Η εξωτερική πολιτική και διπλωματία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο) από τη Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας έως την Άλωση (1438-1453)
Τίτλος:
The foreign policy and diplomacy of the Eastern Roman Empire (Byzantium) from the Council of Ferrara-Florence to the Fall (1438-1453)
Κύρια Υπευθυνότητα:
Κοντός, Γιώργος Κ.
Επιβλέπων:
Συρίγος, Άγγελος
Θέματα:
Keywords:
Βυζαντινή Αυτοκρατορία, Παλαιολόγος, διπλωματία, εξωτερική πολιτική, Ύστερη Περίοδος Byzantine Empire, Palaiologos, diplomacy, foreign policy, Late Period
Ημερομηνία Έκδοσης:
2017
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών l
Περίληψη:
Η παρούσα ερευνητική εργασία στοχεύει να αναδείξει τις βασικές παραμέτρους της εξωτερικής πολιτικής και της διπλωματικής δραστηριότητας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε μία κρίσιμη για την επιβίωσή της περίοδο και συγκεκριμένα τις τελευταίες δεκαετίες της ύπαρξής της, οπότε βασικός άξονας των ενεργειών της αποτέλεσε η γεφύρωση του χάσματος και η προσέγγιση με τη Δύση. Συγκεκριμένα, επιχειρήθηκε η μελέτη της περιόδου από τη Σύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας και ύστερα, όπου διατυπώθηκαν οι όροι για την Ένωση των Εκκλησιών Ρώμης και Κωνσταντινούπολης. Η οθωμανική απειλή και η σταδιακή εξασθένηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είχε ως επακόλουθο την εκδήλωση μίας έντονης διπλωματικής δραστηριότητας από μέρους των Παλαιολόγων αυτοκρατόρων, αλλά και την αναδίπλωση της εξωτερικής τους πολιτικής, με κύριο στόχο τη δημιουργία διαύλων επικοινωνίας με τα δυτικά κέντρα εξουσίας. Βασική επιδίωξη της κοσμικής εξουσίας αποτέλεσε ο προσεταιρισμός του Πάπα για την αντιμετώπιση του εξωτερικού κινδύνου, αλλά και των εσωτερικών προβλημάτων που δημιουργούσε η ένταση που επικρατούσε στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. Στόχος της μελέτης αυτής, είναι να προσδιορίσει το πλαίσιο εντός του οποίου ασκείτο η ευρύτερη πολιτική του κράτους, τα πραγματικά της όρια, αλλά και τους βασικούς πρωταγωνιστές της περιόδου, που καθόρισαν με τις ενέργειές τους την τύχη της Αυτοκρατορίας.
Abstract:
This research study aims at highlighting the basic parameters of the foreign policy and diplomatic activity of the Eastern Roman Empire in a crucial period for its survival, namely the last decades of its existence, when the main axis of its actions was the bridging of the gap and the approach with the West. In particular, the study begins from the period of the Council of Ferrara-Florence, when the issue of the Union between the Churches of Rome and Constantinople was at stake. The ottoman threat and the gradual weakening of the Byzantine Empire resulted in the manifestation of an intense diplomatic activity on the part of the Palaiologan dynasty, as well as the unfolding of their foreign policy, with the main aim of creating channels of communication with the western centers of power. The basic pursuit of the secular power was the approach with the Pope of Rome in order to confront the external danger as well as the internal problems, created by the tension that prevailed in relations between the State and the Church. The aim of this study is to define the framework within which the wider state policy was exerted, its boundaries and the main protagonists of the period, who determined with their actions the future of the Empire.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2017
