Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Ρήτρες Εγγυήσεως και Κυπριακή Δημοκρατία από τη σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου
Τίτλος:The Guarantee Clauses and the Republic of Cyprus according to International Law
Κύρια Υπευθυνότητα:Αργυρόπουλος, Κων/νος Ι.
Επιβλέπων:Περράκης, Στέλιος Ε.
Θέματα:
Keywords:Ελλάδα, Τουρκία, Χάρτης ΟΗΕ
Greece, Turkie, Charter UN
Ημερομηνία Έκδοσης:2016
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Στην παρούσα διπλωματική μελέτη κεντρική υπόθεση εργασίας αποτελεί η εξέταση της ανακολουθίας του καθεστώτος που επιβάλουν οι Ρήτρες Εγγυήσεως σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Ειδικότερα, εξετάσθηκε η περίπτωση της Κύπρου και ο ρόλος που διαδραμάτισε η Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960, καθώς επίσης και η προβληματική, της ύπαρξης μελλοντικής ανάλογης συνθήκης σε τυχόν λύση του Κυπριακού προβλήματος. Η περίπτωση της Κύπρου αποτελεί χαρακτηριστική περιπτωσιολογική μελέτη «case study», των προβλημάτων που δημιουργεί, ο ξεπερασμένος θεσμός της Ρήτρας Εγγυήσεως κατά το διεθνές δίκαιο, σε ένα κυρίαρχο, ισότιμο και ανεξάρτητο κράτος. Η διπλωματική εργασία παραθέτει μια ολοκληρωμένη επιστημονική μελέτη αναφορικά με τη «σύγκρουση» της Ρήτρας Εγγυήσεως και ειδικότερα της Συνθήκης Εγγυήσεως του Κυπριακού Συντάγματος του 1960, με το διεθνές δίκαιο. Η μεθοδολογία της εργασίας βασίστηκε στην μελέτη και ανάλυση των πρωτογενών και δευτερογενών πηγών, στις νομολογίες των διεθνών και περιφερειακών δικαστηρίων, καθώς και στην ανάλυση επιστημονικών άρθρων, και πολιτικών δηλώσεων των «πρωταγωνιστών». Οι διατάξεις της Συνθήκης Εγγυήσεως του Κυπριακού Συντάγματος του 1960, έρχονται σε ρήξη με βασικούς κανόνες «jus cogens». Ειδικότερα, η ερμηνεία των κανόνων της εν λόγω Συνθήκης, ως η δυνατότητα χρήσης βίας από τις Εγγυήτριες Δυνάμεις, έρχεται σε σύγκρουση με την αρχή της «απαγόρευσης χρήσης βίας» όπως φαίνεται από το Άρθ. 2 (4) του ΧτΗΕ. Επιπλέον αυτού, υπάρχει σύγκρουση των άρθρων της Συνθήκης Εγγυήσεως και με το Άρθ. 2 (7) του ΧτΗΕ αναφορικά με την «αρχή της μη επέμβασης» θίγοντας την αποκλειστική άσκηση αρμοδιοτήτων του κράτους. Η εν λόγω αρχή απαγορεύει στα κράτη – μέλη των ΗΕ να «επεμβαίνουν σε ζητήματα που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους». Παράλληλα, η ύπαρξη και εφαρμογή μιας Συνθήκης Εγγυήσεως στην Κυπριακή Δημοκρατία, σε ένα κράτος – μέλος της ΕΕ, αντιβαίνει τις αρχές της ένωσης, γεγονός το οποίο δύναται να προκαλεί πληθώρα προβλήματα στη λειτουργία της. Η ύπαρξη μιας Συνθήκης Εγγυήσεως, σε μια ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία θα αποτελεί κράτος – μέλος της Ένωσης, με Εγγυήτρια Δύναμη την Τουρκία, η οποία είναι μη μέλος, θα αποδεικνυόταν μια δοκιμασία εφαρμογής των κανόνων, των διακηρύξεων και των πολιτικών της ΕΕ. Ολοκληρώνοντας, διαπιστώθηκε ότι, ο ρόλος που διαδραματίζει η Συνθήκη Εγγυήσεως κατά τις διαπραγματευτικές προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος, από την εισβολή και κατοχή του 1974 ως τις μέρες μας, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και δυσεπίλυτα προβλήματα. Αποτελεί γεγονός ότι, οι διαπραγματευτικές προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού προβλήματος δεν έμειναν πιστές στις αρχές και στους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Μέσα από τη διαδικασία της «πολιτικής» διαπραγμάτευσης δύναται να προκληθούν αποκλίσεις από τους εν λόγω κανόνες δικαίου κατά την προσπάθεια σύγκλησης των αντίθετων θέσεων των μερών. Υπό αυτές τις συνθήκες διαμορφώνεται η συζήτηση κατά τις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη Εγγυήσεως, με αποτέλεσμα η Τουρκία να ζητά της διατήρησή της, παρά το γεγονός ότι έρχεται σε ανακολουθία με το διεθνές δίκαιο.
Abstract:The main focus of this dissertation is the examination of the inconsistency of the status imposed by the Guarantee Clauses, according to International Law. More specifically, at issue here is Cyprus and the role of the Guarantee Treaty of 1960, as well as the troubled potential of the signature of a similar treaty in the future as a supposed solution of the Issue of Cyprus, which is considered to be a characteristic case study of the problems caused by the obsolete practice of the Guarantee Clauses, according to the International Law enforced upon a sovereign, equal and independent state. What is more, the dissertation presents a complete, scientific study concerning the “conflict” between the Guarantee Clause, in particular, the Guarantee Treaty of the Cypriot Constitution of 1960 and International Law. The methodology of this paper was based upon the study as well as the analysis of both primary and secondary sources, the jurisprudence of the international and regional courts, as well as the analysis of scientific articles and political statements of the main “protagonists”. The provisions of the Cypriot Constitution Guarantee Treaty of 1960, are in conflict with basic rules “jus cogens”. More specifically, the interpretation of the rules of this treaty which work as a means to allow the use of force by the Guarantee Powers collides with the principle of “non-use of force”, as cited in the Art. 2 (4) of the CharUN. Furthermore, it is worth mentioning that there is a conflict between the articles of the Guarantee Treaty and Art. 2 (7) of the CharUN concerning the “principle of non-intervention”. The reason for which this occurs, is that they impinge on the exclusive practice of a state jurisdiction, which does not allow the UN Member States to “intervene in matters which are essentially under the domestic jurisdiction of any state”. At the same time, the existence and implementation of a Guarantee Treaty into the Republic of Cyprus, a Member State of the EU, lies against the principles of the Union, fact which may as well cause a plethora of issues in its practice. The existence of a Guarantee Treaty practiced on a united Republic of Cyprus, which will potentially be an EU member state, and the Guarantee Power of Turkey which is a non-EU member state, would definitely constitute a challenge in terms of the application of the rules, the declarations and the policies of the EU as well. Finally, it was found that the role of the Guarantee Treaty during the negotiations aiming at the solution of the Issue of Cyprus, from the invasion and occupation of 1974 until today, constitutes one of the greatest and most difficult to solve problems. It is an undeniable fact that, the negotiations concerning the solution of the issue were not in accordance with the principles and the rules of International Law. It is acknowledged that through the process of “political” negotiations it is likely for there to be a degree of deviation from the law in an attempt for the conflicting parties to converge. These are the circumstances under which, the discussion for the Guarantee Treaty is being conducted. As a result, Turkey demands its continuity irrespective of the fact that it does not comply with International Law.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2016
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 94-98
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_DIE_EUR_SPO_ArgyropoulosKo.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο