Η μεταρρύθμιση της κοινής γεωργικής πολιτικής του 2013 και οι συνέπειες της για την ελληνική γεωργία
Τίτλος:
The reform of the common agricultural policy in 2013 and the consequences for the greek agriculture
Κύρια Υπευθυνότητα:
Μπέκιου, Ελένη Δ.
Επιβλέπων:
Παπακωνσταντής, Μάρκος
Θέματα:
Γεωργία και κράτος -- Ελλάδα Γεωργία -- Οικονομικές απόψεις Γεωργία -- Οικονομικές απόψεις -- Ελλάδα Agriculture and state -- Greece Agriculture -- Economic aspects--Greece Agriculture -- Economic aspects
Keywords:
ανταγωνιστική και βιώσιμη ανάπτυξη, πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, προσανατολισμός στην αγορά, βασική ενίσχυση, πράσινη ενίσχυση, περιορισμένη συνδεδεμένη ενίσχυση, εσωτερική και εξωτερική σύγκλιση, ΕΚ συννομοθέτης competitive and sustainable agriculture, Multiannual Financial Framework, market orientation, Basic Payment, green direct payment, limited coupled support, internal and external convergence,EPco-legislator
Ημερομηνία Έκδοσης:
2015
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα εργασία ασχολείται με την αναθεώρηση της κοινής γεωργικής πολιτικής του 2013 και τις προεκτάσεις που αναμένεται να έχει στην ελληνική γεωργία και γενικότερα στην ανάπτυξη του αγροτικού τομέα και της υπαίθρου. Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύονται οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις της ΚΓΠ ώστε να γίνει μια αναδρομή στην πορεία της και στις μέχρι τώρα επιπτώσεις της στον αγροτικό τομέα τον κρατών μελών. Κάθε φορά η ΕΕ μέσω των αλλαγών που πραγματοποιούσε στην ΚΓΠ επιδίωκε την προσαρμογή του αγροτικού τομέα στις ανάγκες και τις συνθήκες της αντίστοιχης χρονικής περιόδου. Βασικές τροποποιήσεις της ΚΓΠ αποτελούν η μεταρρύθμιση του 1992 με την οποία δόθηκε έμφαση στην στήριξη του παραγωγού και όχι της παραγώμενης ποσότητας και εκείνη του 2003 που καθιέρωσε την αποσύνδεση των ενισχύσεων από την ποσότητα και το είδος της παραγωγής και την σύνδεσή της με προηγούμενες περιόδους αναφοράς. Από τη δεκαετία του 90 και μετά γίνεται μια στροφή της κοινής γεωργικής πολιτικής προς τις απαιτήσεις τις αγοράς όπως εκφράζονται μέσα από τις διαπραγματεύσεις της ΕΕ με τους εμπορικούς εταίρους της. Η τελευταία μεταρρύθμιση ακολουθεί την ίδια κατεύθυνση προσαρμογής των γεωργών σε συνθήκες ανταγωνισμού. Η ενίσχυση εξαρτάται από το είδος ή το ύψος της παραγωγής αλλά συνδέεται με την γη. Προκειμένου να υπάρχει καλύτερη στόχευση των ενισχύσεων, εκτός από μια βασική ενίσχυση που δίνεται σε όλους όσοι θεωρούνται αγρότες, παρέχονται πρόσθετες ενισχύσεις σε συγκεκριμένους τομείς. Για παράδειγμα στους νέους γεωργούς που άρχισαν πρόσφατα την γεωργική τους δραστηριότητα, στους μικροκαλλιεργητές, σε περιοχές που αντιμετωπίζουν φυσικά εμπόδια. Σημαντική είναι η στήριξη που δίνεται για το περιβάλλον πέρα από τις υποχρεώσεις πολλαπλής συμμόρφωσης που ήδη υπήρχαν. Οι τομείς αυτοί ενισχύονται και στο πλαίσιο του δεύτερου πυλώνα αλλά χωρίς να υπάρχει διπλή χρηματοδότηση των μέτρων. Ένα νέο στοιχείο της ΚΓΠ είναι ότι ενισχύεται η ευελιξία μεταξύ των πυλώνων ώστε να γίνονται μεταφορές πόρων ενός ορισμένου ύψους μεταξύ τους. Παρατηρείται ότι η νέα ΚΓΠ αφήνει πολλά περιθώρια λήψης αποφάσεων στα κράτη μέλη με αποτέλεσμα πολλοί να μιλούν για επανεθνικοποίηση της ΚΓΠ. Η εξέλιξη αυτή θα έχει δυσμενής συνέπειες για χώρες με σημαντικό αγροτικό τομέα όπως η Ελλάδα που αντιμετωπίζουν, όμως, οικονομικές δυσκολίες και διαρθρωτικά προβλήματα στον αγροτικό τομέα τους. Η Ελλαδα, εκτός από τις ιδιαίτερες γεωμορφολογικές συνθήκες που έχει, αντιμετωπίζει