ASL: Ansar al-Sharia in Libya, AQAP: Al Qaeda in Arab Peninsula, AQ: Al Qaeda, AQI: Al Qaeda in Iraq, AQIM: Al Qaeda in the Islamic Maghreb, CIA: Central Intelligence Agency, DAESH: al-Dawla al-Islamiya fil Iraq wa al-Sham, EE: European Union, IED: Improvised Explosive Devices, IRGC: Islamic Revolutionary Guard Crops, IS: Islamic State, ISI: Islamic State in Iraq, ISIL: Islamic State Levant, ISIS: Islamic State in Iraq and Syria ή Islamic State in Iraq and al Sham, KRG: Kurdish Regional Government, M.B: Muslim Brotherhood, NATO: North Atlantic Treaty Organization, NSS: National Security Strategy, PKK: Kurdistan Worker Party, PYD: Democratic Union Party, SAA: Syrian Arab Army, SVBIEDs: Suicide Vehicle-Borne IED, SDF: Syrian Democratic Forces, WDM: Weapon of Mass Destruction, YPG: Peoples Protection Units
Ημερομηνία Έκδοσης:
2017
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Ο σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι διττός. Πρώτον, η ανάδειξη των όρων που συνέτειναν στην δημιουργία του τζιχαντιστικού κινήματος στη Μέση Ανατολή, έκφανση του όποιου είναι και το Ισλαμικό Κράτος και δεύτερον η υψηλή στρατηγική του Ισλαμικού Κράτους από το 2014-όταν και αυτοανακηρύχθηκε ως Ισλαμικό Χαλιφάτο- έως σήμερα. Παρ ότι η οργάνωση υφίσταται από το 2006, σκόπιμα επιλέχθηκε η εξέταση να ξεκινήσει από το 2010, όταν και την ηγεσία της οργάνωσης ανέλαβε ο Abu Bakr al Baghdadi και δεύτερον διότι τότε άρχισε να αποκτά εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία προσιδιάζουν σε κρατική οντότητα. Για το πρώτο σκέλος της εργασίας αξιοποιήθηκαν επιστημονικά συγγράμματα πανεπιστημιακών καθηγητών με εστίαση στα ζητήματα τρομοκρατίας και των διεθνών σχέσεων όπως του Byman, του Brzezinski, του Kepel αλλά και αναλυτών της Μέσης Ανατολής και του Ισλάμ όπως του J. Esposito. Στόχος, η ανάδειξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού και η αποσαφήνιση εννοιών και γεγονότων που στιγμάτισαν την ανάπτυξη του όπως της βίαιης και επαναστατικής έκφανσης του φαινομένου αλλά και των σημαντικών κρατικών δρώντων και γεγονότων που προκάλεσαν την στροφή κομματιών των ισλαμιστών φονταμενταλιστών προς τον ένοπλο δρόμο και τη συνολική ρήξη με τις τοπικές κυβερνήσεις και τις δυτικές δυνάμεις. Για το δεύτερο σκέλος της εργασίας, δηλαδή της ανάλυσης της υψηλής στρατηγικής του Ισλαμικού Κράτους, αφού πρώτα ορίσαμε το Ισλαμικό Κράτος, ως ένα κράτος-κέλυφος σύμφωνα με τη μεθοδολογία της F. Napoleoni αλλά και ως ένα «επαναστατικό κράτος» σύμφωνα με τις αναλύσεις του Walt, αξιοποιήθηκε η μεθοδολογία του Χ. Παπασωτηρίου από το έργο του «Η υψηλή στρατηγική του Βυζαντίου: 6ος-11ος αιώνας» για να αναδείξουμε όλες τις πτυχές της υψηλής στρατηγικής του Ισλαμικού Κράτους. Το γεγονός πως το ΙΚ δεν αποτελεί ένα διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος, κατέστησε ιδιαίτερα δύσκολη την ανάδειξη πτυχών της υψηλής του στρατηγικής καθότι στερείτο τόσο διεθνής νομιμοποίησης όσο και διπλωματικών προσπαθειών. Παρ όλα αυτά μπορούμε με σιγουριά να ισχυριστούμε πως το Ισλαμικό Κράτος κατόρθωσε να διαμορφώσει μια συγκεκριμένη υψηλή στρατηγική ώστε να φέρει εις πέρας τους μακρόπνοους στόχους του.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2017
