Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Ψυχολογίας  

Διδακτορικές διατριβές  

 
Τίτλος:Πειραματική διερεύνηση της μηχανικής των «αναδυόμενων» σχέσεων: η ανάλυσητων σχέσεων μεταβατικότητας ως ένα πρόβλημα μη-διασυνδεδεμένωνσυναρτήσεων ενίσχυσης
Τίτλος:Experimental investigation of the mechanism of "emergent" relations: theanalysis of transitivity stimulus relations as a problem of non-interlockingcontingencies
Κύρια Υπευθυνότητα:Μουστάκης, Ιωάννης Σ.
Επιβλέπων:Μέλλον, Ρόμπερτ
Θέματα:Λεκτική συμπεριφορά -- Πειράματα
Ανάλυση συμπεριφοράς -- Πειράματα
Verbal behavior -- Experiments
Behavior analysis -- Experiments
Keywords:Μεταβατικότητα, επίλυση προβλήματος, διασυνδεδεμένεςσυναρτήσεις, κατασκευασμένα διακριτικά ερεθίσματα, λεκτική συμπεριφορά
Transitivity, problem solving, interlocking contingencies, constructeddiscriminative stimuli, verbal behavior
Ημερομηνία Έκδοσης:2019
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Οι συναρτήσεις ενίσχυσης αποτελούν τον θεμελιώδη μηχανισμό συμπεριφοράς τηςΣκιννεριανής αρχής της επιλογής από ενίσχυση. Ωστόσο, οι αποκαλούμενες«αναδυόμενες» σχέσεις ερεθισμάτων φαίνεται να μην προέρχονται άμεσα από μίατέτοια λειτουργία· όταν δύο ή περισσότερές σχέσεις συντελεστικών διακρίσεων υπόόρους αποτελούνται από κοινά και μη κοινά ερεθίσματα (π.χ., Α:Β and Β:C), τα μηκοινά στοιχεία εμφανίζονται να είναι λειτουργικά ισοδύναμα (Α:C) στην απουσίαδιαφορικής ενίσχυσης. Το γεγονός αυτό έχει καταστήσει τη μελέτη της προέλευσηςτων «αναδυόμενων» σχέσεων ένα θέμα με έντονο ενδιαφέρον στην κοινότητα τηςανάλυσης συμπεριφοράς για περίπου πέντε δεκαετίες, αλλά οι μηχανισμοίσυμπεριφοράς που συνθέτουν αυτό το φαινόμενο δεν έχουν ακόμα διαλευκανθείπλήρως.Η παρούσα διατριβή εξέτασε την υπόθεση ότι οι σχέσεις μεταβατικότητας δενσυνιστούν λειτουργικά ισοδύναμες σχέσεις (Α:C), αλλά, αντίθετα, παραμένουν μη διασυνδεδεμένες σχέσεις (Α::C) έως ότου ενδιάμεσα διακριτικά ερεθίσματασυνδέσουν τα ανεξάρτητα στοιχεία (Α and C). Με βάση την ανάλυση του Skinner, ημη-διασυνδεδεμένη συνάρτηση μπορεί να περιγραφεί ως μια συνθήκη επίλυσης προβλήματος, όπου το «πρόβλημα» είναι ότι το παρόν περιβάλλον (ερέθισμα Α) δενπροξενεί επαρκώς την αποτελεσματική συμπεριφορά του ατόμου (δηλ. την παραγωγήτου C ερεθίσματος). Για την επίλυση του προβλήματος, το άτομο πρέπει ναδημιουργήσει προδρομική συμπεριφορά παράγοντας κατασκευασμένα διακριτικάερεθίσματα τα οποία διαδυνδέουν την A::C σχέση.Μελετήσαμε τη σημασία της διασυνδεμένης συντελεστικής διαδικασίας μεεντός-υποκειμένου χειρισμό σε δύο πειραματικές μελέτες. Και οι δύο μελέτεςσχεδιάστηκαν να παράξουν διαφορετικά επίπεδα κατασκευασμένων διακριτικώνερεθισμάτων κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης συμβατικών σχέσεων ερεθισμάτων με τηδιαδικασία συμβατικής αντιστοίχισης ερεθισμάτων.Το πρώτο πείραμα πραγματοποιήθηκε σε δύο συνεδρίες και οι συμμετέχοντεςείτε έλαβαν οδηγίες για να ονομάσουν τα οπτικά ερεθίσματα ή να τα ονομάσουν καινα δημιουργήσουν μια ιστορία που σειριακά ένωνε τις ονομασίες των ερεθισμάτων.Οι συμμετέχοντες των οποίων η προδρομική συμπεριφορά κατά την 1ησυνεδρίαπεριορίστηκε στην ονομασία των ερεθισμάτων, παρήγαγαν σημαντικά περισσότερεςσχέσεις μεταβατικότητας όταν, κατά την εκπαίδευση της δεύτερης συνεδρίας,δημιούργησαν ιστορίες που διάσυνδεσαν τις ονομασίες των οπτικών ερεθισμάτων. Η 16ίδια σχεδόν αλάνθαστη εμφάνιση «αναδυόμενων» σχέσεων καταγράφηκε από τηνομάδα συμμετεχόντων που έλαβαν την οδηγία των ιστοριών στην 1ησυνεδρία.Ο σκοπός του δεύτερου πειράματος ήταν να αντικαταστήσει την ανεξάρτητημεταβλητή της γλωσσολογικής ιστορίας με μοτίβα λεκτικών οφθαλμικών κινήσεων.Οι συμμετέχοντες εκτέθηκαν σε πειραματικό σχεδιασμό ανατροπής (Α-Β1-Β2-Α') καιστις συνεδρίες χειρισμού όπου οι συμβατικές σχέσεις ερεθισμάτων διασυνδέθηκαν μετα συγκεκριμένα μοτίβα οφθαλμικής κίνησης, οι σχέσεις μεταβατικότηταςεμφανίστηκαν με τέλεια ή σχεδόν τέλεια ακρίβεια όποτε οι συμμετέχοντες παρήγαγαντα συγκεκριμένα προδρομικά μοτίβα συμπεριφοράς (ή ισοδύναμα γλωσσικάερεθίσματα). Κατά τη βασική συνεδρία και ανατροπής, όπου οι συμβατικές σχέσειςδεν διασυνδέθηκαν με συμπληρωματικά ερεθίσματα ή περιορίστηκαν σε διακριτικάερεθίσματα με χαμηλή συνδετική δύναμη (π.χ., ονομασία), οι συμμετέχοντεςεμφάνισαν σημαντικά λιγότερες «αναδυόμενες» σχέσεις. Σε αμφότερα τα πειράματα,καταγράφηκε η ίδια σχεδόν αλάνθαστη παραγωγή μεταβατικών σχέσεων όποτεκατασκευάστηκαν διακριτικά ερεθίσματα πέραν την ονομασίας των ερεθισμάτων(π.χ., κατηγοριοποίηση των κλάσεων ερεθισμάτων).Τα αποτελέσματα από τα δύο πειράματα αποκάλυψαν ότι συμπληρωματικάερεθίσματα με υψηλής τάξης διακριτικό έλεγχο επηρέασαν ισχυρά τον ρυθμόεμφάνισης των μη-διασυνδεδεμένων A::C σχέσεων. Από την άλλη πλευρά, ανεκπαιδεύοντας τις συμβατικές σχέσεις A:B και B:C αναδύεται η μη-εκπαιδευμένηA:C σχέση, τότε η ακρίβεια των σχέσεων μεταβατικότητας θα έπρεπε να ήτανανεξάρτητη από το διαφορετικό επίπεδο κατασκευασμένων διακριτικώνερεθισμάτων· μια συνθήκη που τα πειραματικά δεδομένα της παρούσας εργασίας δενεπιβεβαίωσαν.
Abstract:Reinforcement contingencies constitute the fundamental behavioral mechanism inSkinner's principle of selection by reinforcement. However, the so-called "emergent"stimulus relations do not appear to derive directly from a consequential operation;when two or more conditional discriminations are established with shared andunshared arbitrary stimuli (e.g., A:B and B:C), the unshared elements appear to becomefunctionally equivalent (A:C) in the absence of relevant differential reinforcement.This fact has made the study of the source of "emergent" stimulus relations a subjectarea of intense interest in the behavior analysis community for some five decades, butthe behavioral mechanisms that compose this phenomenon have yet to be fullyclarified.The present dissertation examined the assumption that transitivity relations donot constitute functionally equivalent relations (A:C), but, contrarily, they remainnon-interlocking relations (A::C) until intermediate discriminative stimuli link theindependent elements (A and C). Based on Skinner's analysis, a non-interlockingcontingency could be described as a problem-solving condition, where the "problem"is the current environment (stimulus A) that does not adequately evoke theindividual's effective responding (i.e., the production of C stimulus). In order to solvethe problem, the individual has to establish precurrent behavior that generatesconstructed discriminative stimuli which interlock the A::C relation.We investigated the significance of this interlocking operant process bywithin-subject manipulation in two experimental studies. Both studies were designedto produce different levels of constructed discriminative stimuli during the training ofarbitrary relations with matching-to-sample (MTS) procedure.The first experiment was conducted in two sessions, and the participants eitherreceived instructions to name the visual stimuli or received instructions to both namethem and generate a tale serially interlocking the named stimuli. Participants whoseprecurrent behavior at the 1st session was limited to naming, derived significantly 18more transitivity relations when, in training at session two, they generated taleslinking the names of visual stimuli. The same near-errorless derivation was recordedin the group of participants who received the story instructions at the 1st session.The purpose of the second experiment was to replace the language storytelling independent variable with verbal eye-movement patterns. The participantswere exposed in a reversal design study (A-B1-B2-A'); at the manipulation sessions,where the arbitrary relations were interlocked with specific eye-movement patterns,the transitive relations emerged with perfect or near-perfect accuracy whenever theparticipants produced these precurrent behavioral patterns (or equivalent linguisticstimuli). At the baseline and reversal sessions, where the arbitrary relations did notinterlock with supplementary stimuli or limited to low linkage strength discriminativestimuli (e.g., naming), the participants produced significantly less "emergent"relations. At both experiments, the same near-errorless derivation was recordedwhenever the participants constructed relational stimuli beyond stimuli naming (e.g.,categorization of stimulus classes).The results of both experiments revealed that the supplementary stimuli withhigher level of relational discriminative control robustly affect the derivation rate ofnon-interlocking A::C relations. On the other hand, if training the arbitrary A:B andB:C relations emerged the untrained A:C relation, then the accuracy of transitivityrelations should be independent of the different levels of constructed discriminativestimuli; a condition that experimental data of the present study did not confirm.
Περιγραφή:Διατριβή (διδακτορική) - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Ψυχολογίας, 2019
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 161-176
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
6DID_MoustakisIo_0613D04.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο