Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η ηxητική επικοινωνία στον σύγχρονο κόσμο : θόρυβος και μουσικός ήχος
Τίτλος:The sound communication in the modern world : noise and musical sound
Κύρια Υπευθυνότητα:Μαστοράκος, Δημήτρης Χ.
Επιβλέπων:Τσοκανή, Χαρίκλεια
Θέματα:Ήχος
Μουσική -- Κοινωνικές απόψεις
Sound
Music -- Social aspects
Keywords:τονικότητα, ατονικότητα, ασυνείδητο, , συμβολικό στάδιο, συμβολικές κοινωνίες
tonality, atonality, subconscious, symbolic stage, symbolic societies
Ημερομηνία Έκδοσης:2012
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η παρούσα εργασία, έχει σκοπό να διερευνήσει τους τρόπους με τους οποίους ο ήχος, είτε ως πρωτογενής, άναρθρος, « θορυβώδης», είτε ως οργανωμένος, κοινωνικοποιημένος, δηλαδή ως μουσικός ήχος, δημιουργεί ένα ηχητικό περιβάλλον, το οποίο με την σειρά του, διευκολύνει, εμποδίζει, ή ακόμη και παραποιεί, ενίοτε, την επικοινωνία η οποία λαμβάνει χώρα ανάμεσα στους ανθρώπους. Παράλληλα προσπαθεί να επισημάνει και να διερευνήσει, την σχέση η οποία φαίνεται να υπάρχει, ανάμεσα στην ψυχική ανάπτυξη του ανθρώπου και τον τρόπο που οργανώνονται οι κοινωνίες, ειδικά οι σύγχρονες, με την αντίστοιχη συγκρότηση και οργάνωση του ήχου. Κομβικό σημείο, ιδιαίτερης σημασίας, στις παράλληλες διαδρομές(της ατομικής και της συλλογικής εξέλιξης), θεωρούμε την στιγμή εκείνη, κατά την οποία, τόσο το άτομο, όσο και η κοινωνία ως σύνολο, εισέρχονται στο πεδίο του συμβολικού. Από αυτό το σημείο και μετά, ο κοινωνικοποιημένος πλέον ήχος, αντιμετωπίζεται, στα πλαίσια αυτής της εργασίας, και σε συνάφεια με την θεωρητική προσέγγιση του Ζ. Ντεριντά στην «Γραμματολογία» του, ως μια «εγγραφή», ως μια βίαιη εγχάραξη σε ένα αδιαφοροποίητο όλο. Μια «εγγραφή», που απομακρύνει σταδιακά τον μουσικό ήχο, από μια πρωταρχική, θορυβώδη, άλογη κατάσταση. Επί πλέον η δυνατότητα μηχανικής πλέον αναπαραγωγής ενός μουσικού έργου, είναι που μας οδηγεί σήμερα, σε αυτό που ο Ζ. Ατταλί, στο βιβλίο του «θόρυβοι», ονομάζει δίκτυο της «επανάληψης», και σε ένα είδος κοινωνίας, εντός της οποίας, η επανάληψη(ως συνώνυμο του αντίγραφου και του αναυθεντικού), είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Τέλος από τον χώρο της ψυχανάλυσης και ειδικότερα, μέσω της ψυχαναλυτικής θεωρίας του Ζ. Λακάν , προσπαθούμε να διερευνήσουμε την σχέση που υπάρχει μεταξύ της «επανάληψης», ως μιας ψυχικής διεργασίας η οποία επηρεάζει τόσο την μουσική έκφραση, όσο και κάθε ανθρώπινη εκφορά, και του «πραγματικού», του απολεσθέντος δηλαδή αντικειμένου.
Abstract:The purpose of this dissertation, is to explore the ways in which sound, either as primary, inarticulate or “noisy”, or as organized, socialized as a music sound, it creates a sound environment, which in turn, facilitates, prevents or even sometimes falsifies the communication which takes place among people. On the other hand, it tries to point and explore the relationship which seems to exist, between the psychological development of the human being and the ways societies, especially modern ones, are organized with their formation and organization of the sound. Major point of special importance on parallel tracks( of the individual and collective evolution), we consider the particular moment, in which both the individual and the society as a whole, enter the symbolic field. From this point and then, the socialized sound is considered in this dissertation and consistent with the theoretical approach of J. Derrida in his “Grammatology”, as an “inscription”, a violent etching in an undifferentiated whole. An “inscription” that gradually removes the music sound, from a primary, noisy, irrational condition. Also the possibility of the technical reproduction of a musical piece, is what leads us today, in what J. Attali in his book “Noises”, calls network of “repetition” and in a kind of society, in which the repetition ( as a synonym of copy and inauthentic) is the dominant element. Finishing from the field of psychoanalysis and especially, through J. Lacan’s psychoanalytic theory, we try to explore the relationship that lies between the “repetition” as a psychological process which influences both the musical expression and every human activity and also the “thing itself”, that means the lost object.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ "Πολιτιστική Διαχείριση", 2012
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 59
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
41PMS_POL_DIA_MastorakosDi.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο