Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:ΜΜΕ και περιβάλλον στην Ελλάδα: η μέθοδος διαχείρισης των γενικότερων περιβαλλοντικών θεμάτων από τον Τύπο - Ο ρόλος των ιδιοκτητών ΜΜΕ, των δημοσιογράφων και η αποτελεσματικότερη χρήση των πηγών περιβαλλοντικής πληροφόρησης
Τίτλος:Media and environment in Greece: the management method of general environmental issues by the press - The role of Mass Media owners, journalists and the more effective use of environmental information sources
Κύρια Υπευθυνότητα:Βασιλειάδου, Κωνσταντίνα Σ.
Επιβλέπων:Τσάλτας, Γρηγόρης Ι., 1950-
Θέματα:
Keywords:Ρεπορτάζ, ειδήσεις, επιχειρήσεις Τύπου, διαφήμιση, εταιρείες δημοσίων σχέσεων, δεξαμενή σκέψης, κλιματική αλλαγή, περιβαλλοντική εκπαίδευση, επιστήμονες, Κερατέα, ΧΥΤΑ, διαπλοκή, Ελευθεροτυπία
Reportage, news, media corporation, advertising, PR company, think-tanks, climate change, environmental education, scientist, Keratea, landfill, interference, Eleftherotypia
Ημερομηνία Έκδοσης:2017
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η ελευθερία του Τύπου αποτελεί διαχρονικά μια ανεκτίμητη αξία καθώς η ανεμπόδιστη ροή πληροφοριών και η δημοσιοποίηση κάθε πτυχής της δημόσιας ζωής αποτελεί την πεμπτουσία της σύγχρονης δημοκρατίας. Από την επιστημονική έρευνα προκύπτει ότι το αγαθό αυτό στην πράξη καταστρατηγείται. Ιδίως τα ρεπορτάζ για το περιβάλλον που συχνά αγγίζουν ευαίσθητες πτυχές της επιχειρηματικότητας και της πολιτικής εξαρτούν τη δημοσιοποίησή τους από πλήθος παραγόντων που δεν σχετίζονται πάντα με την αντικειμενική αξία του ρεπορτάζ. Η εταιρική-οικονομική βάση της ιδιοκτησίας των ΜΜΕ, ο αντίκτυπος που εκτιμάται ότι θα έχει το ρεπορτάζ στο κοινό και κατ ‘επέκταση στους διαφημιστές αλλά και οι σχέσεις διαπλοκής μεταξύ των επιχειρήσεων Τύπου, των πηγών του ρεπορτάζ και της πολιτικής και οικονομικής ελίτ κάθε χώρας, αποτελούν ορισμένες από τις παραμέτρους που συντελούν στη δημοσιοποίηση, την παραποίηση ή την απόκρυψη σημαντικών γεγονότων από την κοινή γνώμη. Αποτελώντας ένα κρίκο σε αυτή την «εμπορική» αλυσίδα, ο δημοσιογράφος καλείται να αποκαλύψει την αλήθεια της ιστορίας του αποφεύγοντας σκοπέλους που θα είχαν ως αποτέλεσμα την ευθεία λογοκρισία του ή τη δυσαρέσκεια των διαφημιστών που τροφοδοτούν τη βιωσιμότητα του μέσου όπου εργάζεται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο και την εργασιακή του ασφάλεια. Σε ένα παγκόσμιο μιντιακό τοπίο όπου η λειτουργία των επιχειρήσεων ΜΜΕ προσδιορίζεται από την κερδοφορία και τον πρώτο ρόλο διαδραματίζει η εμπορικότητα της είδησης και όχι η αξία της αλήθειας, ο δημοσιογράφος εργάζεται βαδίζοντας καθημερινά σε σχοινί ισορροπίας. Ωστόσο ανεξάρτητα από τις παθογένειες των μέσων, ήταν αυτά που ανέδειξαν στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας το θέμα της κλιματικής αλλαγής και καθοδήγησαν τη διεθνή κοινότητα στη λήψη μέτρων για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Η σύμβαση-πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές μεταβολές (UNFCCC) και