Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Οργάνωση του δημόσιου χώρου και πολιτική ιδεολογία: νεοκλασικά κτήρια στην Κωνσταντινούπολη και αντιμαχόμενοι εθνικισμοί στην καμπή του 20ού αιώνα
Τίτλος:Public space organization and political ideology: neoclassical buildings in Istanbul and warring nationalisms at the turn of the 20th century
Κύρια Υπευθυνότητα:Λένη, Μαρία Ε.
Επιβλέπων:Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.
Θέματα:Neoclassicism (Architecture)
Neoclassicism (Architecture)--Turkey--Istanbul
Νεοκλασικισμός (Αρχιτεκτονική)
Keywords:Νεοκλασικισμός, εθνικιστική ιδεολογία, αρχιτεκτονική, ρωμαίικη κοινότητα, οθωμανική αυτοκρατορία
Neoclassicism, national ideology, architecture, rum community, Ottoman Empire
Ημερομηνία Έκδοσης:2015
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Ο νεοκλασικισμός γνώρισε μεγάλη διάδοση κατά το 19ο αιώνα έως και τις αρχές του 20ού σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, στις αποικίες τους και στην οθωμανική αυτοκρατορία. Για τη δυτική Ευρώπη ο νεοκλασικισμός αποτελούσε αναγωγή στο κοινό ευρωπαϊκό παρελθόν, στις αξίες της κλασικής σκέψης που διέδωσαν οι στοχαστές του διαφωτισμού και στην οικουμενικότητα της κλασικής τέχνης. Ο ελλαδικός χώρος αναγνώρισε στο νεοκλασικισμό, ένα ρεύμα εισηγμένο από τη βαυαρική διακυβέρνηση, την επιστροφή στους κλασικούς κανόνες και το σεβασμό στα αρχαιοελληνικά ιδεώδη. Μολονότι η εικόνα ενός νεοκλασικού οικοδομήματος στον ελλαδικό χώρο συνδεόταν κυρίως με την εθνική πολιτιστική κληρονομιά και τη συγκρότηση της εθνικής συνείδησης, η ίδια εικόνα στο οθωμανικό κράτος ταυτιζόταν με τον εκδυτικισμό και τον εκμοντερνισμένο τρόπο ζωής. Σε μια περίοδο αύξησης των αντιμαχόμενων εθνικισμών στα Βαλκάνια, η εικόνα ενός αρχιτεκτονικού ρυθμού που έχει συνδεθεί με την εθνική ιδεολογία μιας χώρας προσλαμβάνεται από τη χώρα που την ανταγωνίζεται με διαφορετικό ιδεολογικό σχήμα. Σκοπός της έρευνας είναι να εξεταστεί η εικόνα που δίνουν τα νεοκλασικά κτίσματα στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και η πρόσληψη και διαχείρισή της από τους οθωμανούς υπηκόους. Επιπλέον, εξετάζεται η σύνδεση του κωνσταντινουπολίτικου νεοκλασικισμού με τη διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας και τον ελληνικό εθνικισμό. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε είναι η εμπειρική, βασίζεται στην παρατήρηση. Η έμπνευση από την ευρωπαϊκή εικόνα και η μίμηση των δυτικών προτύπων στην Κωνσταντινούπολη στην καμπή του 20ού αιώνα αποτελούσε τον αντικατοπτρισμό της μεταρρυθμιστικής πολιτικής και των προσπαθειών εκδυτικισμού των κρατικών δομών. Η πρωτεύουσα με προσόψεις αντίστοιχες των δυτικοευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων συνέδεε την αυτοκρατορία με τη δυτική Ευρώπη πολιτικά και πολιτισμικά. Η προσπάθεια εξομοίωσης της εικόνας της Κωνσταντινούπολης με εκείνη των ευρωπαϊκών πρωτευουσών εκφράζει την επιθυμία ισότιμης συμμετοχής του οθωμανικού κράτους στο δυτικό κόσμο, στον κόσμο της πνευματικής και τεχνολογικής προόδου. Ο αρχιτεκτονικός διάλογος με τη δυτική Ευρώπη έχει ξεκινήσει από το 18ο αιώνα, αλλά κορυφώνεται στην καμπή του 20ού. Ο νεοκλασικισμός συναντάται σε μεγάλα δημόσια κτήρια, σε αρχιτεκτονήματα της διοίκησης και στις έδρες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ιδιωτικών φορέων και οργανισμών. Τα ανάκτορα στις ακτές του Βοσπόρου, τα συγκροτήματα εμπορικών καταστημάτων, τα εκπαιδευτήρια, οι στρατώνες και τα ξενοδοχεία, το αρχαιολογικό μουσείο, δηλαδή οι αρχιτεκτονικοί εκφραστές της νεωτερικότητας και της στροφής προς το δυτικό τρόπο ζωής εκφράζονται με το νεοκλασικό ρεύμα. Ιδιαίτερα στα εκπαιδευτήρια της ρωμαίικης κοινότητας ο νεοκλασικισμός συμβολοποιούσε τις εθνικές προσδοκίες του ανερχόμενου ελληνικού εθνικισμού. Ο ρυθμός έδινε νόημα και πνευματική διάσταση στην υπό διαμόρφωση ταυτότητα της κοινότητας, εξαιτίας των έντονων αναφορών στην ελληνική τέχνη και τον κλασικό πολιτισμό.
Abstract:Neoclassicism was very popular during the 19th and early 20th century in all European countries, their colonies and the Ottoman Empire. For Western Europe neoclassicism was a symbol of the common European past, the values of classical thinking, which became well known through the scholars of the Enlightenment and the universality of classical art. In Greece, neoclassicism, introduced by the Bavarian government, was a return to classical rules and respect of the ancient ideals. Although the image of a neoclassical building in Greece was mainly associated with the national cultural heritage and the establishment of national consciousness, the same image in the Ottoman state was identified as a symbol of westernization and modernized lifestyle. During an era of warring nationalisms rising in the Balkans, it is noteworthy that the image of an architectural style, which has been linked to the national ideology of one country, has a different ideological shape for another competing country. The research aims to examine the neoclassical buildings image in Istanbul, as well as its management by Ottoman people. Moreover, the connection between neoclassicism in Constantinople with Greek national ideology and Greek nationalism will be examined. The method is empirical, based on observation. Being inspired by European cities and imitating western standards is the reflection of the reform policy and the westernization efforts of state structures in Constantinople at the turn of the 20th century. The facades are similar to the ones seen at western European cities and connect the empire with Western Europe in a political and cultural level. The emulation of the architectural image of Constantinople to that of the European capitals gives away the expectations of equal participation of the Ottoman state in the western world, the world of intellectual and technological progress. The architectural dialogue with Western Europe dates back to the 18th century, but reached its peak at the turn of the 20th. Neoclassicism is the architectural style of large public buildings, headquarters of educational institutions and private organizations. The palaces on Bosporus, the shopping complexes, the schools, barracks and hotels, the archaeological museum, that is the architectural components of modernity and the turn to westernization were expressed by the neoclassical style. Particularly for the schools of the Rum community, neoclassicism was the symbol of the national aspirations of the rising Greek nationalism. The architectural style offered a cultural dimension in shaping the identity of the Rum community, due to the striking references to Greek art and classical culture.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ "Πολιτιστική Διαχείριση", 2015
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 78-88
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
41PMS_POL_DIA_LeniMa.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο