Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ επί της προεδρίας Ronald Reagan (1981-1988), σε σχέση με την ΕΣΣΔ: πραγματισμός ή ιδεοληψία;
Τίτλος:
The US foreign policy over the presidency of Ronald Reagan (1981-1988), in relation to the U.S.S.R: pragmatism or obsession?
Κύρια Υπευθυνότητα:
Βαχαβιόλος, Κωνσταντίνος Γ.
Επιβλέπων:
Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος
Θέματα:
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής -- Διπλωματικές σχέσεις -- 1981-1989 Ψυχρός Πόλεμος Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής -- Πολιτική και διακυβέρνηση -- 1981-1989 United States -- Foreign relations --1981-1989 Reagan, Ronald, 1911- United States -- Politics and government -- 1981-1989 Cold War United Sates -- Foreign relations -- Soviet Union
Keywords:
εξωτερική πολιτική, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Ρόναλντ Ρέηγκαν, Ψυχρός Πόλεμος, Πραγματισμός, Συντηρητική Επανάσταση, αμερικανική μοναδικότητα, Δόγμα Ρέηγκαν, πολιτική της Απώθησης, Ευέλικτη Ανταπόδοση, Στρατηγική Ενεργού Προετοιμασίας, Στρατηγική Αμυντική Πρωτοβουλία, Βέβαιη Αμοιβαία Καταστροφή, νέος Ψυχρός Πόλεμος, μηδενική λύση, Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς, Συζητήσεις περιορισμού στρατηγικών όπλων, Συνθήκη της Ουάσινγκτον Foreign Policy, USA, USSR, Ronald Reagan, Cold War, Pragmatism, Conservative Revolution, american uniqueness, Reagan Doctrine, Roll-Back policy, Flexible Repayment, Strategy for active preparation, SDI-Stretegic Defence Initiative, MAD- Mutual Assured Destruction, new Cold War, zero option, INF- Intermadiate- range Nuclear Forces,START-Strategic Reduction Talks, Treaty of Washington
Ημερομηνία Έκδοσης:
2015
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Αντικείμενο της παρούσης εργασίας είναι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ κατά την διάρκεια της προεδρίας του Ronald Reagan απέναντι στην ΕΣΣΔ. Κύριος σκοπός της εργασίας είναι η θεμελίωση της θεώρησης πως η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ επί της προεδρίας του Reagan επηρεάστηκε ως προς την διαμόρφωση και την μετέπειτα εφαρμογή της από ρεαλιστική προσέγγιση και όχι από υπερβολική εμμονή σε ιδεολογικά δόγματα, παρά τις πολλές περί του αντιθέτου εκφρασθείσες απόψεις. Η ρητορική που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος Reagan δεν ήταν παρά ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής, του οποίου η ένταση διαφοροποιείτο αναλόγως των περιστάσεων, χωρίς όμως να μεταβάλλεται ο κύριος αντικειμενικός σκοπός, που είχε καθοριστεί από τον Reagan με την εγκατάσταση του στον Λευκό Οίκο και δεν ήταν άλλος από την λήξη του Ψυχρού Πολέμου με την τελική επικράτηση των ΗΠΑ. Στο παραπάνω συμπέρασμα οδηγούμαστε λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο Reagan και κατά την πρώτη του τετραετία ως Πρόεδρος, που αποτέλεσε το πλέον θερμό τμήμα της προεδρίας του εξαιτίας της ιδιαίτερα υψηλής έντασης που χαρακτήρισε την σχέση μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ και γι' αυτό ονομάστηκε νέος Ψυχρός Πόλεμος, προχώρησε σε κινήσεις μικρότερες βεβαίως σε συχνότητα και ένταση με όσες πραγματοποιήθηκαν αργότερα στην κατεύθυνση της βελτίωσης των σχέσεων ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, δίχως ουσιαστική ανταπόκριση από την ηγεσία της ΕΣΣΔ, αλλά πέραν τούτου εάν δεν ήταν πραγματιστής δεν θα είχε μεταβάλει στάση έναντι της ΕΣΣΔ ούτε μετά το 1985, όσο και αν είχε διαφοροποιηθεί το τότε πολύπτυχο των διεθνών σχέσεων και η συμπεριφορά της ΕΣΣΔ απέναντι στις ΗΠΑ, αλλά θα εξακολουθούσε να τηρεί σκληροπυρηνική στάση έναντι της ΕΣΣΔ. Ο Ronald Reagan διέθετε από την μια πλευρά μεγάλη ικανότητα στο να αντιλαμβάνεται τους περιορισμούς που το διεθνές σύστημα έθετε στην λειτουργία των ΗΠΑ και από την άλλη πλευρά μπορούσε να εντοπίζει και να εκμεταλλεύεται τις σημαντικές ευκαιρίες που προέκυπταν υπέρ των συμφερόντων των ΗΠΑ εντός του άναρχου και ανταγωνιστικού πλαισίου της διεθνούς αρένας. Οι παραπάνω ικανότητες τον οδηγούσαν στην λήψη σειράς ορθολογικών αποφάσεων δια των οποίων οι ΗΠΑ επικράτησαν της ΕΣΣΔ στον Ψυχρό Πόλεμο.
Abstract:
The object of this study is the foreign Policy of USA during the Presidency of Ronald Reagan in relation to the USSR. The main purpose of the study is the foundation of the opinion that the US foreign Policy under President Reagan has been affected in her elaboration and subsequent implementation by realistic approach and not by excessive persistence on ideological dogmas, despite many opposing views that have been expressd. The rhetoric of President Reagan was a policy tool, whose intensity depended on the different circumstances when Reagan's objective for the End of the Cold War with the final victory of the USA remained constant. In the first half of the Reagan Presidency, which was the hottest part of his overall service in the White House because of the very high intensity in relations between the USA and USSR and was named new Cold War, surely proceeded to smaller movements in frequency and intensity with those followed later in the direction of improving the relation between USA and USSR, with no real response from the soviet leadership, but besides that, if Reagan had' not been pragmatist he would' not hane changed his attitude towards the USSR, nor after 1985, when the different behavior of the USSR to the USA had changed the climate on international relations and would continue to use harsh rhetoric against the USSR. Ronald Reagan on the one hand had a great capacity to understand the restrictions that the international system put in US policy and on the other hand he could identify and take advantage of the significant opportunities arising and serving american interests, within the anarchist and competitive framework of the international arena. These abilities led him to take rational decisions which helped the USA to prevail against the USSR in the Cold War.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2015
