Η μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία μετά το Brexit: πλαίσιο, προγράμματα, προοπτικές
Τίτλος:
The permanent structured cooperation after Brexit: framework, projects, prospects
Κύρια Υπευθυνότητα:
Σάσσαρης, Αναστάσιος Θ.
Επιβλέπων:
Κοππά, Μαριλένα
Θέματα:
Keywords:
Δεσμευτικός Χαρακτήρας Υποχρεώσεων, Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, Παγκόσμια Στρατηγική ΕΕ, Στρατηγική Αυτονομία, Τρίτη Χώρα, Ειδική και Μοναδική Σχέση Συνεργασίας Binding Nature of Obligations, European Integration, European Union Global Strategy, Strategic Autonomy, Third Country, Special and Unique Cooperation Relationship
Ημερομηνία Έκδοσης:
2019
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα εργασία προσπαθεί να αναλύσει τη σχέση/σύνδεση της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας - Permanent Structured Cooperation (ΜΔΣ - PESCO) με τη Μεγάλη Βρετανία, υπό το πρίσμα της εξόδου (Brexit) της δεύτερης από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Η μέθοδος που ακολουθείται, ώστε να εξαχθούν τα απαραίτητα συμπεράσματα για την απάντηση των ερωτημάτων του θέματος, έχει τρία σκέλη.Ιστορική αναδρομή, περιγραφή της Παγκόσμιας Στρατηγικής της ΕΕ (European Union Global Strategy), όπως αυτή περιγράφεται στο κείμενο που υπογράφει η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, περιγραφή της ΜΔΣ, των στόχων της, καθώς επίσης και των μηχανισμών που την «πλαισιώνουν». Σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται συνοπτική αναφορά στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας - European Defence Fund (ΕΤΑ - EDF), στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας - European Defence Agency (ΕΟΑ - EDA) και στη Συντονισμένη Ετήσια Ανασκόπηση Άμυνας - Coordinated Annual Review on Defence (CARD).Κατόπιν κρίνεται σκόπιμη η εξέταση της Βρετανικής αποχώρησης από την Ευρώπη των 28. Η εξέταση πραγματοποιείται μέσω δυο διαφορετικών κλάδων: Της εξωτερικής πολιτικής και των αμυντικών δυνατοτήτων. Ειδικότερα, στο πρώτο μέρος αναλύεται η εξωτερική πολιτική που άσκησε η Βρετανία από το 2001 έως το 2016 σε θέματα ασφαλείας που απασχολούσαν την ΕΕ. Η αρχή τοποθετείται στην πρώτη μεγάλη διάσταση απόψεων που παρουσιάστηκε μεταξύ των κρατών της ΕΕ και αφορά την εισβολή στο Ιράκ με την κατηγορία κατοχής χημικών όπλων από το καθεστώς του Σαντάμ και καλύπτει επιγραμματικά το φάσμα θεμάτων ασφαλείας όπως η Αραβική Άνοιξη, Συριακή Κρίση, σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, Τρομοκρατία, Μετανάστευση κ.α. Στο δεύτερο μέρος της εξέτασης γίνεται αποτίμηση των αμυντικών ικανοτήτων (τι κάνει ως μέλος) και δυνατοτήτων (τι θα μπορούσε να κάνει ως μέλος) που θα στερηθεί η ΕΕ από την αποχώρηση της Βρετανίας και αν δημιουργείται κενό ασφαλείας στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας.Στο τελευταίο σκέλος της εργασίας γίνεται αναφορά στην αποτίμηση της βρετανικής πολιτικής εντός της ΕΕ σε συνδυασμό με τη φιλοατλαντική της προσέγγιση και στο κατά πόσο η απουσία της ενισχύσει/επιβάλει τον/στον γαλλογερμανικό άξονα να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες. Συναφώς, εξετάζεται αν τα προγράμματα της ΜΔΣ, που έχουν εγκριθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης, δύνανται να καλύψουν επαρκώς το κενό των δυνατοτήτων που θα αφήσει η βρετανική αποχώρηση από την ΕΕ. Κρίσιμος παράγοντας για την κατανόηση της ΜΔΣ είναι η στρατηγική αυτονομία της ΕΕ και η επένδυση στην έρευνα και ανάπτυξη αμυντικών δυνατοτήτων.