Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Με την παρούσα εργασία επιχειρείται η επαλήθευση και η ανάλυση σχετικά με το εάν και πώς η, υπό συγκρότηση, Ευρασιατική Ένωση δύναται να λειτουργήσει ως ο βασικός πυλώνας σχεδίασης, ανάπτυξης και εφαρμογής της υψηλής στρατηγικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ως αφετηρία της έρευνας λαμβάνονται, εν μέσω μιας σύντομης ιστορικής ανασκόπησης, τα θεσμικά στάδια της ευρασιατικής ολοκλήρωσης, τα οποία οδήγησαν στο πρωτόλειο επίπεδο καθίδρυσης της Ευρασιατικής Ένωσης, που είναι η Ευρασιατική Οικονομική Κοινότητα της Ρωσίας, της Λευκορωσίας, του Καζακστάν, του Κυργιστάν και του Τατζικιστάν και στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και του Καζακστάν. Με βάση το θεσμικό αυτό υπόβαθρο εντοπίζεται η, από τη θεωρία της υψηλής στρατηγικής, σκοπιμότητα της καθίδρυσης διεθνών θεσμών και οργανισμών μέσω των οποίων οι μεγάλες δυνάμεις προωθούν ανάλογα εγχειρήματα και σχήματα για την αύξηση της ισχύος τους και τη διεύρυνση της επιρροής τους. Στη συνέχεια πραγματοποιείται μία προσπάθεια σύνθεσης και εμπλαισίωσης της νέας αυτής Ένωσης από τις θεωρίες των διεθνών σχέσεων και της υψηλής στρατηγικής. Ακολούθως η έρευνα κινείται σε τρία επίπεδα, πρώτον, στη θεσμική διάσταση και λειτουργία των υπαρχόντων ευρασιατικών θεσμών και οργάνων (Ευρασιατική Οικονομική Κοινότητα, Τελωνειακή Ένωση, Κοινός Οικονομικός Χώρος, Ευρασιατική Οικονομική Ένωση), που προορίζονται για το τελικό στάδιο ολοκλήρωσης αυτό της οικονομικής και πολιτικής ένωσης. Δεύτερον, εξετάζεται η διασταύρωσή τους με την υψηλή στρατηγική της Ρωσίας και τις δυνατότητές της στον οικονομικό, στρατιωτικό (Οργανισμός Συλλογικής Ασφάλειας και εξωχώριες βάσεις) και πολιτικό (Δόγμα Ασφάλειας και Άμυνας – Εξωτερική πολιτική, Συμμαχία με Κίνα και Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης) τομέα. Τρίτον, εισάγονται, τόσο η υπάρχουσα ενωσιακή μορφή, όσο και η συνολική υψηλή στρατηγική της Μόσχας, στους καλούμενος από τη θεωρία ιδεατούς τύπους της μακροσκοπικής υψηλής στρατηγικής, ώστε να φανεί η ανταπόκριση και αποτελεσματικότητά τους ως προς την εξυπηρέτηση του πολιτικού στόχου που είναι η ενδυνάμωση της θέσεως της Ρωσίας στην περιφέρειά της και η ανάληψη ενός σημαίνοντα ρόλου στο διεθνές σύστημα. Τέλος, στον επίλογο αντί της επανάληψης συμπερασμάτων επιχειρείται, συνοπτικά, να δοθεί μία ερμηνεία ως προς την επικέντρωση του Κρεμλίνου στον γεωγραφικό χώρο της Ευρασίας, ο οποίος συμπίπτει σε μεγάλο βαθμό με τη θεωρία του Mackinder περί «αξονικού κράτους». Το τελευταίο αυτό τμήμα της εργασίας δύναται να αποτελέσει για τον γράφοντα, το υπόβαθρο για την εκπόνηση μιας νέας συνολικής μελέτης σχετικά με την Ευρασιατική Ένωση, η οποία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε ευρύτερα πλαίσια και όρια από αυτά που προσφέρει μία μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία.
Abstract:
The present study attempts to analyze and verify whether and how the, under development, Eurasian Union will become the main planning and implementing pillar of the grand strategy of the Russian Federation. Initially, via a summary and historical review, the institutional levels of the Eurasian integration are marked as the essential stages, that conduced to the primordial base of the erection of the Eurasian Union, which is the Eurasian Economic Community of Russia, Belarus, Kazakhstan, Kyrgyzstan and Tajikistan and, by extension, the Eurasian Economic Union of Russia, Belarus and Kazakhstan. According to this institutional trestle it is revealed, that the theory originated expediency of establishing international institutions and organizations, through which of them the great powers promote proportional projects, cooperation and synergies, in order to increase their power and to broaden their influence. Thereinafter it is becoming an effort so that respective features of both of the theory of International Relations and the theory of the Grand Strategy to be combined and converged on the case of the Eurasian Union. Subsequently the study is being developed intra three specific dimensions and aspects: Firstly, the institutional dimension and the function of the existing Eurasian institutions and organs (Eurasian Economic Community, Customs Union, Common Economic Space, Eurasian Economic Union), as they have been designed for the final stage of integration, which is the economic and political union. Secondly, the intersection of the institutions with the Grand Strategy is being considered in the light of its capabilities and potentialities at the economic, military (Collective Security Treaty Organization and military bases in aligned countries) and political (security doctrine, military doctrine, foreign policy, alliance with China and the Shanghai Cooperation Organization) sector. Thirdly, both the unification structure and the overall grand strategy of Moscow are inserted into the ideal types of the macroscopic Grand Strategy, so that to be shown their responsiveness and their effectiveness regarding the invigoration of Russia’s regional and international status.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2014
