Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Περισσότερα από είκοσι χρόνια έχουν παρέλθει από τη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα και εξακολουθεί να υφίσταται διαμάχη σχετικά με τα νομικά ζητήματα που προκύπτουν από τη φοβερή εκείνη σφαγή. Η διεθνής ποινική δικαιοσύνη δεν έχει σταματήσει να εκδικάζει υποθέσεις σχετικές με τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, σε όλους τους βαθμούς, σε μία διαρκή προσπάθεια να γίνει κάτοχος της αλήθειας, ως sine qua non συστατικού της μεταβατικής δικαιοσύνης. Μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να γίνεται αποδεκτή μία κοινή εκδοχή των γεγονότων από τον τοπικό πληθυσμό – μία κατάσταση που γεννά πλήθος θεμελιωδών ερωτημάτων: τι έχει μάθει η διεθνής κοινότητα τελικά μετά από όλες αυτές τις δίκες; Πόσο πιο σοφή έχει γίνει άραγε και η ίδια η διεθνής δικαιοσύνη μετά τη λεπτομερέστατη έρευνα εκείνου του φρικτού εγκλήματος; Μέσα από την ανάλυσή μου και τη συγκριτική μελέτη της αντίστοιχης νομολογίας, η οποία εκτείνεται τόσο οριζόντια (μέσα από τους διάφορους δικαιοδοτικούς μηχανισμούς), όσο και κάθετα (σε ένα βάθος χρόνου), προσπάθησα να εξερευνήσω την ad hoc συνεισφορά της διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης στην επίτευξη των στόχων της μεταβατικής δικαιοσύνης, τη διαχείριση του παρελθόντος και, εν τέλει, τις προσπάθειες ειρήνευσης σε αυτήν την ταραγμένη γωνιά της Ευρώπης.
Abstract:
More than twenty years have passed by after the genocide in Srebrenica and still there is an ongoing dispute about the legal issues that arise from that horrible massacre. The international criminal justice has never ceased to litigate cases from Srebrenica in all instances in a constant effort to grasp the truth as a sine qua non component of transitional justice. No common version seems to be accepted by the local population; a situation that gives rise to a couple of fundamental questions: what has the international community learned about Srebrenica after all these trials? How wiser has international justice become after all this thorough investigation of that horrible crime? Through my analysis and the comparative study of the correspondent jurisprudence about the case, extended horizontally (among many different judicial mechanisms) and vertically (during a long period of time), I’ve tried to explore the ad hoc contribution of the international criminal courts to the fulfillment of the targets of transitional justice, the management of the past and, after all, to the peacemaking efforts in this turbulent corner of Europe.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2017