Επιπλέον, πραγματοποιείται η σύνθεση των δεδομένων που αναφέρθηκαν προηγουμένως ώστε να παραχθούν τα ανάλογα συμπεράσματα. Εν προκειμένω, συνοπτικά αναφέρονται ως τα πιο σημαίνοντα η, κατά περίπτωση, συμμετοχή της Βρετανίας, ως τρίτη χώρα, με μία ειδική και μοναδική σχέση συνεργασίας στο πλαίσιο της PESCO, η οποία θα κινήσει και το ενδιαφέρον της Τουρκίας, με την τελευταία να το εκμεταλλεύεται για λόγους εξωτερικής πολιτικής και η σχέση PESCO και Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία είναι δυναμική διότι, υπό το πρίσμα της αναβάθμισης της ΕΕ σε «Δύναμη» με στρατηγική αυτονομία, απαντά στο ερώτημα εάν η πρώτη θα δύναται να καλύψει το κενό δυνατοτήτων που θα δημιουργήσει η δεύτερη με την αποχώρησή της από την ΕΕ, καταδεικνύοντας έτσι και στο κατά πόσο η εν λόγω σχέση θα έχει στο μέλλον συμπληρωματικό ή ανταγωνιστικό χαρακτήρα.
Abstract:
This thesis attempts to analyze the relationship/connection of Permanent Structured Cooperation (PESCO) with Great Britain, in the light of the exit (Brexit) of the second from the European Union (EU). The method used to draw the necessary conclusions to answer the questions of the subject has three parts.A historical overview, a description of the European Union Global Strategy, as outlined in the text signed by the EU High Representative for Foreign Affairs, a description of PESCO, its objectives, as well as the mechanisms that «frame» it. In this context, a brief reference is made to the European Defense Fund (EDF), to the European Defense Agency (EDA) and to the Coordinated Annual Review on Defense (CARD).It is then appropriate to examine the British departure from the Europe of the 28. The examination is carried out through two distinct areas: That of foreign policy and the defense capabilities. In particular, the first part analyzes the foreign policy pursued by Britain from 2001 to 2016 on EU-related security issues. The beginning is based on the first major divergence of views, among EU states, regarding the invasion to Iraq with the accusation of chemical weapons possession by Saddam regime and briefly covers the range of security issues such as Arab Spring, Syrian Crisis, EU-Turkey relations, Terrorism, Migration etc. The second part assesses the defence capabilities (what it does as a member) and the potentialities (what it could do as a member) that would be deprived of the EU from Britain's exit and create a security gap in European security architecture.In the last part of the work, reference is made to the assessment of British policy within the EU in conjunction with its pro-Atlantic approach and whether its absence reinforces/imposes on the Franco-German axis more initiatives. In this regard, it is examined whether the PESCO projects, approved by the Council of Europe, can adequately fill the gap left by the UK's withdrawal from the EU. A critical factor in understanding the PESCO is the EU's strategic autonomy and the investment in research and development of defence capabilities.In addition, the above mentioned data are synthesized to produce such conclusions. In this respect, briefly mentioned as the most significant, the case in point, Britain's participation as a third country, with a special and unique cooperation relationship within PESCO, which will also be of interest to Turkey, with the latter exploiting it for foreign policy reasons and the PESCO-UK relationship, which isdynamic because, in the light of the EU's upgrading to a «Force» with strategic autonomy, answers the question of whether the former will be able to fill the capabilities gap that the latter will create by leaving the EU, thus demonstrating whether this relationship will be complementary or competitive in the future.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Στρατηγικές Σπουδές Ασφάλειας, 2019
