Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Εάν η πτώση του τείχους του Βερολίνο συμβολίζει την πραγμάτωση της ελευθερίας, τότε η καταστροφή των Δίδυμων Πύργων συμβολίζει την αναγκαιότητα της ασφάλειας. Οι δύο αυτές έννοιες θα μας απασχολήσουν στην παρούσα διπλωματική εργασία και θα αποτελέσουν το έναυσμα, αφενός για μια στοιχειοθέτηση του περιεχόμενού τους, αφετέρου για την αξιολόγηση των μέτρων πρόληψης που λαμβάνονται σε παγκόσμιο, κυρίως όμως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεδομένου ότι η ασφάλεια και η ελευθερία δεν είναι πάντα αντίθετες έννοιες, αφού ό,τι προστίθεται σε ασφάλεια δεν αφαιρείται πάντοτε από την ελευθερία επιβάλλεται να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει κάθε φορά που αυτή η συμπληρωματική σχέση αλλοιώνεται: οπόταν και έχουμε την εμφάνιση φαινομένων που διακρίνονται από την παρουσία ελλείμματος τόσο στο χώρο της ασφάλειας αλλά και πολύ περισσότερο στο πεδίο των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Σε πρώτο επίπεδο θα παρουσιαστούν οι σημαντικότερες πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν στα πεδία της ασφάλειας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, ιδίως από τους προαναφερόμενους διακρατικούς θεσμούς, και πως αυτές συνέβαλλαν καθοριστικά στην δημιουργία ενός ενιαίου χώρου. Στην συνέχεια θα αναπτυχθούν ζητήματα που καταδεικνύουν πως η παγκοσμιοποίηση της τρομοκρατίας συμπλέκεται και συνδιαλέγεται με τον χώρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα αξιολογηθούν τα αποτελέσματα αυτού του συγκερασμού. Τέλος, θα μας απασχολήσουν ζητήματα νομολογίας που καταδεικνύουν εμφανώς θέματα παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων, λόγω των μέτρων που αποσκοπούν στον περιορισμό των φαινομένων της τρομοκρατίας, αλλά και που δημιουργούν εύλογους προβληματισμούς αναφορικά με το εάν εν τοις πράγμασιν υφίστανται, αλλά και που πρέπει ίσως να τοποθετηθούν, τα όρια των δικαιωμάτων. Και όλα αυτά πάντοτε σε συνάρτηση και εξάρτηση με τα αντίστοιχα όρια των μέτρων που αποβλέπουν στην εξάλειψη της οργανωμένης εγκληματικής συμπεριφοράς. Το πεδίο δράσης της τρομοκρατίας σύγχρονα δεν βρίσκει όριο στα εθνικά σύνορα του παραδοσιακού κράτους. Ενώ παλαιότερα η έννοια της τρομοκρατίας ταυτιζόταν και οριοθετούνταν με βάση την εδαφική επικράτεια, στην εποχή μας κάτι τέτοιο αποτελεί σίγουρα την εξαίρεση. Ο σύγχρονος κανόνας υπακούει στην έννοια της διαπλανητικής τρομοκρατίας, ενώ τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουτόγια της Νορβηγίας έφεραν την παγκόσμια κοινότητα αντιμέτωπη με την έννοια της ατομικής τρομοκρατίας, σύμφωνα με την οποία ένα τρομοκρατικό χτύπημα δεν προϋποθέτει την πρότερη σύσταση ομάδας. Όλα τα παραπάνω σίγουρα έχουν επηρεάσει αλλά και καθορίσει σε σημαντικό βαθμό τις πρωτοβουλίες των κρατών προς την ενίσχυση της ασφάλειας. Ο αγώνας κατά του οργανωμένου εγκλήματος ανάγκασε τα κράτη να συμπράξουν ώστε να υπάρχουν περισσότερες εγγυήσεις για θετικό αποτέλεσμα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν γίνεται αναίμακτα: τα κυρίαρχα κράτη προκειμένου να επιτύχουν ένα ελάχιστο επίπεδο συνεννόησης προβαίνουν σε παραχωρήσεις. Και σίγουρα σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο οι παραχωρήσεις αυτές ισοδυναμούν με de facto απώλεια άλλοτε δικαιωμάτων και κεκτημένων, και άλλοτε στοιχείων της ίδιας της εθνικής κυριαρχίας. Η ανάγκη για καταπολέμηση της τρομοκρατίας δεν μπορεί να φτάνει σε σημείο που θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα σε πολλές περιπτώσεις καταπατώνται. Πολύ δε περισσότερο δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε πρακτικές που θίγουν άμεσα στοιχεία της εθνικής κυριαρχίας. Η αναζήτηση του μέτρου ανάμεσα στην ασφάλεια και την ελευθερία είναι πάντοτε το ζητούμενο αφού μόνο η ισορροπία των δύο εννοιών μας ενδιαφέρει και όχι η σύγκρουσή τους. Όταν η αντίθεση των εθνικών συμφερόντων σε διεθνές διπλωματικό επίπεδο είναι δεδομένη και λογική, η αναζήτηση της χρυσής τομής για αρμονική συνύπαρξη της ασφάλειας και της ελευθερίας πρέπει να είναι το επιδιωκόμενο.
Abstract:
If the fall of the Berlin Wall symbolizes the realization of freedom, then the destruction of the Twin Towers symbolizing the need for security. These two concepts will be dealt with in this thesis and will trigger both a finding on their content , the other for the evaluation of preventive measures taken globally , but especially at European level . Given that security and liberty are not always opposites, since whatever is added to security is not always removed from the freedom necessary to ask what happens every time this complementary relationship is altered : Whenever we have the emergence distinguished from presence deficit both in the field of security and much more in the field of human rights. In the first level will present the major initiatives developed in the areas of security, justice and freedom, especially from the aforementioned transnational institutions, and how they contributed decisively to the creation of a single area. We will then develop questions that demonstrate how the globalization of terrorism engaged and converses with the area of human rights and will evaluate the results of this convolution. Finally, we will deal with issues rulings demonstrate clearly issues of human rights violations due to the measures aimed at limiting the effects of terrorism , but also that there are reasonable concerns as to whether de facto exist, but that should probably be installed limits of their rights. And all this always in relation and dependence with the corresponding limits of measures designed to eliminate organized criminal behavior. The scope of modern terrorism finds no limit to the borders of the traditional state. While previously the concept of terrorism was identified and demarcated on the basis of territory, nowadays this is definitely the exception. The modern rule obeys the concept of interplanetary terrorism and recent events in Norway Utøya brought worldwide community faced with the concept of individual terrorism, whereby a terrorist attack does not require the prior establishment of a team. All of the above certainly have influence and determine to a significant extent the initiatives of Member to enhance security. The fight against organized crime has forced states to join so there should be guarantees for positive results. This, however, is not without bloodshed : the sovereign states in order to achieve a minimum level of understanding make concessions. And certainly in diplomatic and political level these concessions amount to de facto loss of acquired rights and sometimes, and sometimes elements of the same sovereignty. The need to combat terrorism can not reach a point where fundamental human rights are violated in many cases. All the more we can adopt practices that directly affect elements of national sovereignty. Search measure between security and freedom is always looking after only the balance of the two concepts of interest and not clash. When the opposition of national interests in international diplomatic level is given and logic, quest for the golden mean for harmonious coexistence of security and freedom should be the target.
