Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παραδοσιακή γνώση αναφέρεται στις γνώσεις, καινοτομίες και πρακτικές των αυτοχθόνων λαών και τοπικών κοινοτήτων όλου του κόσμου. Προσαρμοσμένη στην τοπική κουλτούρα και το περιβάλλον, η παραδοσιακή γνώση μεταδίδεται προφορικά από γενιά σε γενιά. Αποτελεί συλλογική ιδιοκτησία και συνήθως παίρνει τη μορφή ιστοριών, τραγουδιών, λαογραφίας, παροιμιών, πολιτιστικών αξιών, πεποιθήσεων κ.ά. Στις μέρες μας, η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει τη στενή και παραδοσιακή εξάρτηση πολλών αυτοχθόνων λαών και τοπικών κοινοτήτων στους βιολογικούς πόρους, κάτι που φαίνεται και στο προοίμιο της Σύμβασης για τη Βιολογική Ποικιλότητα. Υπάρχει, επίσης, μια ευρεία αναγνώριση ότι η παραδοσιακή γνώση μπορεί να πετύχει τόσο τη διατήρηση όσο και τη βιώσιμη χρήση της βιολογικής ποικιλότητας, δύο θεμελιώδεις στόχους της Σύμβασης. Οι περισσότεροι αυτόχθονες πληθυσμοί και τοπικές κοινότητες βρίσκονται σε περιοχές όπου εντοπίζεται η συντριπτική πλειοψηφία γενετικών πόρων του πλανήτη. Πολλοί από αυτούς έχουν καλλιεργήσει και χρησιμοποιήσει τη βιοποικιλότητα με έναν βιώσιμο τρόπο για χιλιάδες χρόνια, ενώ ορισμένες από τις πρακτικές τους έχει αποδειχθεί ότι συμβάλλουν στην ενίσχυση και προώθηση της βιοποικιλότητας σε τοπικό επίπεδο, καθώς και στη δημιουργία και διατήρηση υγιών οικοσυστημάτων. Ωστόσο, η συμβολή των αυτοχθόνων και των τοπικών κοινοτήτων στη διατήρηση και αειφόρο χρήση της βιοποικιλότητας ξεπερνά κατά πολύ τον ρόλο τους ως διαχειριστές των φυσικών πόρων. Οι δεξιότητες και οι τεχνικές τους παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες σε ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα και αποτελούν ένα χρήσιμο μοντέλο για τις υπάρχουσες πολιτικές της βιοποικιλότητας.
Abstract:
Traditional knowledge refers to the knowledge, innovations and practices of indigenous and local communities around the world. Adapted to the local culture and environment, traditional knowledge is transmitted orally from generation to generation. It tends to be collectively owned and takes the form of stories, songs, folklore, proverbs, cultural values, beliefs e.t.c. Today, the international community has recognized the close and traditional dependence of many indigenous and local communities on biological resources, notably in the preamble to the Convention on Biological Diversity. There is also a broad recognition of the contribution that traditional knowledge can make to both the conservation and the sustainable use of biological diversity, two fundamental objectives of the Convention. Most indigenous and local communities are situated in areas where the vast majority of the world's genetic resources are found. Many of them have cultivated and used biological diversity in a sustainable way for thousands of years. Some of their practices have been proven to enhance and promote biodiversity at the local level and aid in maintaining healthy ecosystems. However, the contribution of indigenous and local communities to the conservation and sustainable use of biological diversity goes far beyond their role as natural resource managers. Their skills and techniques provide valuable information to the global community and a useful model for biodiversity policies.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Περιβαλλοντική Διακυβέρνηση και Βιώσιμη Ανάπτυξη, 2015
