Οι πολιτικοί αντικειμενικοί σκοποί και η στρατιωτική στρατηγική του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος (ΔΣΕ), κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949
Τίτλος:
Political objectives and military Ssrategy of Greece’s Democratic Army (DSE), during the Greek Civil War 1946-1949
Κύρια Υπευθυνότητα:
Καλτσουκαλάς, Γεώργιος Κ.
Επιβλέπων:
Κολιόπουλος, Κωνσταντίνος Ι., 1971-
Θέματα:
Keywords:
Εμφύλιος πόλεμος, στρατιωτική στρατηγική, ΔΣΕ Civil war, military strategy, DSE
Ημερομηνία Έκδοσης:
2017
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στην Πολιτική Επιστήμη εμφύλιος χαρακτηρίζεται ο πόλεμος κατά τον οποίο οι αντιμαχόμενες πλευρές ανήκουν στην ίδια κοινωνία ή εθνικότητα και μάχονται η μια την άλλη διεκδικώντας τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας ασκώντας παρατεταμένη βία με συμβατικά ή όχι μέσα. Στην ελληνική περίπτωση ο εμφύλιος του 1946 – 1949 έγινε στη ουσία για την κατάκτηση της εξουσίας και την ένταξη της χώρας σε διεθνή σφαίρα επιρροής στη μεταπολεμική περίοδο. Στην εισαγωγή γίνεται μια αναφορά στο αρχέτυπο του εμφυλίου αλλά και στο λόγο που οδηγήθηκα στην ανάληψη του συγκεκριμένου θέματος. Στη συνέχεια περιγράφονται οι προϋποθέσεις που τέθηκαν για να αποκτηθούν κάποιες «σταθερές» στην ανάλυση του θέματος και στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται η πλαισίωση του θέματος με την τοποθέτηση του γεγονότος του εμφυλίου εντός του διεθνούς περιβάλλοντος της εποχής αλλά και της διεθνούς συγκυρίας, του πέρατος μιας ανισορροπίας του διεθνούς συστήματος (Β΄ ΠΠ), και τη μετάβασή του σε ένα νέο είδος ισορροπίας αυτής του ψυχρού πολέμου. Επιπλέον αναλύονται οι υπάρχουσες δυναμικές εντός του Ελληνικού χώρου και γίνεται διαχωρισμός των τριών γύρων του εμφυλίου για να γνωστοποιηθεί η προϊούσα κατάσταση σε ότι αφορά τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις της χώρας αλλά και η αφετηρία των πολιτικών στόχων του ΚΚΕ όντας ο πολιτικός εκφραστής του ΔΣΕ. Στο επόμενο κεφάλαιο γίνεται μια αναδρομή και περιγραφή στην έννοια του ανταρτοπολέμου και της τρομοκρατίας αφού είναι εργαλεία υλοποίησης της στρατιωτικής στρατηγικής των επαναστατών – ανταρσιών προσπαθόντας να υλοποιήσουν τους πολιτικούς τους ΑΝΚΣ. Περιγράφονται δε οι εκφάνσεις του ανταρτοπολέμου κάνοντας αναφορά στους κυριότερους θεωρητικούς του θέματος. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται διερεύνηση της υπάρξεως και της αναφοράς των πολιτικών ΑΝΣΚ του ΕΛΑΣ και στη συνέχεια του ΔΣΕ που είναι η μετεξέλιξη του πρώτου. Αναφέρονται παράλληλα η διαφορετική χρονολογική τους έκφραση και προσαρμογή τους στις επικρατούσες κάθε φορά συνθήκες αντιστοιχίζοντάς τους με τις διαλαμβανόμενες κάθε φορά επιδιώξεις. Στο τέταρτο κεφάλαιο διερευνάται η εφαρμοσμένη στρατιωτική στρατηγική ξεκινώντας από τα «Δεκεμβριανά» μέχρι τα δύο πρώτα έτη του εμφυλίου. Γίνεται αναφορά στο σχεδιασμό και την διεξαγωγή των δράσεων και από τις δυο πλευρές – ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος) και ΕΣ (Εθνικός Στρατός) – διότι οποιαδήποτε στρατηγική δεν εφαρμόζεται στο κενό αλλά σε έναν αντίπαλο ο οποίος εφαρμόζει τη δική του. Επιπλέον, αναφέρεται η οργάνωση, η σύνθεση, το δυναμικό και η στρατολόγηση του ΔΣΕ. Τέλος γίνεται μια αποτίμηση ως προς την επίτευξη των επιδιώξεων και μια αναφορά στα μειονεκτήματα με το τέλος του 1947. Συνεχίζοντας την περιγραφή των δράσεων, στο επόμενο κεφάλαιο παρατίθεται η εξέλιξη της εφαρμοζόμενης στρατιωτικής στρατηγικής κατά τα δύο τελευταία έτη του εμφυλίου καθώς επιδιώκεται μια εσωτερική μετεξέλιξη των δυνάμεων του ΔΣΕ και η αλλαγή από επιχειρήσεις ανταρτοπολέμου σε επιχειρήσεις τακτικού αγώνα. Παράλληλα αναφέρονται γεγονότα που διαδραματίζονται στο διεθνές περιβάλλον την ίδια εποχή και επηρεάζουν τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Ελλάδας. Τέλος, θέτοντας ερωτηματικά αν οι πρωτεργάτες των δράσεων στο εσωτερικό της χώρας αλλά αλλά και άλλων παρόμοιων σε διεθνές επίπεδο είχαν το θεωρητικό υπόβαθρο που περιγράφεται στο δεύτερο κεφάλαιο. Τέλος, στο τελευταίο κεφάλαιο γίνεται μια αποτίμηση περί της επιλογής της συγκεκριμένης Στρατιωτικής Στρατηγικής, του τρόπου που εφαρμόστηκε και αν ήταν κατάλληλη να υποστηρίξει τον τιθέμενο και προσδοκώμενο πολιτικό ΑΝΣΚ των επαναστατών και υποστηρικτών του ΔΣΕ.
