφάσεων έχουν γίνει πιο συστηματικοί. Αποφάσεις διεθνών οργανισμών συνέβαλαν στη διαπίστωση της juris communis opinio. Έχουν οι ίδιοι προσαρμοστεί στη νέα εποχή και ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες και τις προσδοκίες της διεθνούς κοινότητας στο σύνολό της, έχουν εμπλουτίσει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων και τη λειτουργία της ίδιας της διεθνούς νομοθεσίας και καλύπτουν θέματα που απασχολούν το σύνολο της ανθρωπότητας".Η Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου προσπάθησε να απαντήσει στην προαναφερθείσα ερώτηση σχετικά με το γιατί οι διεθνείς οργανισμοί πρέπει να έχουν διεθνή ευθύνη και απέναντι τίνος και το 2003 άρχισε την κωδικοποίηση και την προοδευτική ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου σε σχέση με την ευθύνη των Διεθνών Οργανισμών.Η Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου, με επικεφαλής τον Ειδικό Εισηγητή, τον Ιταλό νομικό Giorgio Gaja ακολούθησε την ίδια προσέγγιση με εκείνη που είχε ακολουθήσει στα άρθρα περί της Ευθύνης των Κρατών το 2001, ξεκινώντας από την υπόθεση ότι ισχύουν οι ίδιες αρχές, αλλά πολύ σύντομα αντιλήφθηκε ότι το νέο αυτό έργο όσον αφορά την Ευθύνη των Διεθνών Οργανισμών, ήταν στην πραγματικότητα ένα αυτόνομο και εντελώς διαφορετικό τμήμα, ακόμα κι αν τα δύο τελικά κείμενα περί κρατικής ευθύνης και ευθύνης των διεθνών οργανισμών συνδέονται, λόγω της «αμοιβαίας φύσης» του ζητήματος.Το Δεκέμβριο του 2011, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε τα 67 draft άρθρα της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου περί της ευθύνης των Διεθνών Οργανισμών (Draft Articles on Responsibility of International Organizations: DARIO). Έτσι, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια, η Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου ολοκλήρωσε το έργο της και μόνο μετά από δεκαετίες ευρύτερης δέσμευσης για το θέμα της διεθνούς ευθύνης, που αρχικά είχε επικεντρωθεί μόνο στην ευθύνη κράτους.Τα draft άρθρα της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου περί της ευθύνης των Διεθνών Οργανισμών θα είναι ο οδηγός μας και το εργαλείο μας για να συλλάβουμε και να αναλύσουμε την έννοια της ευθύνης για τους διεθνείς οργανισμούς, προκειμένου να κάνουμε τη βασική έρευνα για την υδρόλυση των χημικών όπλων της Συρίας και την κοινή αποστολή των Ηνωμένων Εθνών και του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων. Το Σχέδιο άρθρων του 2011 προσπάθησε να αντιμετωπίσει θέματα τόσο ουσιαστικού όσο και δικονομικού δικαίου. Έτσι, κάθε διεθνής παράνομη πράξη ενός οργανισμού συνεπάγεται την ευθύνη του εν λόγω διεθνούς οργανισμού (άρθρο 3), και τον καταλογισμό της παράνομης συμπεριφοράς (πράξη παράλειψης) σε έναν διεθνή οργανισμό (άρθρο 4), τα άρθρα ξεχωρίζουν για τους σκοπούς της απόδοσης, τη συμπεριφορά των οργάνων ή παραγόντων που δρουν για λογαριασμό του διεθνούς οργανισμού (άρθρα 6-7).Μπορούμε να σημειώσουμε εδώ, ότι έτσι, συναντάμε τον τομέα της ρύθμισης των σχέσεων μεταξύ των διεθνών οργανισμών και των ατόμων (οι πράκτορές τους) κι όχι μόνο τις σχέσεις με τα κράτη μέλη τους. Η επέκταση της διεθνούς ευθύνης συνοδεύει pari passu, την επέκταση της διεθνούς νομικής προσωπικότητας καθώς τέλος και την επέκταση της διεθνούς δικαιοδοσίας. Όλα αυτά τα θέματα θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε με την παρούσα διπλωματική εργασία προκειμένου να κατανοήσουμε την ευθύνη των Διεθνών Οργανισμών και το πώς αυτή εφαρμόζεται ή όχι στην περίπτωση της υδρόλυσης των χημικών όπλων της Συρίας. Θα εξετάσουμε την κοινή αποστολή των Ηνωμένων Εθνών και του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων προκειμένου να εξαλειφθούν όλα τα επικίνδυνα χημικά της Συρίας που προκάλεσαν τόσο πολύ ανθρώπινο πόνο και υπέφεραν εξαιτίας τους τόσοι άμαχοι κατά την εμφύλια συριακή σύγκρουση. Διότι, όπως τόνισε το Συμβούλιο Ασφαλείας με Ψήφισμα του, αλλά και ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, τα χημικά όπλα όπου κι αν βρίσκονται στον πλανήτη, συνιστούν απειλή κατά της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας,
Abstract:In the context of this thesis, there will be an effort to record and study an issue in progress, that of the Responsibility of International Organizations in the international arena. More specifically, we will try to approach and investigate an extremely difficult task, the hydrolysis of Syrian chemical weapons in the Mediterranean Sea, a hot modern issue of nowadays that particularly concerned the Mediterranean countries and the whole international community. Now, it has to be clarified that the theme of this thesis was chosen because of the particular character of the hydrolysis of Syrian chemical weapons. The specificity of the matter lies in the fact that, the hydrolysis process that happens over a decade, took place in the sea at Cape Ray cargo ship. It is also generally known that it took place in the international waters of the Mediterranean Sea, in the west of the hometown of both, my supervisor teacher Ms. Ntaniella Marouda and my own, Crete and this is the other important reason for which I choose to write about such an interesting issue in progress. The issue of responsibility is a general issue in the human life and history and can take a lot of aspects. The first use of the word “responsibility” in French language dates from around 1783. The term derived from the word répondre, to answer to, and it only acquired a distinct legal connotation- the requirement to answer for a breach of an obligation in the 19th century. “The expansion of international legal personality, comprising that of international organizations, is nowadays invariably accompanied by the expansion of international responsibility, including that of international organization” states Antônio Augusto Cançado Trindade, Judge in the International Court of Justice (ICJ). We can note that until very recently, the domain of the law of international responsibility was centered above all in the international responsibility of States. It is not surprising that, in our days, it has extended to the responsibility of international organizations. Professor Ian Brownlie observed that international responsibility is “in essence” a question inseparable from that of legal personality in all its forms. The basic issue of international responsibility does not concern anymore only the States, but now also the International Organizations. The hot question is why International Organizations should have international responsibility and towards whom? The theory about the International Organizations which are only tools in the service of States has been confuted. The remarkable expansion of their function and operations, especially from 1990 and so on, proves that International Organizations can play starring role nowadays. In the general course at the Hague Academy of International Law, the Brazilian Judge of the International Court of Justice, Antônio Augusto Cançado Trindade wrote: “International Organizations, assuming a life of their own, have put an end to the former State monopoly of international legal personality and of privileges and immunities, have expanded the treaty-making power, have, in sum, changed the structure of International Law itself, which would nowadays be inconceivable without them. They have rendered the formation of International Law multifaceted, and the rules pertaining to their own structure, composition and decision- making ever more complex. Their resolutions, of varying contents and legal effects, have contributed to the ascertainment of the communis opinio juris. They have adjusted themselves to the new times and, responding to the needs and aspirations of the international community as a whole, they have enriched the International Law making process and the function of international regulation itself, in covering issues of concern to the whole of humankind”. The International Law Commission tried to answer in the above mentioned question concerning -why International Organizations should have international responsibility and towards whom- and in 2003 began the codification and the progressive development of International Law in relation with Responsibility of International Organizations. The International Law Commission, led by the Special Rapporteur Giorgio Gaja followed the same approach as the one it had previously adopted in respect of State Responsibility in 2001, starting from the presumption that the same principles apply but soon it became aware that this new project regarding Responsibility of International Organizations was actually an autonomous one and completely different the one text from the other, even though they are related because of the “mutual nature” of the question. As a matter of fact, on December 2011, the General Assembly of the United Nations adopted the 67 Draft Articles of the International Law Commission in relevance to the Responsibility of International Organizations (DARIO). Thus, after almost ten years, the International Law Commission has completed its work and only after decades of broader commitment on the issue of international responsibility, which initially focused only on the Responsibility of the State. The DARIO will be our guide and our tool in order to conceive and analyze the concept of responsibility for International Organizations in order to provide some basic research for the hydrolysis of Syrian chemical weapons and the Joint Mission of United Nations and The Organization for the Prohibition of Chemical Weapons. The 2011 Draft Articles address issues of both substantive and procedural law. Thus after determining that every internationally wrongful act of an international organization “entails the responsibility of that international organization” (article 3), and providing for the attribution of wrongful conduct (act of omission) to an international organization (article 4), the articles single out, for the purposes of attribution, the conduct of organs or agents of an international organization (articles 6-7). We can note here that we enter into the domain of the regulation of relations between international organizations and individuals (their agents) in addition to States. The expansion of international responsibility has necessarily accompanied, pari passu, the expansion of international legal personality and capacity as well as the expansion of international jurisdiction. This pertains to the issue of the exercise of international legal capacity and in particular the component of procedural equality, as it will be seen later. All these subjects and some others we will try to approach in order to understand the Responsibility of International Organizations and how it applies or not in the hydrolysis case of Syrian chemical weapons and the Joint mission of the United Nations and the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons in order to eliminate all the Syrian dangerous chemical weapons which caused so much human pain and suffer in the Syrian conflict.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2015
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 82-88
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_DIE_EUR_SPO_DrakakiMa.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο