Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Κοινωνιολογίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Από την έννοια του λαού στη δημοκρατία του πλήθους στη σκέψη του Antonio Negri και Michael Hardt
Τίτλος:The transition from the people's concept to the democracy of the multitude based on Antonio Negri and Michael Hardt s’ thought
Κύρια Υπευθυνότητα:Καρουσάκης, Κωνσταντίνος Κ.
Επιβλέπων:Γεωργοπούλου, Παναγιώτα
Θέματα:
Keywords:Πλήθος, λαός, αυτοκρατορία, έθνος – κράτος, δημοκρατία, κοινό, πολιτική αντιπροσώπευση, εμμένεια, άυλη εργασία, ηγεμονία, δίκτυο
Multitude, people, Empire, nation-state, democracy, common, political representation, immanence, immaterial labour, hegemony, network
Ημερομηνία Έκδοσης:2014
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:O νέος κύκλος κοινωνικών αγώνων, που άνοιξε το 2011, εναντίον της νεοφιλελεύθερης «κατάστασης εξαίρεσης», σε συνδυασμό με την αυξανόμενη δυσπιστία στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, πυροδότησε τη συζήτηση που αφορά την έννοια του βιοπολιτικού πλήθους σε αντιδιαστολή με την έννοια του ηγεμονικού λαού. Πολλοί μελετητές θεωρούν ότι η επαναθεμελίωση της έννοιας του λαού είναι απαραίτητη για την ανάγνωση των σύγχρονων μορφών αντίστασης και των συλλογικών ταυτοτήτων εντός του έθνους-κράτους. Αντίθετα, οι Michael Hardt και Antonio Negri, μέσα από μία μεταμαρξιστική προσέγγιση, εντοπίζουν, στις μετανεωτερικές συνθήκες ζωής, την επανεμφάνιση του πολιτικού υποκειμένου του σπινοζικού πλήθους : Μία αθρόα διάχυση ετερογενών υποκειμένων, τεχνολογιών, ιδεών και συναισθημάτων, των οποίων ο συντονισμός συντελείται μέσω της άυλης (γνωστικής-συναισθηματικής) εργασίας και παράγει την από κοινού ζωή. Για τους δύο θεωρητικούς, οι σύγχρονες μορφές εξουσίας διασπείρονται μέσα σ’ένα παγκόσμιο δίκτυο που το ονομάζουν Αυτοκρατορία. Το εν λόγω δίκτυο είναι τόσο ρευστό, ώστε να μην είναι δυνατή η συγκρότηση κάποιου σταθερού εξουσιαστικού κέντρου, όπως ίσχυε την περίοδο της κυριαρχίας του νεωτερικού έθνους-κράτους. Μέσα σ’αυτές τις δαιδαλώδεις διεργασίες, αναφύονται επίσης, διάσπαρτα δυνητικά πεδία απελευθέρωσης, που πηγάζουν από την δημιουργικότητα του πλήθους, σχηματίζοντας τα κοινά δίκτυα επικοινωνίας και συνεργασίας. Παράλληλα, καταργούνται τα σύνορα ανάμεσα στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, καθώς η παραγωγικότητα του πλήθους αφορά όλες τις όψεις της κοινωνικής ζωής. Συνεπώς, εγκαινιάζεται μία νέα οριζόντια δημοκρατία των άμεσων κοινωνικών σχέσεων, η οποία συνιστά την κοινή φύση του πλήθους, αμφισβητώντας την παραδοσιακή αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Στη παρούσα μελέτη, θα εστιάσουμε την προσοχή μας, μέσα από τον αναλυτικό φακό των Hardt και Negri, στην έννοια του πλήθους και την έννοια του λαού, καθώς και στα ζητήματα της δημοκρατίας των κοινών και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που ανακύπτουν αντίστοιχα. Επίσης, θα ερευνήσουμε τις πιθανές εμπειρικές διαστάσεις του πλήθους που αναδύονται από τις τάσεις των σύγχρονων κοινωνικών κινημάτων του 21ου αιώνα. Τέλος, θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε τα όρια της εν λόγω θεωρητικής κατασκευής υπό το πρίσμα των υπερασπιστών της έννοιας του λαού, Ernesto Laclau και Chantal Mouffe.
Abstract:Τhe new cycle of social struggles, that opened in 2011, against the neoliberal «state of exception», in combination with the growing distrust to the representative institutions, have sparked the debate , which is in connection with the notion of biopolitical multitude, in contradiction to the sense of the hegemonic people. Many thinkers consider that the reestablishment of the people’s concept is compulsory in order to comprehend the contemporary forms of resistance and the collective identities within a nation-state. On the contrary, Michael Hardt and Antonio Negri, through a post-marxist approach, detect the political subject’s resurgence, that is called Spinozian multitude, in the postmodernist living conditions: A massive diffusion of heterogeneous subjects, technologies, ideas and emotions, which are coordinated through the immaterial (cognitive - emotional) labour and produce the common life. For both theorists, contemporary forms of power are spred within a worldwide network, which is called Empire. The mentioned network is so fluid, therefore, the establishment of a stable authoritarian center is unachievable , as it was used to apply to the time-period of the domination of the modernist nation-state. Amongst those intricate processes, scattered and virtual fields of liberation are springing up at the same time, derived from the multitude’s creativity itself, by forming joint networks of communication and cooperation. Equally, the boundaries between economic, social and political levels are abolished, as the productivity of the multitude affects all the aspects of social life. Consequently, a new horizontal democracy of direct social relations is inaugurated which constitutes the common nature of the multitude, challenging the traditional representative democracy. In this study we will focus on the multitude’s concept and the people’s notion as well as, on the issues of democracy of commons and representative democracy, which are arising respectively, through the analytical lens of Hardt and Negri. Additionally, we will investigate the possible empirical dimensions of the multitude, through the emergence of contemporary social movements of the 21st century. Finally, we will try to examine the limits of this theoretical construction , according to the aspect of the defenders of the people’s concept, Ernesto Laclau and Chantal Mouffe.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνιολογία", κατεύθυνση Κοινωνική και Πολιτική Θεωρία, 2014
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 98-102
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
3PMS_KOI_KarousakisKo.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο