Η χρήση των εννοιών "δημόσια τάξη" "εθνική ασφάλεια" στο πλαίσιο της διαδικασίας ασύλου
Τίτλος:
The use of “pubic order” and “national security” concepts in the context of the asylum procedure
Κύρια Υπευθυνότητα:
Κατσιγιάννη, Ζαχαρούλα Μ.
Επιβλέπων:
Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα
Θέματα:
Keywords:
Δημόσια τάξη, εθνική ασφάλεια, διοικητική κράτηση, ανάκληση, αποκλεισμός Public order, national security, administrative detention, revocation, exclusion
Ημερομηνία Έκδοσης:
2018
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Οι αθρόες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές σε συνδυασμό με τις τρομοκρατικές επιθέσεις, επανέφεραν στο προσκήνιο τις έννοιες της «δημόσιας τάξης» και της «εθνικής ασφάλειας», οι οποίες καλούνται να αναμετρηθούν με θέματα εθνικής κυριαρχίας και διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων αφενός και των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών αφετέρου, καθώς χρησιμοποιούνται, ολοένα και περισσότερο από τη διοίκηση. Το ερώτημα που θα μας απασχολήσει είναι κατά πόσο η διοίκηση, επικαλούμενη την «δημόσια τάξη» και την «εθνική ασφάλεια», καταστρατηγεί την έννοια της ασφάλειας δικαίου και κατ’ επέκταση το Κράτος Δικαίου στο πλαίσιο της διαδικασίας ασύλου. Προς τούτο, με την παρούσα εργασία εξετάζεται η χρήση των αόριστων, δυναμικών και ιδεολογικά πολυσήμαντων αυτών εννοιών, από μέρους των διοικητικών οργάνων ως νόμιμο έρεισμα για την διοικητική κράτηση, τον αποκλεισμό, την ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, τη μη χορήγηση ή ανάκληση των ταξιδιωτικών εγγράφων και την αδυναμία μετεγκατάστασης (relocation). Ερευνάται, δε, η συμβατότητα αφενός της ελληνικής νομοθεσίας με την ενωσιακή σε θέματα ασύλου και αφετέρου των πρακτικών και πολιτικών της διοίκησης, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, με το διεθνές προσφυγικό δίκαιο και το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέλος, παρατίθεται η νομολογία των εθνικών δικαστηρίων και οι δικανικές κρίσεις περί των εννοιών της δημόσιας τάξης και εθνικής ασφάλειας. Η αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών από τα ευρωπαικά κράτη, ως ζήτημα κυρίως δημόσιας τάξης και ασφάλειας αποτελεί την κύρια έκφανση της συνολικής θεώρησης του προσφυγικού και μεταναστευτικού ρεύματος, ως εν δυνάμει παράγοντα που «απειλεί» την «κανονικότητα» της ευρωπαϊκής ζωής, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνονται οι ευρωπαϊκές ελίτ και τα συντηρητικά και ξενόφοβα τμήματα των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Έτσι, τόσο τα ευρωπαικά κράτη όσο και η ίδια η ΕΕ εφαρμόζουν πολιτικές, πάση θυσία, περιορισμού των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών μέσω της ενίσχυσης φύλαξης των συνόρων τους και έτσι της διαφύλαξης της δημόσιας τάξης και της εθνικής τους ασφάλειας. Τα διοικητικά όργανα της χώρας μας επικαλούνται ευρέως τις δύο αυτές έννοιες, προκειμένου να νομιμοποιήσουν τις πράξεις τους. Η επ’ ονόματι αυτών, λήψη αδικαιολόγητων, καταχρηστικών και διαπνεόμενων από τις προσωπικές και άρα υποκειμενικές αντιλήψεις των διοικητικών οργάνων, αποφάσεων και μέτρων εις βάρος των «επικίνδυνων» πολιτών τρίτων χωρών, καθίσταται άκρως επικίνδυνη για τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες τους, επιφέρει δυσυνεπανόρθωτες συνέπειες σε αυτούς, ενώ παράλληλα καταστρατηγεί την αρχή της ασφάλειας δικαίου. Σε δικαστικό επίπεδο, οι αντιφατικές αποφάσεις των Δικαστηρίων, καθώς επίσης το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η δικαιοσύνη φαίνεται να λειτουργεί ως βραχίονας της εκτελεστικής εξουσίας, δημιουργούν νομική αβεβαιότητα, επιφέρουσα ανασφάλεια δικαίου. Η αοριστία της δημόσιας τάξης και εθνικής ασφάλειας, η προστασία των οποίων έχει αναχθεί σε αυτοσκοπό των διοικητικών οργάνων, και η μη εξειδίκευση τους, όπως και η αποτύπωση σαφών κριτηρίων που να προσδιορίζουν την εξίσου αόριστη έννοια της επικινδυνότητας, σε συνδυασμό με το αναντίρρητο δικαίωμα των κρατών να ελέγχουν την είσοδο, τη διαμονή και την απομάκρυνση των πολιτών τρίτων χωρών, ενισχύουν την ανασφάλεια δικαίου, η οποία αποτελεί έκφανση της αρχής του Κράτους Δικαίου. Όσα μέτρα και αν λήφθούν, όσοι νόμοι και αν ψηφιστούν, ούτε οι προσφυγικές ροές σταματούν ούτε η ασφάλεια και η τάξη παραγματώνεται. Το μόνο που επιτυγχανεται είναι η ενδυνάμωση Κρατών Πρόληψης και η ταύτοχρονη παρακμή και ατροφία του Κράτους Δικαίου.
Abstract:
The massive refugee and migratory flows combined with terrorist attacks have brought back to the forefront the concepts of "public order" and "national security", as they are increasingly being used by the administrative authorities. raising issues of national sovereignty and safeguarding of national interests on the one hand and individual rights and freedoms on the other hand, The question attempted to be answered to this paper is whether the administrative authorities by invoking 'public order' and 'national security' circumvent the legal certainty and thus the Rule of Law in the asylum procedure. To this end, the present paper examines the use of these vague terms by the administrative authorities as the legal basis for administrative detention, exclusion, revocation of international protection status, non-issuance of travel documents and failure of relocation. At the same time, it is being investigated, the compatibility of Greek legislation with European law on asylum, as well as the compatibility of practices and policies of administrative authorities at national and european level with international refugee law and international human rights law together with the case-law of the European Court of Human Rights and the Court of Justice of the European Union. Lastly, it is set out the case law of the national courts and their reasoning as regards the public order and the national security. European countries consider the refugee and migration flows as a matter of public order and national security. Their overall view is that such flows are a potential factor that "threatens" the "regularity" of the european life, as perceived by the European elites and conservative and xenophobic parts of European populations. Hence, European countries and the EU itself implement policies in order to limit the refugee and migration flows at all costs, indicatively strengthening their border controls with a view to safeguarding their public order and national security. The Greek administrative authorities are broadly invoking the public order and the national security in order to legitimize their decisions. The unjustified, abusive and non-subjective decisions taken by these authorities in the name of the national security and public order against the “dangerous” third-country nationals, are extremely dangerous for their human rights and freedom and have detrimental effects on them, undermining the principle of legal certainty. Furthermore, at judicial level, the contradictory judgments of the Courts, as well as the fact that in some cases justice seems to be influenced by the executive power, create legal uncertainty as well. The vagueness and the lack of any clarification of the concepts “public order” and “national security”, the protection of which has become the main priority of the administrative authorities, and the non-specification of clear criteria defining the vague notion of danger, in conjuction with the right of the European countries to control the entry, residence and expulsion of aliens, strengthen the legal ambiguity and thus the principle of the Rule of Law. Even if a great number of measures are taken and laws are passed, neither the refugee flows stop, nor safety and order are ensured. All that it is unfortunately achieved is the strengthening of States of Prevention and the simultaneous decline and atrophy of the Rule of Law.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2018
