Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η ερευνητική εργασία πραγματεύεται τη σχέση της αρχειακής πρακτικής με την εικαστική πράξη και επιχειρεί να μελετήσει τον τρόπο ανάπτυξης του αρχείου ως μεθόδου έρευνας στην τέχνη. Η επικαιρότητα του ενδιαφέροντος για το αρχείο, όπως παρατηρείται μέσα από εικαστικές πρακτικές αρχειακής τέχνης και αρθρώσεις του κριτικού λόγου που το αφορούν, οδήγησε στην ενασχόληση με το αρχειακό ζήτημα. Επιλέγονται παραδείγματα πρόσφατων εικαστικών έργων του Βαγγέλη Βλάχου, της Νατάσσας Μπιζά, της ομάδας Salon de Vortex (Γ.Γρηγοριάδης και Γ.Ισιδώρου) και της Πάκυς Βλασσοπούλου και εξετάζονται μέσα από τη συνομιλία με τα καλλιτεχνικά υποκείμενα που τα παρήγαγαν. Στο φάσμα των υπό μελέτη πρακτικών διακρίνω ετερόκλητες μεθόδους συγκρότησης του εικαστικού έργου: από την παραγωγή αρχειακών επιτελέσεων και εγκαταστάσεων, μέχρι την άρνηση του αρχείου και την παραγωγή αντι-αρχειακών και αναρχειακών έργων έως την πλήρη διάλυση του αρχείου. Η δομή της εργασίας επιχειρεί μία κυκλική κίνηση μετάβασης από τη σύντομη οριοθέτηση των εννοιών του Αρχείου και της Τέχνης Αρχείου, στις παρατηρήσεις της πρωτογενούς έρευνας ανάλυσης των εικαστικών παραδειγμάτων και την επιστροφή εκ νέου στη θεωρία. Σε αυτή την επαναφορά διερευνώ τη δυνατότητα διάνοιξης μίας νέας συνθήκης αυτού που είναι κοινωνικά ορατό καθώς το εικαστικό έργο που εισάγει το αρχειακό ερώτημα δεν υπάρχει ως μία ορατή ολότητα αλλά ως σύνολο αποσπασμάτων.
Abstract:
The research thesis deals with the relation between the archival practice and the artistic praxis, trying to investigate the way the archive evolves as a research method in art. The growing interest in the Archive issue today, as it is observed in the artistic practices of archival art as well as the theoretical discourse, has led to the problematic of the archival issue. A number of recent artworks of Vangelis Vlachos, Natassa Biza, the group Salon de Vortex (Yiannis Grigoriadis, Yiannis Isidorou) and Paki Vlassopoulou are selected and studied as paradigms through the dialogue with the artists who produced them. In the spectrum of these artworks, I discern the artistic methods: from the production of archival performances and installations, to the rejection of the archive and the production of anti-archival or anarchival works, till the complete cancellation of the archive. In the structure of the research I propose a cyclical transition from the meaning of Archive and Archival Art, to the observations of the analysis of the specific artistic paradigms and the return to the theoretical topics anew. In this turning point I investigate the potential opening of a new condition of social visuality that is produced in the way that the artwork that poses the archival question exists as a mass of fragments rather than a visual whole.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ "Πολιτιστική Διαχείριση", 2015
