Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η μη εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων από τη Διοίκηση
Τίτλος:The non-application of judicial decisions by the Public Administration
Κύρια Υπευθυνότητα:Δρούτσα, Χριστίνα Ν.
Επιβλέπων:Κτιστάκη, Σταυρούλα Ν.
Θέματα:
Keywords:Μη εφαρμογή, υποχρέωση συμμόρφωσης, Διοίκηση, κράτος δικαίου, δικαστική προστασία, εκτέλεση ακυρωτικών αποφάσεων, Τριμελή Συμβούλια Συμμόρφωσης, Συνήγορος του Πολίτη, ευθύνη διοικητικών οργάνων, διακριτική ευχέρεια
Non implementation, liability/obligation for compliance, Administration, rule of law, judicial/legal protection, implementation of annulment judgements, three-member compliance councils, Ombudsman, liability of administrative bodies, discretionary power
Ημερομηνία Έκδοσης:2016
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Το φαινόμενο της μη συμμόρφωσης της Διοίκησης εμφανίστηκε από τα πρώτα έτη λειτουργίας του Συμβουλίου της Επικρατείας και απασχολεί έως και σήμερα σε έντονο βαθμό. Τόσο η θεωρία όσο και η νομολογία έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα εάν η αίτηση ακυρώσεως διασφαλίζει την αποτελεσματική δικαστική προστασία, όπως αυτή περιγράφεται στο άρθρο 20 παρ.1Σ. και στο άρθ. 6 παρ.1 ΕΣΔΑ. Απότοκο αυτού, αποτελεί ο προβληματισμός γύρω από τη μη εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων από τη Διοίκηση. Η υποχρέωση συμμόρφωσης της Διοίκησης προς τις ακυρωτικές αποφάσεις των δικαστηρίων αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αρχής του Κράτους Δικαίου καθόσον αυτό δεν νοείται χωρίς την παροχή της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας των πολιτών του. Επομένως, η εκτέλεση των ακυρωτικών αποφάσεων από τα Διοικητικά όργανα αποτελεί αρχή της αποτελεσματικής έννομης προστασίας και η οποία θεμελιώνεται στο Σύνταγμα στο άρθ.95 παρ.5. Σε εκτέλεση του άρθρου αυτού εκδόθηκε ο νόμος 3068/2002 με τον οποίο συστάθηκαν τα Τριμελή Συμβούλια Συμμόρφωσης στα Δικαστήρια που είναι επιφορτισμένα με τον έλεγχο επί της συμμόρφωσης της Διοίκησης προς τις δικαστικές αποφάσεις. Στο δικαιϊκό μας σύστημα, πέραν του ελέγχου των Τριμελών Συμβούλιων περιλαμβάνεται και ο έλεγχος της συμμόρφωσης της Διοίκησης και από τον Συνήγορο του Πολίτη. Επιπλέον, περιλαμβάνεται ο θεσμός της αστικής ευθύνης του Δημοσίου, της προσωπικής, της αστικής και της πειθαρχικής ευθύνης των αρμόδιων διοικητικών οργάνων. Οι λόγοι που συχνά επικαλείται η Διοίκηση προκειμένου να δικαιολογήσει τη μη συμμόρφωσή της είναι η πολιτική βούληση, το δημοσιονομικό κόστος (αναφορικά με τη καταβολή αναδρομικών ποσών) και ο μεγάλος φόρτος εργασίας των υποστελεχωμένων υπηρεσιών. Ωστόσο, όπως προκύπτει από τη διαμεσολάβηση του Συνηγόρου του Πολίτη, η Διοίκηση και αδυνατεί να συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις αλλά κατά βάση δυστροπεί να συμμορφωθεί, εκδίδοντας «όμοιες» πράξεις, υπερβαίνοντας τα άκρα όρια της διακριτικής της ευχέρειας και αδυνατώντας να αιτιολογεί επαρκώς τις δυσμενείς της πράξεις.
Abstract:The phenomenon of the Public Administration’s noncompliance has arisen since the early years of operation of the Greek State Council and has been a burning issue ever since. The topic of whether the application for annulment ensures efficient judicial protection, as is guaranteed in art. 20 par. 1 of the Greek Constitution and art. 6 of the European Convention on Human Rights, has been debated both in theory and jurisprudence alike. It was through this very debate that the reflection upon the Administration’s noncompliance to courts’ judgements was born. The Administration’s obligation for compliance with the courts’ annulment judgements is an integral part of the principle of the rule of law, as the latter is unthinkable without the effective judicial protection of citizens. The enforcement of annulment judgements constitutes, therefore, a principle in the context of efficient judicial protection, its foundation lying in art. 95 par. 5 of the Greek Constitution. The implementation of the latter was the basis for Law 3068/2002, which introduced the establishment of three-member Compliance Councils, responsible for the inspection of the Administration’s compliance to courts’ judgements. Besides these three-member councils, our legal system contains a number of safeguards in that direction, such as the institution of the Ombudsman, the public sector’s civil liability and the principle of the personal, civil and disciplinary liability of the competent administrative bodies. The reasoning often invoked by the Administration, in order to justify its noncompliance, varies from political will – or the lack thereof – and the financial/budgetary costs (regarding retroactive payments) to the great workload of the under-staffed state agencies. However, as the Ombudsman mediation has clearly revealed, the Administration, besides being indeed incapable at times to comply, also presents a certain waywardness in that matter, manifested by the adoption of “mirror” acts, the transgression of its’ discretionary power, as well as the lack of proper and sufficient justification of its unfavorable acts/measures.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διοικητική Επιστήμη και Δημόσιο Μάνατζμεντ, 2016
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 70-77
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
7PMS_DHM_DIO_DroutsaXr.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο