Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Ο τερματισμός του πολέμου
Τίτλος:Termination of war
Κύρια Υπευθυνότητα:Καψανάκης, Παναγιώτης Εμ.
Επιβλέπων:Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος
Θέματα:Πόλεμος -- Λήξη
War -- Termination
Keywords:τερματισμός, πόλεμος, νίκη, στρατηγική, τέλος
termination, war, win, victory, end
Ημερομηνία Έκδοσης:2013
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Ο τερματισμός του πολέμου αποτελεί παραμελημένο θέμα, που δεν έχει υποβληθεί σε εξέταση με την ίδια μεθοδολογική αυστηρότητα, κατ' αντιστοιχία για τα αίτια εκκίνησης και διεξαγωγής ενός πολέμου. Τα ερωτήματα, άμεσα και αυτονόητα: Γιατί, πότε, και υπό ποίες συνθήκες τερματίζεται ένας πόλεμος; Ποιος θεωρείται ότι νικά και πως αναγνωρίζεται από τους αντιπάλους; Και πολλά άλλα. Η εργασία φωτίζει κινητήριες δυνάμεις που δημιουργούν τις συνθήκες για τον τερματισμό του πολέμου σε στρατηγικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, ερευνάται το βασικό θεωρητικό πλαίσιο και τα χαρακτηριστικά του, από άποψη πρόβλεψης, σχεδιασμού, συνθηκών και περιστάσεων που προσδιορίζουν τη λειτουργία του. Μέσω βιβλιογραφικής έρευνας, με σύνθεση απόψεων, υπό το πρίσμα ενός ορθολογικού μοντέλου, αντί περιπτωσιολογικής μελέτης, δίνεται μια πολύπλευρη εικόνα του αντικειμένου. Προσεγγίζοντας το θέμα, αρχικά παρατίθεται τυπολογία του τερματισμού του πολέμου,m βάσει, αφενός των διαπραγματεύσεων ή του επίπεδου συμφωνίας που επιτυγχάνεται, αφετέρου της κάλυψης του προκαθορισμένου σκοπού και στη συνέχεια αναλύεται η έννοιας της νίκης και της ήττας. Η μελέτη του φαινομένου, πραγματοποιείται με τη διερεύνηση των συνηθέστερων προσεγγίσεων που το εξηγούν και την ανάπτυξη των σημαντικότερων παραμέτρων της έννοιας. Το δεδομένο ζητούμενο από κάθε πόλεμο είναι η στρατηγική νίκη δηλαδή ο τερματισμός του πολέμου, με ευνοϊκούς όρους και η εξασφάλιση μιας σταθερής ειρήνης επιλύοντας κατά το δυνατό τα υφιστάμενα πολιτικά ζητήματα. Η νίκη στον πόλεμο αποτελεί μια εκτίμηση που μερικώς σχετίζεται με αντικειμενικά μετρήσιμα κριτήρια. Η κοινή γνώμη είναι αυτή που τελικά αισθάνεται και αποφασίζει ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, αξιολογώντας τις μεταπολεμικές πολιτικές συνθήκες, με βάση τη διαχρονική βιωσιμότητα, για το τι επιτεύχθηκε όσο και γιατί επιτεύχθηκε. Η επιθυμητή τελική κατάσταση που ορίζεται από την πολιτική ηγεσία, σχεδόν πάντα τροποποιείται με την πρόοδο των γεγονότων. Χωρίς την απαιτούμενη σαφήνεια των στόχων, δεν είναι καν δυνατή η αντικειμενική και ακριβής εκτίμηση του κόστους και των οφελών πολλώ δε μάλλον, ο προσδιορισμός του σημείου τερματισμού του πολέμου. Ο καθορισμός εφικτών στόχων απαιτεί την κατανόηση των στρατιωτικών δυνατοτήτων και περιορισμών. Η στρατιωτική τέχνη συναντά τον πολιτικό περιορισμό, συνδέοντας τον τερματισμό της σύγκρουσης με την επιθυμητή κατάσταση ειρήνης. Στα βασικά ερωτήματα της εργασίας, «γιατί» και «πότε» τελειώνει ένας πόλεμος, οι απαντήσεις είναι σχετικά απλές: Εκτός από σπάνιες περιπτώσεις μονομερούς επιβολής, ο πόλεμος τελειώνει, επειδή και οι δύο πλευρές, τουλάχιστον σιωπηρά, συμφωνούν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες με την προοπτική σταθερής ειρήνης. Mια νέα ισορροπία δυνάμεων εγκαθίσταται υποστηρίζοντας μια νέα δομή προσδοκιών που συνάδει με τη σχετική δύναμη των εμπολέμων και γίνεται αποδεκτή από τις δύο πλευρές, ως βάση για τις μελλοντικές τους σχέσεις. Για να συμβεί αυτό, πρέπει πάντοτε η μία τουλάχιστον πλευρά να αναθεωρήσει τους σκοπούς του πολέμου, δηλαδή να αλλάξει την πολιτική της επιλογή. Μεταξύ των αντιμαχομένων η τελική απόφαση για να τερματιστεί ένας πόλεμος ουσιαστικά λαμβάνεται από τον ηττημένο, όταν αποδέχεται ότι έχει πράγματι ηττηθεί. Καθόσον η αποδοχή της ήττας, δεν είναι κάτι που μπορεί να επιβληθεί, αυστηρά περιορισμένα και καθορισμένα ορατά γεγονότα, αποτελούν προφανή συμβολισμό κοινά αποδεκτό. Αν το δεδομένο αποτέλεσμα, θεωρηθεί από όλες τις πλευρές ως τερματικό, κρίνεται από απαντήσεις σε αντίστοιχα ερωτήματα. Της ύπαρξης «αναλογίας» των επιτευχθέντων ως προς το κόστος έως εκείνη τη στιγμή και της συνείδησης της «μη αντιστρεψιμότητας» της κατάστασης. Η περίπτωση της κλιμάκωσης του πολέμου δυνατόν να επιφέρει θετικό αποτέλεσμα, εφ' όσον μέσω αυτού εξουδετερώνεται ο αντίπαλος και δεν προκαλείται παρέμβαση τρίτων. Ενέχει τον κίνδυνο να επιλεγεί από ηγέτες που στο δίλημμα, παράδοσης ή της ολικής καταστροφής, επιλέγουν μια «θαρραλέα κίνηση» αντεπίθεσης. Διαφορετικά, η στρατηγική παράδοση είναι η πράξη, τόσο της παύσης των εχθροπραξιών, όσο και της έναρξης μιας νέας μεταπολεμικής σχέσης μεταξύ των αντιπάλων αν και ο ηττημένος εκδύεται από την ικανότητά του να κάνει πόλεμο. Παρόλα αυτά, ένας εμπόλεμος μπορεί να αναλάβει δράση που αυξάνει το πολεμικό του κόστος, ακόμη και αν δεν αυξάνει την πιθανότητα της νίκης, εάν προκαλεί πολύ πιο υψηλό κόστος στον αντίπαλο, με στόχο την εξασφάλιση διαπραγματευτικού προβαδίσματος. Οι ισχυροί θεσμοί σε μια δημοκρατία, ελέγχουν συνεχώς το κόστος του πολέμου και όσο μακρύτερος χρονικά, λιγότερο αποφασιστικός και πιο δαπανηρός γίνεται, τόσο πιο προβληματική γίνεται η δημόσια στήριξη τείνοντας στην ανατροπή, που σημαίνει αυτόματα έξοδο από τον πόλεμο. Αντίθετα αυταρχικά καθεστώτα, μη λογίζοντας την αντίδραση αποδυναμωμένων αντιπολιτευτικών κινημάτων, δείχνουν μειωμένο ενδιαφέρον για σύντομο τερματισμό. Τέσσερις προσεγγίσεις όχι απαραίτητα αλληλοαποκλειόμενες διακρίνονται στην εξήγηση του μηχανισμού του τερματισμού του πολέμου. Η αντιμετώπιση του τερματισμού του πολέμου σαν οικονομική συναλλαγή, θέτει σαν κύριο χαρακτηριστικό κατά την εξέλιξη αλλά και το πέρας του, τη διαπραγμάτευση. Οι πόλεμοι τείνουν να συνεχίζονται για όσο διάστημα ο κάθε αντίπαλος πιστεύει ότι μπορεί να επιτύχει συμπαγή κέρδη, ενώ η διπλωματία μεταξύ των αντιπάλων συνεχίζει, τηρώντας ένα επίπεδο επικοινωνίας. Με την πάροδο του χρόνου, το κόστος για την επίτευξη του ίδιου αντικειμενικού σκοπού αυξάνεται, όποτε οι αντιμαχόμενοι αναζητούν το βέλτιστο σημείο, τις πλέον ευνοϊκές συνθήκες ο καθένας, με βάση τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί μετά από τη χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος. Σε άλλη προσέγγιση θεωρείται ότι αποκλειστικό στοιχείο τερματισμού του πολέμου είναι η υπέρβαση κάποιου κόστους, υλικού και μη. Ένας εμπόλεμος, θα παύσει τη συμμετοχή του, όταν το κόστος που επιβαρύνεται υπερβαίνει την πιθανή αξία που θα αποκομίσει εάν συνεχίσει τη σύγκρουση. Κεντρικό ρόλο έχει η αναμενόμενη χρησιμότητα συνέχισης του πολέμου, σε σχέση με αυτής του τερματισμού. Ο ηγέτης αποτελεί την προσέγγιση όπου ο μηχανισμός τερματισμού του πολέμου προσωποποιείται. Η εστίαση γίνεται στην εσωτερική πολιτική, όπως διαμορφώνεται από τις πολιτικές συμμαχίες και τη δυναμική του ηγέτη. Κάνει ορθολογική επιλογή, όταν έρχεται αντιμέτωπος με ανταγωνιστικές εναλλακτικές λύσεις, κάθε μία από τις οποίες έχει ένα κόστος και αντίστοιχη ανταπόδοση. Οι αποφάσεις «πολεμοχαρών» και «ειρηνόφιλων» ηγετών, συνήθως περιπλέκουν την κατάσταση με αποκλίνουσες και άκαιρες επιλογές σε φάσματα από την προδοσία μέχρι τον τυχοδιωκτισμό. Η περίπτωση μη ορθολογικών ηγετών, με δογματική, μεσσιανικού τύπου συμπεριφορά πάντα υπάρχει σαν πιθανότητα. Τελευταία προσέγγιση αποτελεί, η δύναμη της κοινής γνώμης και ο επηρεασμός της εσωτερικής πολιτικής κατ' επέκταση. Καθόσον η δομή της εξουσίας δεν είναι ενιαία, πολιτικές μερίδες, ηγέτες και ιδιωτικά συμφέροντα επιδιώκουν αποκλίνοντες σκοπούς, με τη λαϊκή βάση υποστήριξης, να μεταβάλλεται ανάλογα. Όσο δυσμενέστερα είναι τα αποτελέσματα των μαχών, τόσο βαθύτερες θεμελιώδεις άξιες υποχωρούν με την αναπροσαρμογή σκοπών ενέχοντας κίνδυνο παράλυσης της εσωτερικής πολιτικής. Πάντα εντοπίζονται συνειδητές προσπάθειες των ηγετών να χειραγωγήσουν το σύστημα των συμβόλων με τα οποία ο λαός αντιλαμβάνεται την εξέλιξη του πολέμου, ώστε να δέχεται τον ορισμό τους, για την τρέχουσα κατάσταση και τη μελλοντική προοπτική. Περαιτέρω, είναι η δυναμική των Μ.Μ.Ε., που με την αμεσότητά τους, από τρόπος επικοινωνίας και κοινοποίησης της επίσημης πολιτικής, έχουν αναλάβει ρόλο τόνωσης της δημόσιας σκέψης αλλά και αμφισβήτησης των κυβερνητικών επιλογών. Η έλλειψη μιας ενιαίας στιβαρής θεωρίας σαν αρωγός στη λήψη απόφασης τερματισμού, είναι προφανής. Διαπιστώνεται η ανάγκη, να διατυπωθούν υποθέσεις ή θεωρίες που ενσωματώνουν μεταβλητές από τα διαφορετικά επίπεδα ανάλυσης. Ο τερματισμός του πολέμου είναι μια περίπλοκη διαδικασία και δεν βασίζεται μόνο σε μια ορθολογική διαδικασία σκέψης, αλλά επηρεάζεται επίσης από την οργανωτική επινόηση και τη συνάθροιση ενός οικοδομήματος πολιτικών παραγόντων, προσωπικοτήτων, διαπραγματεύσεων και συναινέσεων. Η κατανόηση των παραπάνω παραγόντων θα επικουρεί τους στρατηγικούς αναλυτές τονίζοντας τη σημασία του σχεδιασμού του τερματισμού. Ο τερματισμός του πολέμου είναι ταυτόχρονα επιστήμη και τέχνη είναι κυρίως καλή στρατηγική.
Abstract:The termination of war is a neglected topic, which has not been examined with the same methodological rigor, in line for starting the causes and conduct of war. The questions direct and obvious: Why, when, and under what conditions a war ends? Who wins and how is that acknowledged by his opponents? And many more. The work illuminates the forces that create the conditions for terminating the war at the strategic level. Specifically, it is investigated the basic theoretical framework and its characteristics in terms of forecasting, planning, the conditions that determine its function. Through literature research, synthesis of views, in the light of a rational model, instead of a case study, a multi-faceted picture of the object is given. Approaching the issue, initially a typology of war termination is quoted, based on both the negotiations or the level of agreement achieved, or the achievement of predetermined purpose, and then the concept of winning and losing is analyzed. The study of the phenomenon, is carried out through the investigation of the most common approaches that explain and develop the main parameters of the concept. What we anticipate in a war is the strategic victory, that ends the war on favorable terms, ensuring a lasting peace by addressing the possible existing political issues. Victory in war is an estimate, partially related with objectively measurable criteria. The public opinion is that finally feels and decides who wins and who loses, evaluating the postwar political conditions, based on the timeless sustainability, what was achieved and why it was achieved. The desired end state, defined by the political leadership, almost always is modified in the progress of events. Without the requisite clarity of objectives, it is impossible to achieve objective and accurate assessment of the costs and benefits fortiori , to determine the end point of the war. The setting of achievable targets requires an understanding of military capabilities and limitations. The military art meets political restriction, plugging the termination of war with the desired state of peace. To the key questions of labor , "why" and "when" a war terminates, the answers are relatively simple: Except of the rare cases of unilateral enforcement, the war ends, because both sides, at least implicitly, agree to cease hostilities with the prospect of lasting peace. A new balance of power is installed, supporting a new structure of expectations consistent with the relative strength of the combatants and accepted by both sides as a basis for future relations. For this to happen, always at least one side has to reconsider the purpose of war, ie to change its policy choice. Among the warring final decision for a war to be declared terminated, essentially is taken by the loser, when it accepts that actually is defeated. Since the acceptance of defeat is not something that can be enforced, strictly limited and defined visible events become obvious symbolism commonly accepted. Whether the given result, is thought by all sides as terminal, is judged by answers to 2 queries, respectively . The existence of ' proportion ' of what has been achieved comparing to the cost and that moment of consciousness of "irreversibility" of the situation. The case of escalation of the war may be produce a positive result, as long as it neutralizes the opponent and does not causes third party intervention. Poses the risk of leaders in dilemma of "surrender or total destruction", they choose a "courageous move" as counter-attack. Otherwise, strategy of surrendering is the act that cease the hostilities , and launches of a new postwar relationship between the opponents even if the loser disrobe from his ability to make war. However, a belligerent may take action that increases its the cost of the war, even if it does not increases the likelihood of victory, if it causes very high cost to the adversary, in order to assure negotiating precedence. Strong institutions in a democracy, constantly check the cost of war and while the longer the war lasts the less decisive and more expensive it gets, the more problematic is the public support trending capsize means automatically exit from the war. Unlike authoritarian regimes , non logizontas reaction of weakened opposition movements, show little interest in short finish. Four approaches, not necessarily mutually distinguished in explaining the mechanism of the termination of the war. Addressing the termination of the war as a financial transaction, sets as its main feature in the development and completion of, the negotiation. Wars tend to continue for as long as any opponent believes he can achieve solid returns and diplomacy between rivals continues, keeping a level of communication. Over time, the cost of achieving the same objective increases whenever the warring seeking the optimum point, the most favorable conditions for everyone, based on the data modeled after the use of military force. In another approach considered, exclusive termination of the war is to overcome some cost, material and otherwise. A belligerent will cease their participation, if the costs incurred exceed the potential value to be gained if the conflict continues. A central role is the expected utility of continuing the war , compared with that of termination . The leader is the approach where the mechanism of termination of war is personified. The focus is on domestic policy, as shaped by the political alliances and dynamics of the leader. Makes rational choice when confronted with competing alternatives, each of which has a corresponding cost and payback. Decisions from " warlike " and " peace-loving " leaders , usually complicate the situation with divergent and untimely options spectra of betrayal by adventurism. The case of irrational leaders, dogmatic, messianic behavior always exists as a possibility. Last approach represents the power of public opinion and influence internal policy by extension. Since the power structure is not uniform, political sections, leaders and private interests seeking divergent purposes, with grassroots support, vary accordingly. The worse is the outcome of battles, the deeper core values recede adjustment purposes posing a risk of paralysis of internal policy. Always identify conscious efforts of leaders to manipulate the system of symbols by which people perceive the course of the war, to accept their definition, of the current situation and the future prospects. Further, the dynamics of the media, which in their immediacy, by way of communication and notification of the official policy, have taken a role in stimulating the public thinking and questioning of government choices. The lack of a single robust theory as a helper in the termination decision is obvious. There is a need to make assumptions or theories that incorporate variables from different levels of analysis. Ending the war is a complicated process and not solely based on a rational thought process, but is also influenced by the organizational inventing and building an assemblage of politicians, negotiation and compromise. The understanding of these factors will assist strategic analysts emphasizing the importance of planning termination. Ending the war is both science and art is particularly good strategy.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2013
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 104-109
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_DIE_EUR_SPO_KapsanakisPa application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο