Προβολή στοιχείων εγγραφής Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών 
Μεταπτυχιακές εργασίες
| | | Τίτλος: | | Η εφαρμογή του νόμου της σαρία στις προσωπικές σχέσεις των Μουσουλμάνων της Θράκης | | Τίτλος: | | The implementation of "sharia law" on thw personal relations of the Muslims of Thrace | | Κύρια Υπευθυνότητα: | | Δημητρακοπούλου, Μαρία Γ. | | Επιβλέπων: | | Περράκης, Στέλιος Ε., 1948- | | Θέματα: | | | | Keywords: | | Σαρία, προσωπικές σχέσεις, μουσουλμάνοι, Θράκη, Μουφτής, Συνθήκη των Αθηνών, διεθνές δίκαιο, παραβίαση δικαιωμάτων του ανθρώπου
Sharia,personal relations, muslims, Thrace, Μuftis, Treaty of Athens, International Law, violations of humans rights
| | Ημερομηνία Έκδοσης: | | 2016
| | Εκδότης: | | Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών | | Περίληψη: | | Το ζήτημα της ρύθμισης των προσωπικών σχέσεων των Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων στο θρήσκευμα, αποτελεί πολιτικό ταμπού, το οποίο έχει την αφετηρία του στο άρθρο 11 της Συνθήκη των Αθηνών (1913), σύμφωνα με το οποίο, η Ελλάδα, ανέλαβε την υποχρέωση να σεβαστεί τον Ιερό Μουσουλμανικό Νόμο (Σαρία) που ρύθμιζε, τότε, τις οικογενειακές και κληρονομικές σχέσεις των ανταλλάξιμων. Συνεπώς, σε εκτέλεση της παραπάνω δέσμευσης, εκδόθηκε ο νόμος 147/1914, ο οποίος στο άρθρο 4 ορίζει το πεδίο εφαρμογής της Σαρία για τις οικογενειακές και κληρονομικές σχέσεις των μουσουλμάνων της Δυτ. Θράκης. Το θέμα της ισχύος του νόμου 147/1914 που παρέπεμπε στον Ιερό Νόμο, δεν ετέθη σε μεταγενέστερο νομοθέτημα, ώστε η εφαρμογή του να καταργηθεί ρητά. Η αντίθεση των ρυθμίσεων της Σαρία με το διεθνές δίκαιο δικαιωμάτων του ανθρώπου και με την ελληνική δημόσια τάξη ειναι πρόδηλη. Το πλέον δε ανησυχητικό είναι η στάση των Ελλήνων τακτικών δικαστών, οι οποίοι πραγματικά «κλείνουν τα μάτια» έναντι των πρωτοφανών παραβιάσεων των δικαιωμάτων του ανθρώπου, καθιστώντας το κράτος δικαίου θεατή ενός νομικού και πολιτικού παράδοξου: Οι μη Έλληνες Μουσουλμάνοι να απολαμβάνουν καλύτερη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους, σε σχέση με τους Έλληνες και άρα Ευρωπαίους - Μουσουλμάνους πολίτες. | | Abstract: | | The issue of the regulation of the personal relations of the Greek citizens, Muslims in religion, constitutes a political taboo initially appeared within the context of the Treaty of Athens (1913) and particularly in Article 11. Consequently, Greece complied with the aforesaid obligation by adopting Law 147/1914, which, in article 4 determines the scope of application of the Sacred Law for the family and inheritance relations of Muslims being settled in Western Thrace. The issue of the validity of Law 147/114 which refers to the Sacred Law has never been raised in a subsequent piece of legislation in order for its application to be expressly abolished. Contrariwise, the issues of what law governs the family disputes of Greek Muslims as well as the procedural issue of who is competent to judge the relevant disputes, have been repeatedly regulated. The contradiction between the provisions of the Sacred Muslim Law from one side and the International Human Rights Law, the Greek Public Order and the Constitution from the other, is obvious. Nevertheless, the most alarming issue is the approach of the Greek Judges to the matter, who actually "turn a blind eye" to the aforementioned violations of the human rights. | | Περιγραφή: | | Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2016 | | Περιγραφή: | | Βιβλιογραφία: σ. 133-139 | | | | | |
