Σεξουαλική βία σε ένοπλες συρράξεις: εξελίξεις και σύγχρονες προκλήσεις στην πρακτική και νομολογία της διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης
Τίτλος:
Sexual violence in armed conflicts: developments and contemporary challenges in the jurisprudence of the international criminal justice
Κύρια Υπευθυνότητα:
Ντάφλη, Αλεξάνδρα Δ.
Επιβλέπων:
Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα
Θέματα:
Keywords:
Σεξουαλική βία σε ένοπλες συρράξεις, Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο, Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, Γενοκτονία, Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, Εγκλήματα Πολέμου, Διεθνές Πονικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία, Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Ρουάντα, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνής Πονική Δικαιοσύνη Sexual Violence in Armed Conflicts, International Humanitarian Law, International Criminal Law, Genocide, Crimes Against Humanity, War Crimes, International Criminal Court, International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia, International Criminal Tribunal for Rwanda, International Law, International Criminal Justice
Ημερομηνία Έκδοσης:
2015
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η σεξουαλική και έμφυλη βία, παρότι αποτελεί ένα σύγχρονο πρόβλημα, δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα νέο φαινόμενο. Η απαγόρευση του βιασμού αποτελεί αδιαμφισβήτητα κανόνα του διεθνούς εθιμικού δικαίου, οι διαστάσεις δε που λαμβάνει κατά τη διάρκεια ενόπλων συρράξεων μας αναγκάζει να κατανοήσουμε και να μελετήσουμε το φαινόμενο όχι απλά ως εργαλείο έκφρασης, παραγωγής ή διατήρησης της κυριαρχίας των ανδρών επί των γυναικών, στα πλαίσια των πατριαρχικών κοινωνικών δομών, που εντείνονται σε καιρό πολέμου, αλλά ως «τακτική» ή «μέθοδο» που εκτελείται από στρατιώτες στην υπηρεσία των μεγάλων στρατηγικών στόχων. Από τα στρατόπεδα βιασμών στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την προπαγάνδα της Ρουάντα μέχρι το Κονγκό, το Νταρφούρ και τη Συρία, η σεξουαλική βία χρησιμοποιήθηκε ως μέθοδος εθνοκάθαρσης, γενοκτονίας, τρομοκράτησης και επίδειξης κυριαρχίας έναντι του εχθρού. Από προσωπική προσβολή ανάχθηκε σε προσβολή ολόκληρης της κοινότητας, με το γυναικείο κυρίως σώμα να αποτελεί τη συμβολική εκπροσώπηση της αντίπαλης κοινότητας, που έπρεπε να καταστραφεί ή να ταπεινωθεί, επισφραγίζοντας έτσι την συνολική κατάκτηση ή κυριαρχία. Σκοπός της εργασίας είναι να αναδείξει τις θετικές εξελίξεις που σημειώθηκαν στο πεδίο της διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης, που αποτελεί τον πιο έγκυρο και επίσημο τρόπο αναγνώρισης και νομικής εξέλιξης. Κυρίως όμως τις προκλήσεις που αντιμετώπισε η διεθνής νομολογία στην πορεία της προς την αναγνώριση ότι η σεξουαλική και έμφυλη βία δεν αποτελούν πλέον ούτε «ξεχασμένα εγκλήματα του διεθνούς δικαίου» ούτε παρεπόμενα άλλων κύριων εγκλημάτων, αλλά αποτελούν δύο από τις κύριες εγκληματικές εκφράσεις των εγκλημάτων πολέμου, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και του εγκλήματος της γενοκτονίας. Ο τελικός στόχος είναι η κεφαλαιοποίηση, μέσα από την έρευνα, των μέχρι τώρα θετικών και αρνητικών εμπειριών της διεθνούς δικαιοσύνης, το απόσταγμα της οποίας συνιστά τους κύριους άξονες όπου θα πρέπει να κινηθεί το μόνιμο διεθνές ποινικό δικαιοδοτικό όργανο, με την παύση της ατιμωρησίας και την υιοθέτηση της θυματοκεντρικής προσέγγισης των εγκλημάτων σεξουαλικής και έμφυλης βίας.
Abstract:
Sexual and gender-based violence, although it is a modern problem, it is in not a new phenomenon. The prohibition of rape is an indisputable rule of customary international law and the dimensions that the phenomenon takes during armed conflict requires us to understand and study it not simply as a tool of expression, production or maintenance of male domination over women within patriarchal social structures, which are intensified in times of war, but as "tactic" or "method" performed by soldiers in the service of major strategic objectives. From the rape camps in the former Yugoslavia and propaganda of Rwanda to Congo, Darfur and Syria, sexual violence was used as a method of ethnic cleansing, genocide, terror and domination over the enemy. It involved from individual attack to an insult of the whole community, with the female body being a symbolic representation of the opponent's community, which had to be destroyed or be humiliated, thereby sealing the overall conquest or domination. The aim is to highlight the positive developments in the field of international criminal justice, which is the most reliable and official manner of recognition and legal development. Above all the challenges faced by the international jurisprudence on its way to the recognition that sexual and gender-based violence are no longer neither "forgotten crimes under international law" nor incidental other major crimes, but they are two of the main criminal expressions of war crimes, crimes against humanity and the crime of genocide. The ultimate goal is to capitalize, through research, hitherto positive and negative experiences of international justice, the essence of which constitutes the main axes where the permanent International Criminal Court should be initiated, with the cessation of impunity and the adoption of a victim-focused approach of sexual and gender violence crimes.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2015
