Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η δυνατότητα επιλογής της φορολογικής πολιτικής από την κρατική εξουσία αποτελεί θεμελιώδες κυριαρχικό της δικαίωμα. Η οικονομική και κοινωνική λειτουργία των κρατών είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ασκούμενη φορολογική πολιτική. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, τα κράτη μέλη της ΕΕ δεν επιθυμούν να απολέσουν τη φορολογική τους κυριαρχία. Ωστόσο, προκειμένου να λειτουργήσει ομαλά η εσωτερική αγορά στον ενωσιακό χώρο, έχουν δοθεί κάποιες φορολογικές αρμοδιότητες στα όργανα της ΕΕ. Τα αρμόδια όργανα της Ένωσης έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν κανόνες παράγωγου δικαίου, κυρίως για θέματα έμμεσης φορολογίας. Παρόλο που η φορολογική κυριαρχία των κρατών μελών έχει διαβρωθεί ως ένα βαθμό, η εναρμόνιση της νομοθεσίας σε θέματα φορολογίας δεν έχει ολοκληρωθεί στον ενωσιακό χώρο. Ως λύση για την αντιμετώπιση του μικρού βαθμού εναρμόνισης της σχετικής νομοθεσίας προκρίνεται η συνεργασία μεταξύ των φορολογικών αρχών των κρατών μελών. Η συνεργασία αυτή έχει ως στόχο να αποφθεχθούν τα φαινόμενα της διπλής φορολόγησης, της φοροαποφυγής και της φοροδιαφυγής, καθώς και του φορολογικού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών μελών. Στο πλαίσιο αυτό έχουν εκδοθεί διάφορες νομοθετικές πράξεις για την ενίσχυση της συνεργασίας των φορολογικών αρχών των κρατών μελών της ΕΕ. Επιπροσθέτως, στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και διάφορες δράσεις της ΕΕ, όπως τα προγράμματα Fiscalis. Μέχρι σήμερα, δεν έχει επιτευχθεί η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πλαισίου συνεργασίας των φορολογικών αρχών, ώστε να λειτουργούν σαν μία ενιαία φορολογική αρχή της ΕΕ, παρότι έχουν γίνει πολλές προσπάθειες. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται μέσω των προγραμμάτων Fiscalis είναι απαραίτητο να ενισχυθούν και να συνεχιστούν. Χωρίς, όμως, την παράλληλη εναρμόνιση της φορολογικής νομοθεσίας μεταξύ των κρατών μελών οι προσπάθειες αυτές έχουν ένα περιορισμένο εύρος επιτυχίας.
Abstract:
Deciding on the tax policy constitutes governments\' fundamental sovereign right. The financial and social operation of States is directly linked to their tax policy. Therefore, the EU Member States do not wish to lose their tax sovereignty. However, in order for the internal EU market to operate efficiently, some tax competencies have been passed to the EU institutions. Hence, the EU competent bodies have the authority to issue rules of secondary law, mostly on indirect taxation. Despite the fact that tax sovereignty of Member States has been compromised to a level, tax harmonization has not been integrated in the EU. The solution proposed against this poor legal harmonization is the cooperation between tax authorities of Member States. Such cooperation aims at avoiding double taxation, tax avoidance and tax evasion, as well as tax competition among member-states. The EU has issued a number of legal acts on enhancing the cooperation of the EU Member-States' tax authorities. Several EU actions come as an addition towards this direction, such as the Fiscalis projects. Up until now there has not been any success in creating an integrated framework for the cooperation of national tax authorities, so that they operate as a single tax authority at an EU level, although there have been many attempts. Any attempts through the Fiscalis project should be amplified and continued, but without a prior harmonization of the tax laws of Member-States, such attempts have a limited chance to succeed.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Εθνική και Ενωσιακή Διοίκηση, 2016
