Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η άτυπη οικονομία έχει αποτελέσει πεδίο επιστημονικής διερεύνησης, αλλά και έντονης διαφωνίας για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, με το ενδιαφέρον που έχει προσελκύσει να είναι μεγάλο. Λόγω της σκιώδης φύσης της, η ατυπικότητα είναι δύσκολο να διερευνηθεί και να μετρηθεί, και άρα η εξαγωγή καθολικών συμπερασμάτων γι’ αυτή είναι σχεδόν αδύνατη. Ο πιο γενικά αποδεκτός ορισμός της έννοιας έχει νομικό χαρακτήρα και αναφέρεται στις οικονομικές δραστηριότητες που είναι εγγενώς νόμιμες αλλά στην πράξη αποφεύγουν τις κρατικές ρυθμίσεις. Αλλά λόγω της συχνής αλλαγής των νομικών ορίων, η ανάλυση δεν πρέπει να μένει εκεί. Τα βασικότερα στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν είναι η σύνδεση της ατυπικότητας με την φτώχεια (χωρίς να παραβλέπεται η εκμεταλλευτική δυναμική του φαινομένου), τα αίτια της, η «εσωτερική» ετερογένειά της, όσον αφορά τόσο τους συμμετέχοντες σε αυτή, όσο και τις διαφορετικές άτυπες πρακτικές που περικλείονται σε αυτή, η σχέση της με την υπόλοιπη οικονομία και οι επιπτώσεις της. Μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις στην επιστημονική συζήτηση για την άτυπη οικονομία είναι η σχετική συναίνεση που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια ότι δεν αποτελεί ξεχωριστό τομέα της οικονομίας, αλλά μέρος αυτής, γεγονός που έδωσε την αναγκαία ώθηση για ουσιαστικότερη διερεύνηση και εμβάθυνση στη μελέτη του φαινομένου. Σε τελική ανάλυση, η ενασχόληση με την άτυπη οικονομία πρέπει να γίνεται με προσοχή και να λαμβάνεται πάντα υπόψιν το πλαίσιο στο οποίο εντοπίζεται η κάθε υπό έρευνα περίπτωση και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.
Abstract:
The informal economy has been a field of scientific research, but also a field of strong dispute for over more than four decades, and has attracted a great interest. Due to its shadow nature, informality is difficult to explore and measure, and it is almost impossible to draw general conclusions about it. The most generally accepted definition of the concept has legal nature and refers to economic activities that are inherently legitimate but in practice avoid state regulation. But due to frequent changes in legal limits, analysis should not stop there. The most basic elements that ought to be taken into account are its relation with poverty (without ignoring the exploitative dynamics of the phenomenon), its causes, its "internal" diversity, both in terms of its participants and the different informal practices contained in it, the relations with the rest of the economy and its consequences. One of the most important developments in the scientific debate about the informal economy is the relative consensus that has prevailed in recent years that it is not a separate sector of the economy but part of it, which has given the necessary stimulus for a more meaningful exploration and understanding for the study of the phenomenon. Ultimately, the analysis of the informal economy must be solved with caution and the context of each case and its particular characteristics must always be taken into account.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, ΠΜΣ "Κοινωνική Πολιτική: Μέθοδοι και Εφαρμογές", 2018
