Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Το διττό συγκείμενο μιας Ευρώπης αδραγμένης από μία πολυδιάστατη κρίση - οικονομική, πολιτική και πολιτιστική - και μία ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση που αποκαλύπτει τα αρνητικά της αποτελέσματα, οδηγούν σε αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, με τα κόμματα του Δεξιού άκρου του πολιτικού φάσματος να παγιώνουν τη θέση τους. Απάντηση σε αυτή τη διπλή απειλή αποτελούν καταχρηστικές πρακτικές από δεξιές εξτρεμιστικές δυνάμεις υπό τη μορφή ρατσισμού και μισαλλοδοξίας κατά μειονοτικών ομάδων. Παράλληλα, η τρέχουσα συγκυρία συμβάλει στην ανάδυση ενός νέου ευρωσκεπτικισμού που στηρίζεται στην «αντι-ελιτιστική», «αντι-ευρωπαϊκή» και «αντισυστημική» ρητορεία και δράση από λαϊκιστικά και εξτρεμιστικά κόμματα, κινήματα και αντίστοιχες μορφές υποκουλτούρας, αποτέλεσμα της όσμωσης του λαϊκισμού με την πολιτική ιδεολογία. Η ανάλυση των ανωτέρω τάσεων λαμβάνει χώρα υπό το πρίσμα μιας συγκριτικής προσέγγισης του πολιτικού καθεστώτος των ακροδεξιών κομμάτων και τάσεων: A. στη Δυτική Ευρώπη όπου ασκείται κριτική στην υφέρπουσα ισλαμοποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών και συγκεκριμένα, στο Ηνωμένο Βασίλειο, κατεξοχήν παράδειγμα «σκληροπυρηνικής ευρωσκεπτικιστικής» χώρας, καθώς και στη Γαλλία που επιχειρείται δεύτερης γενιάς ηγεσία από τη Marine Le Pen στο FN. Β. Στις πρώην κομμουνιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, ο εθνικολαϊκισμός δομείται ιδεολογικά από μία τάση κατά των εθνοτικών μειονοτικών ομάδων με εξαιρετικό δείγμα γραφής να παρουσιάζει η περίπτωση της Ουγγαρίας, λόγω των εξελίξεων που σημειώνονται σε εθνικό επίπεδο - δημιουργία της Ουγγρικής Εθνοφρουράς και ανάδειξη του ακραίου Jobbik σε σημαντική πολιτική δύναμη της χώρας. Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω αναδύονται τα ακόλουθα ερωτήματα: Κατά πόσο οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, τόσο από άποψη μηχανισμών, όσο και νοοτροπιών, είναι ικανές να καταστείλουν φαινόμενα ρατσισμού και εθνικιστικές εξάρσεις; Σε ποιο βαθμό είναι θεμιτό ένα δημοκρατικό πολίτευμα να χορηγήσει ακόμη και σε εκείνους που έχουν την πρόθεση να το υπονομεύουν πλήρη ελευθερία δράσης;
Abstract:
Since 2008, Europe has been facing a dual problem. On the one hand, , the multidimensional crisis –economic, political, cultural - and on the other hand, the uncontrolled globalization that reveals its negative effects, lead to the recostruction of European politics, with the parties of the right end of the political spectrum to consolidate their position. Respone to this dual threat are abusive acts from right-wing extremist forces in the form of racism and intolerance against minority groups. Moreover, the current situation contributes to the emergence of a new Euroscepticism based on "anti-elitist", "anti-European" and "anti-systemic" rhetoric and action by populist and extremist parties, movements and corresponding subculture, a result of osmosis of populism with the political ideology. The analysis of these trends are taking place in the light of a comparative approach of the political regime of right-wing parties and trends: A. in Western Europe where criticism creeping Islamization of European societies, namely, United Kingdom, which is prime example of "hardcore Eurosceptic" country and France where second generation leadership is attempted by Marine Le Pen in the FN. B. In the former communist countries of Central and Eastern Europe, populism is ideologically structured by a trend against ethnic minority groups. and representative writing sample is the case of Hungary, due to the developments at national level - the creation of the Hungarian National Guard and the emergence of the extreme Jobbik into a major political force in the country. Considering the above, the following questions emerge: How European societies, both in terms of mechanisms and attitudes, are able to suppress racism and heightened nationalism? To what extent is it legitimate for a democracy to grant full freedom of action even to those who intend to undermine it?
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Ευρωπαϊκό Δίκαιο και Πολιτική (Πρόγραμμα Jean Monnet), 2014