Abstract:
In Political Science, civil war is characterized the war, in which the warring sides belong to the same society or nationality and battling each other claiming control of political power by exercising prolonged violence by conventional means or not. In the Greek case, the civil war of 1946 - 1949 was taken place for the conquest of power and the country's accession to the international sphere of influence in the postwar period. The introduction gives a reference to the civil war archetype and the reason that led me to take up this issue. Then described the conditions which were set to obtain some "fixed" in the analysis of the issue and draw conclusions. The first chapter is the framing of the issue by placing the event of civil war within the international environment of the time but also the global circumstance, the end of the international system’s imbalance (WW), and the transition to a new kind of stability, the cold war. Furthermore are analyzed the existing dynamics in the Greek space and are split the three rounds of civil war to publicize the progressive state in terms of existing political forces, but also the starting point of the KKE’s political objectives being political exponent of the DSE. The following section provides an overview and description of the concept of guerrilla warfare and terrorism as tools in the implementation of the military strategy of the rebels – revolts, trying to put implement their political objectives. They are described the manifestations of the guerrilla war, referring to the main theoretical scientist of the issue. The third chapter is investigated the existence and reference to political objectives of ELAS and then of DSE, since it is the evolution of the first. Political objectives are mentioned alongside with their different chronological expression and their adaptation to the prevailing conditions each time, matching them with the undertakings every time pursuits. The fourth chapter investigates the applied military strategy starting from the "Decembriana" to the first two years of civil war. Reference is made in the planning and conduct of operations on both sides - DSE (Democratic Army of Greece) and ES (National Army) - because any strategy is not implemented in a vacuum but an opponent who applies his own. In addition, it is stated the organization, composition, potential and recruitment of DSE. Finally there is a valuation on the achievement of the objectives and a reference to the disadvantages with the end of 1947. Continuing the description of the actions, the next chapter presents the development of applied military strategy over the last two years of the civil war as sought an internal transformation of the forces of the DSE and the change from guerrilla operations in tactical war. While reported events taking place in the global environment at the same time and influence developments within Greece. Finally, putting question marks if the pioneers of actions within the country but also others in international environment had the theoretical background described in the second chapter. Finally, the last section provides an evaluation on the selection of specific Military Strategy, how applied and whether it was appropriate to support the pursued and expected political objective of the revolutionaries and supporters of the DSE.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Στρατηγικές Σπουδές Ασφάλειας, 2017
