Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Οι πρωταγωνιστές του Πολέμου της Ανεξαρτησίας (1919-1922), υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ήταν εκείνοι που ίδρυσαν την Τουρκική Δημοκρατία και αναδιοργάνωσαν το τουρκικό κράτος σύμφωνα με τις αρχές του κεμαλισμού που οι ίδιοι καθόρισαν. Έχοντας στρατιωτικές καταβολές, ενσυνείδητα ανέθεσαν στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας το ρόλο του γεννήτορα του κράτους και θεματοφύλακα των αρχών που οι ίδιες διαμόρφωσαν και τις οποίες διαφύλαξαν, όποτε χρειάστηκε, με «βελούδινα» αλλά και «ατσάλινα» πραξικοπήματα. Με την αυγή όμως του 21ου αιώνα, οι αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, αποκαθήλωσαν σταδιακά τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις από τη δεσπόζουσα θέση που κατείχαν στον κρατικό μηχανισμό. Αυτή η εξέλιξη συνάντησε την αντίδραση της στρατιωτικής ελίτ, που κορυφώθηκε με την απόπειρα του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016. Τα γεγονότα που ακολούθησαν στο εσωτερικό της χώρας ήταν δραματικά και επέτρεψαν στον Τούρκο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να επιδοθεί σε ένα αδυσώπητο πογκρόμ εναντίον πάντων εντός της χώρας, με τις εκκαθαρίσεις στο στράτευμα να είναι πρωτοφανείς στην τουρκική ιστορία. Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στη διερεύνηση των επιπτώσεων των εκκαθαρίσεων προσωπικού στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Η έρευνα βασίστηκε σε αναφορές επίσημων οργάνων, σε πληροφορίες που διέρρευσαν στο διαδίκτυο, με τη μέγιστη δυνατή διασταύρωση της αξιοπιστίας τους προς αποφυγή υιοθέτησης ενδεχόμενων κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων, αλλά και σε προσωπική πληροφόρηση του συντάκτη. Το προς μελέτη θέμα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από τη γενεσιουργό του αιτία, δεν επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Διαφαίνεται ότι ως επί το πλείστον οι δυνατότητες και ο επιχειρησιακός σχεδιασμός των ΤΕΔ, δεν έχουν επηρεαστεί από το πραξικόπημα. Αυτό που ενδεχομένως υπέστη πλήγμα, είναι η βούληση και ο δυναμισμός τους, τα οποία εκτιμάται ότι σταδιακά αποκαθίστανται. Η πορεία των εξελίξεων θα επιτρέψει στο μελλοντικό αναλυτή να οδηγηθεί σε πιο ασφαλή συμπεράσματα όχι μόνο για αυτή καθεαυτή την στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας, αλλά και ως προς το βαθμό συμβολής της στην ενίσχυση ή μη της εθνικής ισχύος της ίδιας της χώρας.
Abstract:
The protagonists of the War of Independence (1919-1922), under the leadership of Mustafa Kemal Ataturk, were the ones who founded the Turkish Republic and reorganized the Turkish State according to the principles of kemalism they themselves set. Due to their military origins, they consciously charged the country’s armed forces with the role of the creator of the State and the guardian of the principles they formed and preserved, whenever necessary, with “velvet” or “steel” coups. But at the dawn of the 21st century, changes in the country’s political scene, gradually eradicated the Turkish armed forces from the dominant position they held in the state apparatus. This development came up against the reaction of the military elite and culminated with the attempted military coup of July 15th 2016. The events that followed within the country were dramatic and allowed the Turkish President of the Republic, Recep Tayyip Erdogan, to indulge in a relentless pogrom against everyone; the purges within the military forces that followed were unprecedented in Turkish history. This paper is intended to look into the consequences brought about by the profound changes in the Turkish armed forces. The survey has been based on official reports, on information leaked out on the Internet, under the greatest possible cross-checking of its credibility as a precaution against the risk of adopting a guided way of thinking, as well as on personal inquiries. The subject to be studied is still in progress. The time that has elapsed since its underlying reason makes it impossible to arrive at safe conclusions. For the time being, it appears that for the most part the coup has not yet affected the capabilities and the operational planning of the Turkish armed forces. However, what may have suffered a blow is both their strong will and dynamism which are gradually being re-established. The course of developments will allow a future analyst to arrive at safer conclusions not only about Turkey’s military strength as such, but also about its contribution to the strengthening or not of the national power of the country itself.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Στρατηγικές Σπουδές Ασφάλειας, 2018
