Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Οι στρατηγικές επιδιώξεις των Μεγάλων Δυνάμεων στη διαπραγματευτική πρωτοβουλία του Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Κόφι Ανάν για την επίλυση του Κυπριακού
Τίτλος:The strategic goals of the Great Powers in the negotiating initiative of the Secretary General UN Mr. Kofi Annan to solve the Cyprus problem
Κύρια Υπευθυνότητα:Αρβανιτάκης, Αλέξανδρος Δ.
Επιβλέπων:Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος
Θέματα:Κύπρος -- Διπλωματικές σχέσεις
Κυπριακό ζήτημα
Cyprus -- History -- Cyprus Crisis, 1974-
Cyprus -- Foreign relations
Keywords:Κυπριακό, Σχέδιο Ανάν, Μεγάλες Δυνάμεις, Επιθετικός Ρεαλισμός, Τετελεσμένα, Διεθνής Κοινότητα
Cyprus Issue, Anan Plan, Great Powers, Offensife Realism, Fait Accomplis, International Community
Ημερομηνία Έκδοσης:2015
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η καταγραφή και παρουσίαση, συνοπτικά, των στρατηγικών επιδίωξεων των μεγάλων δυνάμεων στο Σχέδιο Ανάν. Προηγείται η ιστορική ανασκόπηση των προηγούμενων διαμεσολαβητικών προσπαθειών, η συνοπτική παράθεση των βασικών προνοιών του Σχεδίου, ιδίως εκείνων που εμπεριέχουν ή ενσωμάτωνουν τις θέσεις και τις επιδιώξεις κάποιων εκ των βασικών παικτών, και η διαχρονική παρουσίαση των στρατηγικών των Μεγάλων Δυνάμεων που εμπλέκονται στο κυπριακό ζήτημα. Η παρουσίαση των προηγούμενων προσπαθειών αποσκοπεί αφενώς να καταγράψει τις μετατοπίσεις και διαφοροποιήσεις της στάσης των Μεγάλων Δυνάμεων σε κάθε περίοδο του Κυπριακού, ούτως ώστε να σκιαγραφηθεί η επίδραση τους στην πορεία του ζητήματος, και αφετέρου για να αναδειχθεί η στάση της Τουρκίας, που μπορούμε να πούμε ότι ακολουθεί μια στρατηγική που εντάσσεται στο ρεύμα του επιθετικού ρεαλισμού, μια στρατηγική αναθεωρητική που επιδιώξει την αλλαγή του status quo συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και ειδικότερα στη νομιμοποίηση των τετελεσμένων του 1974. Το Κυπριακό παραμένει ένα ζήτημα με ισχυρή πολιτική και ιδεολογική φόρτιση αναφορικά και με την εσωτερική ελλαδική και ελληνοκυπριακή διαχείριση, και με τη στάση της Τουρκίας αλλά ιδίως με τη στάση του διεθνούς παράγοντα, των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Ρωσίας/ΕΣΣΔ. Ο καθοριστικός παράγοντας της όλης εξέλιξης του Κυπριακού παραμένει η επιδίωξη της Τουρκίας να ελέγξει γεωπολιτικά την Κύπρο. Η Τουρκία, πιστή σε ένα δόγμα επιθετικού ρεαλισμού, επιδιώκει την απόκτηση απεριόριστης ισχύος για την επίτευξη των γεωστρατηγικών της στοχεύσεων, που ξεπερνούν κατά πολύ την ελληνοτουρκική διένεξη ή το Κυπριακό, και εκτείνονται στο σύνολο των περιοχών που η Τουρκία συνορεύει ή επιδιώκει να έχει εμπλοκή. Ακόμα και την περίοδο κατάθεσης και ψήφισης του Σχεδίου Ανάν, μια περίοδο που αποτέλεσε την απαρχή της μεταπολίτευσης στην Τουρκία, με τη μετάβαση εξουσίας από το κεμαλικό στρατοκρατικό καθεστώς στην ισλαμοδημοκρατία του Ερντογάν, οι διαφοροποιήσεις ως προς αυτό το δόγμα είναι ελάχιστες. Αντιθέτως, βλέπουμε μια ελλαδική και ελληνοκυπριακή στάση διφορούμενη, με σημαντικές διαφοροποιήσεις στην πορεία του ζητήματος, που χαρακτηρίζεται την πρώτη περίοδο, προ της εισβολής, από τις έντονες συγκρούσεις μεταξύ Λευκωσίας και Αθήνας. Mετά την εισβολή, τις αρχικές ψευδαισθήσεις για αναστροφή των τετελεσμένων του Αττίλα με διπλωματικά μέσα, ακολούθει η διαμόρφωση μια στρατηγική αποτροπής, από τον Αντρέα Παπανδρέου, η οποία προσφέρει στρατιωτική ασφάλεια στις ελεύθερες περιοχές. Μετά το 1995 υπήρξε μια ραγδαία μετατόπιση σε μια προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού μέσω της σύνδεσης της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας με την επίλυση του συνόλου των ελληνοτουρκικών διαφορών. Η μόνη σταθερά που χαρακτηρίζει τα 40 χρόνια διαχείρισης του Κυπριακού εκ μέρους της ελληνικής πλευράς είναι η προσπάθεια διεθνοποίησης του ζητήματος και διαμεσολάβησης της διεθνούς κοινότητας, είτε λόγω του αισθήματος αδυναμίας έναντι της τουρκικής ισχύος είτε λόγω της εμπιστοσύνης στη δυνατότητα ανατροπής των τελελεσμένων του 1974 με διπλωματικά μέσα, στο πλαίσιο μιας προσέγγισης ανάλογης εκείνης του φιλελεύθερου ιδεαλισμού. Συμπερασματικά, είναι σαφές ότι οι επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων στο Κυπριακό δεν είναι αυτές που καθορίζουν εν πολλοίς την τύχη του νησιού, αλλά αποτελούν συνεπακόλουθο της ισορροπίας που διαμορφώνεται εντός του πλαισίου της ελληνοτουρκικής διένεξης. Πιο ενεργητικό ρόλο στη διαμόρφωση της κατάστασης στο Κυπριακό επιδιώκει όντως η Αγγλία καθώς διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα, ενώ οι ΗΠΑ και η Ρωσία υπηρετούν ευρύτερες επιδιώξεις τους μέσω της εμπλοκής τους στο Κυπριακό. Αυτή η διαπίστωση οφείλει να γίνει σαφής σε αυτούς που επιλέγουν να αποφεύγουν την εθνική ευθύνη για τη χάραξη μιας βιώσιμης και αποτελεσματικής στρατηγικής στο Κυπριακό, μετατοπίζοντας όλη την ευθύνη των αποφάσεων στο “διεθνή παράγοντα”.
Abstract:The objective of this work is to briefly record and present the strategic pursuit of Great Powers in the Annan Plan. A historical review of previous mediation efforts precedes the summary of the key provisions of the Plan, especially those that contain or incorporate the views and aspirations of some of its key players, as well as the inter temporal presentation of the strategies of the Great Powers involved in the Cyprus issue. On the one hand, the presentation of past efforts aims to record shifts and variations of the attitude of the Great Powers in each period of the Cyprus problem in order to outline their impact on the course of the issue, and, on the other hand, to highlight the attitude of Turkey that follows a strategy that is part of the stream of offensive realism, a revisionist strategy that seeks to change the status quo in total in the Eastern Mediterranean and Turkish relations and especially to legitimize the faits accomplis of 1974. The Cyprus issue remains an issue with strong political and ideological charge in relation with the internal Helladic and the Greek Cypriot administration, and the attitude of Turkey but especially the attitude of the international community, the USA, England and Russia / USSR. The determining factor of the whole evolution of the Cyprus problem remains Turkey's pursuit to control Cyprus geopolitically. Turkey's faith to offensive realism dogma leeds to seek and obtain unlimited power to achieve geostrategic goals, far beyond the Greek-Turkish conflict or the Cyprus issue, and extend to all areas Turkey borders or seeks to have involvement. Even the period of deposit and vote on the Annan Plan, a period that ushered in the new regime in Turkey during the transition of power from the militaristic Kemalist regime in Erdogan's islam-democracy, variations in this doctrine are bare. On the other hand, we observe an ambiguous Hellenic and Greek Cypriot attitude, with considerable variations in the course of the issue. Strong conflicts between Nicosia and Athens characterized the first period before the invasion. After the invasion, the initial illusions for reversal Attila's faits accomplis by diplomatic means, a deterrence strategy by Andreas Papandreou follows, which offer military security in the free areas. After 1995 there was a rapid shift in an effort to solve the Cyprus problem through the connection of Turkey's european course in order to solve all the Greek-Turkish differences. The only constant that characterizes those 40 years management of Cyprus on behalf of the Greek side is the effort to internationalize the issue and provoke the mediation of the international community, either because of the feeling of weakness against the Turkish power or because of the confidence in the ability to overturn fait accomplis of 1974 by diplomatic means, in an approach similar to that of liberal idealism. In conclusion, it is clear that the aspirations of the Great Powers in Cyprus are not those that determine to a large extent the fate of the island, but an ensuing balance formed within the framework of the Greek-Turkish conflict. England plays a more active role in shaping the situation in Cyprus, as its vital interests are at stake, while the USA and Russia are serving broader goals through their involvement in the Cyprus issue. This finding must be made clear to those who choose to avoid national responsibility for developing a sustainable and effective strategy in Cyprus, shifting all the responsibility for deciding on the "international community".
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2015
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 42-43
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_DIE_EUR_SPO_ArvanitakisAl.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο