Η θεωρία της πολιτικής των τεχνολογιών στο έργο του Langdon Winner
Τίτλος:
The theory of technological politics in Langdon Winner’s work
Κύρια Υπευθυνότητα:
Νικολέτος, Νίκος Α.
Επιβλέπων:
Γεωργοπούλου, Παναγιώτα
Θέματα:
Keywords:
Langdon Winner, πολιτική, νεωτερική τεχνολογία, διχοτομία, κλασσική φιλοσοφία της τεχνολογία Langdon Winner, politics, artifacts, dualism, philosophy of technology
Ημερομηνία Έκδοσης:
2019
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Ο Langdon Winner είναι Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος, ο οποίος έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στην πολιτική διάσταση της νεωτερικής τεχνολογίας. Έγινε ευρέως γνωστός τη δεκαετία του 1980, υποστηρίζοντας ότι τα τεχνήματα έχουν πολιτικές ποιότητες. Με την ριζοσπαστική του υπόθεση για το πολιτικό φορτίο των τεχνολογιών, συνεπώς, επιχειρεί να υπερβεί την επίμονη διχοτομία μεταξύ τεχνολογίας και κοινωνίας. Δεδομένου ότι η δυτική πολιτική φιλοσοφία έχει αποφύγει, εξ αρχής, οποιαδήποτε ενασχόληση με τις συνέπειες της τεχνολογίας στην ποιότητα της κοινωνικής ζωής, η θέση του Winner καθίσταται ιδιαιτέρως φιλόδοξη. Η συζήτηση που ακολουθεί, λοιπόν, αφορά κυρίως αυτή την υπόθεση.Η πολιτική των τεχνολογιών που διατυπώνει ο Winner έρχεται ως απάντηση στις κριτικές των κλασσικών φιλοσόφων της τεχνολογίας, όπως ο Heidegger, ο Ellul και ο Mumford, οι οποίοι προσέφεραν αναλύσεις βάθους για την κρίση του τεχνολογικού πολιτισμού. Αυτοί οι στοχαστές όριζαν την νεωτερική τεχνολογία ως ένα μονοσήμαντο και μονολιθικό φαινόμενο, το οποίο υπακούοντας στους δικούς του νόμους, συνιστούσε απειλή για την ανθρωπότητα. Αυτή η θέση έχει συχνά συνδεθεί με απλουστευτικά και αιτιοκρατικά σχήματα σκέψης, αδυνατώντας να αποδώσει την ιστορική πολυσημία του τεχνολογικού πολιτισμού.Στις παραγράφους που ακολουθούν, εξετάζω το αν ο Winner έχει πράγματι καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τα αξιώματα της κλασσικής φιλοσοφίας. Συγκεκριμένα, ερευνώ το αν έχει αποδώσει την δέουσα ιστορική πολυπλοκότητα και αμφιθυμία των τεχνολογικών επιτευγμάτων, χωρίς να παραιτείται από την υπόσχεσή του να προσφέρει μια φιλοσοφική κριτική της μοντέρνας τεχνολογίας. Αναλύοντας την σχέση του με τον Jacques Ellul, στρέφομαι στο προσωπικό του όραμα, το οποίο προκάλεσε οξεία κριτική από το ρεύμα του κοινωνικού κονστρουκτιβισμού. Τέλος, συμπεραίνω ότι η πολιτική θεραπεία που προτείνει ο Winner έχει ορισμένες ουσιαστικές συνέπειες.
Abstract:
Langdon Winner is an American technopolitical philosopher, who has addressed himself to the political dimensions of modern technology. He achieved critical acclaim in the 1980s, for claiming that technical things do have political qualities. His radical assumption about the political ladenness of technical artifacts, therefore, takes a significant step in the direction of moving beyond the long-standing dualism of technology and culture. Given the fact that, Western political philosophy has refrained, from the outset, from reflecting on the impact of technology on the quality of human social life, Winner’s position is highly ambitious. Thus, the following discussion will elaborate, mostly, on this promising development.Winner’s articulation of a politics of artifacts appears as a response to the philosophical critiques, which provided a depth analysis of the crisis of technological culture, offered by the classical philosophers of technology, like Heidegger, Ellul and Mumford. These thinkers viewed modern technology as a univocal and monolithic phenomenon, which obeyed its own laws and, thus, threatened the human condition. The above-mentioned thesis has often been associated with reductionist and deterministic schemes, failing to do justice to the multifaceted history of technoculture.In the paragraphs that follow, I shall focus on the question of whether Winner has indeed succeeded in freeing himself from the key tenets of the classical philosophers. In particular, has he done justice to the historical complexity and ambivalence of technological developments, without giving up his promise to provide a philosophical critique of modern technology? By exploring his intense relation with French theologian Jacques Ellul, I turn to his own personal vision, which generated a sharp reaction from the current of social constructivism, which has also highlighted the ways in which technology is not morally neutral. In the last chapter, I conclude that Winner’s political remedy for the democratic illnesses, associated with the rise of modern technics, has some rather serious implications.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνιολογία", κατεύθυνση Κοινωνική και Πολιτική Θεωρία, 2019