το Πρωτόκολλο του Κιότο πιθανώς δεν θα είχαν κυρωθεί αν δεν είχε μεσολαβήσει η κλιμακούμενη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έντονη ενασχόληση των μέσων με το ζήτημα. Στην κατεύθυνση της αξιόπιστης πλην όμως κατανοητής για το ευρύ κοινό απόδοσης των επιστημονικών θεμάτων, αναγνωρίζεται η αναγκαιότητα εκπαίδευσης των δημοσιογράφων ώστε εφοδιασμένοι με πολύτιμες γνώσεις να συμβάλουν στην άρτια ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για θέματα που αφορούν την ίδια τη ζωή και τη συνέχισή της πάνω στον πλανήτη Γη. Απτό παράδειγμα λειτουργίας του Τύπου στη σκιά της διαπλοκής και των αλληλεξαρτώμενων κέντρων αποτέλεσε η Κερατέα και ο αγώνας των κατοίκων, ενάντια στην εγκατάσταση ΧΥΤΑ στην πόλη τους, για 128 μέρες (11/12/2010 – 18/04/2011). Αγώνας που κορυφώθηκε με τις κοινωνικές αντιδράσεις της περιόδου, απέκτησε όμως «ρίζες» κατά τα χρόνια που προηγήθηκαν και σηματοδότησαν τη διαχείριση των απορριμμάτων στη βάση ενός παρωχημένου, κοστοβόρου και περιβαλλοντικά επιζήμιου μοντέλου που εξυπηρετούσε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Η αλληλοσυμπληρούμενη επιχειρηματική βάση των εμπλεκόμενων με το έργο και με πλήθος έργων διαχείρισης απορριμμάτων εταιρειών και εκδοτικών συγκροτημάτων, συνετέλεσε ώστε τα ρεπορτάζ είτε να αποδίδουν με τρόπο στρεβλό την πραγματικότητα, είτε το θέμα να περνάει «στα ψιλά» των εφημερίδων. Ακόμη και ΜΜΕ χωρίς άμεση οικονομική εμπλοκή στο έργο κράτησαν μια στάση που κυμαινόταν μεταξύ ουδετερότητας και αρνητικής διάθεσης προς τους κατοίκους και τα επιχειρήματά τους. Ο λόγος θα πρέπει να αναζητηθεί στην ιδεολογικο-πολιτική εγγύτητα και την πολυεπίπεδη συνεργασία μεταξύ της τότε κυβέρνησης και της ιδιοκτησίας των εν λόγω μέσων. Μεταξύ των εξαιρέσεων στη συντελούμενη εκστρατεία παραπληρόφησης που εξαπλωνόταν όσο κλιμακώνονταν οι αντιδράσεις των κατοίκων αποτέλεσε η εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Τόσο οι αρθρογράφοι όσο και οι δημοσιογράφοι της κατέγραψαν με σεβασμό στη δεοντολογία τα γεγονότα και τα ερμήνευσαν βασιζόμενοι πρωτίστως σε τεκμήρια και δευτερευόντως στην ιδεολογικό-πολιτική προσέγγιση της εφημερίδας που ταυτιζόταν, πάντως, εν πολλοίς με τα προβαλλόμενα επιχειρήματα των κατοίκων. Ο πλουραλιστικός χαρακτήρας της εφημερίδας συνετέλεσε ώστε να δοθεί βήμα σε όλους τους εμπλεκόμενους χωρίς ωστόσο να τηρηθεί η τακτική των ίσων αποστάσεων και της κακώς εννοούμενης αμεροληψίας. Η Ελευθεροτυπία έδειξε εξαρχής ότι υιοθετεί την επιχειρηματολογία των κατοίκων δίνοντας παράλληλα βήμα σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, μελετητές και όλους όσοι είχαν δημιουργήσει το αδιέξοδο. Δεν έπαψε να ενοχλεί και να αποκαλύπτει την ώρα που τα περισσότερα ΜΜΕ ευθυγραμμίζονταν πίσω από την τότε επιχειρηματική και πολιτική ελίτ. Ακολούθησε εν ολίγοις τη ρήση του Τζωρτζ Όργουελ: «δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις όσα ενοχλούν τους άλλους και δεν θέλουν να μαθευτούν. Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις».