χρόνιες στρεβλώσεις στη διάρθρωση της παραγωγής της. Η πλειοψηφία των γεωργικών εκμεταλλεύσεων είναι μικρές και διασπαρμένες γεγονός που δεν βοηθάει στην αύξηση της παραγωγικότητας τους, ενώ οι γεωργοί είναι συνήθως μεγάλης ηλικίας και χωρίς ιδιαίτερη επαγγελματική κατάρτιση. Παράλληλα, ένα μεγάλο μέρος των ελλήνων γεωργών αντιμετωπίζει την γεωργική παραγωγή ως συμπληρωματικό εισόδημα ή ως δεύτερη απασχόληση με συνέπεια να αδιαφορούν για την πραγματοποίηση επενδύσεων και μακροπρόθεσμων αλλαγών. Η παρούσα οικονομική συγκυρία επιδεινώνει τα προβλήματα της ελληνικής γεωργίας και παράλληλα οδηγεί σε περιορισμό των κονδυλίων για τη γεωργία από τα ταμεία της ΕΕ.
Abstract:
The present work deals with the review of the common agricultural policy in 2013 and is expected to have ramifications in Greek Agriculture and more generally to the development of the agricultural sector and rural areas. In the first chapter are analyzed the previous CAP reforms to become a flashback in the course of and in so far the effects of the agricultural sector in the Member States. Each time the EU through changes that had the CAP sought to adapt the agricultural sector to the needs and circumstances of the respective period. Basic modifications of the CAP are the reform of 1992 in which emphasis was placed on support of the producer rather than the quantity produced and that of 2003 introduced the decoupling of aid by the amount and type of production and the connection to previous reporting periods. Since the 1990s, and then made a turn to the common agricultural policy to the market requirements as expressed through the EU negotiations with its trading partners. The last reform follows the same direction adjustment of farmers in competitive conditions. The aid depends on the type or quantity of production but linked to the Earth. In order to ensure better targeting of the aid, in addition to a basic aid is given to all those who are considered to be farmers, provide additional aid to specific sectors. For example young farmers recently started farming, smallholders, in areas that face natural obstacles. Important is the support given to the environment beyond cross compliance obligations that already existed. These areas are under the second pillar but no dual financing of the measures. A new element of the CAP is that it enhances the flexibility between the pillars in order to become transfers a certain amount between them. It is observed that the new CAP leaves a lot of room for decision-making in Member States and as a result many to talk about renationalisation of the CAP. This development will have adverse consequences for countries with significant agricultural sector such as Greece faced, however, financial difficulties and structural problems in the agricultural sector. Greece, except the special geomorphological conditions, facing chronic distortions in the structure of production. The majority of farms are small and dispersed which does not help to increase their productivity, while farmers are usually older and without special training. At the same time, a large part of Greek farmers facing agricultural production as a supplemental income or as second jobs consistently indifferent to investment and long-term changes. This economic downturn is exacerbating the problems of Greek Agriculture and at the same time leads to restriction of funds for agriculture from EU funds.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Εθνική και Κοινοτική Διοίκηση, 2015
