Επιχειρήσεις προσωρινής απασχόλησης: θεσμικό πλαίσιο και κοινωνικές προεκτάσεις
Τίτλος:
Temporary work agencies: statutory framework and social implications
Κύρια Υπευθυνότητα:
Κολοβός, Ηλίας Β.
Επιβλέπων:
Κουζής, Γιάννης
Θέματα:
Keywords:
Επιχειρήσεις προσωρινής απασχόλησης, συμβάσεις ορισμένου χρόνου Flexible forms of work, temporary Work agency, short term contracts, flexicurity, contingent work
Ημερομηνία Έκδοσης:
2017
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας ύφεσης των τελευταίων ετών και ιδιαίτερα της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ελλάδα, ως αποτέλεσμα έχουν σημειωθεί δραματικές αλλαγές στην αγορά εργασίας. Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων, το αυξημένο ποσοστό των θέσεων εργασίας μερικής απασχόλησης και ιδίως η προσωρινή εργασία είναι μόνο το αποτέλεσμα της μακροχρόνιας λήψης αποφάσεων μέσω της παρέμβασης των επιχειρήσεων. Οι εργαζόμενοι είναι το μόνο μέρος της αγοράς εργασίας που αγωνίζεται να διατηρήσει το κοινωνικό της δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρέπεια. Οι επιχειρήσεις παίρνουν τον πρώτο ρόλο. Προκειμένου να ευδοκιμήσουν, εφαρμόζουν ειδικές πολιτικές και πρακτικές εργασίας προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Ένας κοινός τρόπος σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες είναι ότι μια οργάνωση μπορεί να κερδίσει την υπεραξία της εργασίας ενός εργαζόμενου χωρίς να έχει άμεση σύμβαση μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο, αυτή η οργάνωση δεν έχει τους νομικούς περιορισμούς και τις υποχρεώσεις που κάνει μια συνήθης οργάνωση. Αυτή η ιδιαίτερη εργασιακή σχέση μπορεί να επιτευχθεί εάν η επιχείρηση απευθύνεται σε μια επιχείρηση προσωρινής εργασίας για την παροχή αυτού του είδους υπηρεσιών. Από την άλλη πλευρά, είναι καθήκον της επιχείρησης αυτής σύμφωνα με την εμπορική σύμβασή της να προσλάβει έναν υπάλληλο προκειμένου να εργαστεί για ορισμένο χρονικό διάστημα στον οργανισμό με τις εντολές και τις οδηγίες του τελευταίου. Η προσωρινή απασχόληση, κάποτε ήταν παράνομη, τώρα μια φιλοδοξία, όπως και άλλες ευέλικτες μορφές εργασίας, είναι το κύριο θέμα πολλών συζητήσεων στις οποίες συμμετέχουν συνομοσπονδίες εργοδοτών και εργατικών συνδικάτων σε παγκόσμια ή τοπική κλίμακα. Οργανισμοί και θεσμοί, όπως το Διεθνές Γραφείο Εργασίας και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κατέληξαν σε συμπεράσματα και εξέδωσαν συμβάσεις και οδηγίες σύμφωνα με τις οποίες κάθε εθνική νομοθεσία των χωρών όπου υλοποιούνται πρέπει να ακολουθεί και να τηρεί. Στην πραγματικότητα, αυτή η εργασία αφορά στην ελληνική νομοθεσία για την προσωρινή εργασία και τις προσωρινές υπηρεσίες εργασίας. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω της φύσης της ελληνικής νομοθεσίας, η οποία δεν έχει μια ολοκληρωμένη και σταθερή δομή με αντιφατικούς μερικές φορές κανόνες και η έλλειψη συγκεκριμένων στατιστικών δεδομένων, πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι θεσμοθετημένοι κανόνες για την προσωρινή εργασία βρίσκονται υπό συνεχή διαδικασία, πρέπει να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα. Το κύριο σημείο δεν είναι μόνο η αποσαφήνιση της νομοθεσίας, υπάρχουν πολλές παρανοήσεις στον τομέα αυτό, αλλά πρέπει να γίνεται κατανοητό αν υπάρχουν ορισμένες κοινωνικές κατευθυντήριες γραμμές και αντιπαραθέσεις στις διάφορες βάσεις του εργατικού δικαίου ή εάν απλώς λαμβάνουν οικονομικά στοιχεία παρά τις επιπτώσεις στη δομή της αγοράς εργασίας. Επομένως, αυτή η πτυχή της προσωρινής εργασίας πρέπει να εξεταστεί μέσω του φάσματος της κοινωνικής πολιτικής.
Abstract:
During the global recession of the last years and especially the financial crisis in Greece, dramatic changes occur in the labour market as a result. The high rates of unemployment, the cuts in salaries and pensions, the increased percentage in part time jobs and especially temporary work are only the outcome of long-lasting decision making by governance of enterprises. The employees are the only part of the labour market which is struggling to keep their social right to work and dignity. The enterprises take the first role. In order to thrive, they apply special employee policies and practices in order to become more competitive. One common way in many developed countries is that one organization can gain the surplus value of an employee’s labour by not having a direct contract with him. That way, this organization does not have the legal restrictions and obligations that a usual organization does. This exceptional labour relation can be achieved if the organization addresses to a Temporary Work Agency for that kind of service to be provided. On the other hand, is the duty of the agency according to their trade contract to hire an employee in order him to work for a certain amount of time to the organization under the commands and directives of the latter. The temporary work, once illegal, now an aspiration, like other flexible forms of work, is the main topic for many debates in which global or local employers’ confederations and employees’ unions are taking part. Organizations and institutions, such as the International Labour Office and the European Parliament, have come to a conclusion and issued conventions and directives according to which every national legislation of the countries implemented must follow and obey. Actually, this thesis is about the Greek legislation on temporary work and Temporary Work Agencies. The truth is, due to the nature of the Greek legislation, which is not a complete and solid structure with contradictory sometimes rules, and the lack in specific statistical data, that we must understand the statutory rules on temporary work are under constant process, if we must come to a conclusion. The main point is not only for the legislation to be clarified, there are many misconceptions on that field indeed, but to become understood if there are certain social guidelines and counterpoints in the vary basis of the labour law, or if there are just taking under consideration financial elements despite the implications in the structure of the labour market. So, is mandatory this aspect of the temporary work to be examined through the spectrum of Social Policy.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, ΠΜΣ "Κοινωνική Πολιτική: Μέθοδοι και Εφαρμογές", 2017