Abstract:Freedom of the press is a priceless value over time, as the uninterrupted flow of information and the publicizing of every aspect of public life is the quintessence of modern democracy. Scientific research shows that this asset is being circumvented in practice. In particular, environmental reports that often touch sensitive aspects of entrepreneurship and politics depend their disclosure on a number of factors that are not always related to the objective value of reporting. The socio-economic base of media ownership, the impact that the publicity of the report is expected to have on the public and, by extension, on advertisers, as well as the links between press industries, sources of reporting and the political and economic elite of each country, are some of the parameters that help to publicize, falsify or conceal important events from public opinion. Being a link in this "commercial" chain, the journalist is asked to reveal the truth of his story by avoiding obstacles that would result in his direct censorship or the dissatisfaction of advertisers feeding the viability of the Media he is working for, with whatever this may result for himself and his job security. In a global media landscape where the function of the Mass Media business is determined by profitability and the commerciality of the news is the protagonist rather than the value of the truth, the journalist works on a daily basis on an equilibrium rope. However, regardless of the pathogens of the media, they have highlighted the issue of climate change at the top of the political agenda and led the international community to take measures to overcome global warming. The United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) and the Kyoto Protocol would probably not have been ratified if the intense media involvement in the issue had not been intervened since the mid-1980s. Towards the direction of the credible but understandable performance of scientific issues, the need for journalists to be educated is recognized, so being equipped with valuable knowledge to contribute to the thorough information and awareness of the public on issues related to life itself and its continuance on planet Earth. A clear example of the press's activity in the shadow of interlaced and interdependent centers was Keratea and the struggle of the residents against the establishment of landfills in their city, for 128 days (11/12/2010 - 18/04/2011). A race that came to a peak with the social reactions of the period, but got roots over the past years and marked waste management on the basis of an outdated, cost-effective and environmentally damaging model, that served specific business interests. The complementary business base of the involved with the project and with other various waste management companies and publishing groups, has contributed in order that the reports either to portray the reality in a distorted way, or to reduce the value of the story in the newspapers. Even Mass Media with no direct economic involvement in the project, maintained a thesis ranging from neutrality to negativeness towards the inhabitants and their arguments. The reason have to be searched in the ideological-political proximity and the multi-level cooperation between the government at that time and the ownership of the Media in question. mong the exceptions to the ongoing disinformation campaign that spread as the reactions of the residents grew, was the newspaper Eleftherotypia. Both journalists and columnists recorded the events with respect for ethics and interpreted them based primarily on presumptions and, secondly, on the ideological-political approach of the newspaper that was, however, largely based on the arguments put forward by the residents. The pluralistic character of the newspaper helped all those involved in the story to submit their opinions, without, however, following the practice of equal distances and improper objectivity. Eleftherotypia has shown from the beginning that it adopts the argumentation of the inhabitants, giving at the same time step to express their views to politicians, entrepreneurs, scholars and all those who had created the dead-end. “E” did not cease to bother and reveal, at the same time that most media were aligned behind the the business and political elite. “E” followed in short the argument of George Orwell: "Journalism will tell you to publish what disturbs others and do not want to be learnt. Everything else is public relations."
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Περιβαλλοντική Διακυβέρνηση και Βιώσιμη Ανάπτυξη, 2018
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 93-106
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_DIE_EUR_SPO_VasileiadouKo.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο