Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η διπλωματική μου ακολουθεί μια διχοτομική δομή παραθέτοντας στην αρχή την θεωρία και τον ορισμό του τι είναι κρίση καθώς και την ιστορική αναδρομή της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) και το νομικό πλαίσιο λειτουργίας της, ενώ σε δεύτερο επίπεδο αναλύονται παραδείγματα από επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων της EE στην Υποσαχάρια Αφρική. Τα παραδείγματα αποτελούν ήδη ολοκληρωμένες επιχειρήσεις της Ε.Ε., ώστε να είναι δυνατή η έρευνα τόσο των λόγων της επιλογής έναρξης και εφαρμογής στρατηγικής της Ε.Ε., όσο και των τελικών αποτελεσμάτων στη κάθε περίπτωση. Ως αρνητικά από τις επιχειρήσεις βλέπουμε τη μικρή διάρκεια παραμονής των ευρωπαϊκών στρατευμάτων και την ανεπάρκεια μετάφρασης των βραχυπρόθεσμων επιτυχιών σε μόνιμα αποτελέσματα, την πρωτοβουλία των μεγάλων δυνάμεων της Ε.Ε. για εμπλοκή σε επιχειρήσεις, καθώς και την ελλιπή εφαρμογή από τη χώρα υποδοχής των προτεινόμενων μέτρων από την Ε.Ε.. Σαν θετικά η Ε.Ε. διαθέτει τη διεθνή νομιμοποίηση λόγω καθώς προηγείται πάντα αίτημα του ηγέτη της χώρας υποδοχής ή είτε μετά από αίτημα του ΟΗΕ προς τον Ύπατο Εκπρόσωπο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ενώ και η δομή λήψης της απόφασης δείχνει πράγματι μια συναίνεση όλων των οργάνων και των κρατών – μελών της Ε.Ε..
Abstract:
My dissertation is divided into two parts. The first part refers to the theory and the definition of crisis and the historical developments in the Common Foreign and Security Policy (CFSP) of the European Union. Thus, the mechanism of decision making process in the EUis analyzed. The second part covers examples of completed civilian and military missions and operations which took place in Sub-Saharan Africa and especially in the area of the Great Lakes from 2003 until 2015. Each case is analyzed separately, giving an evaluation of the situation before and after the European operations. The study shows conclusively that the restricted duration of the European operations, the initiative for an operation coming from the most powerful (financially and military) European states, and the insufficient implementation of European advice by the host countries emerge as the main problems of the Common Security and Defence Policy (CSDP). However, it is clear that the European Union is a normative power as the EU always acts within international law, with the authorization of the UN or the host country, and on the basis of human rights principles. Moreover, the analysis of the decision making mechanism of the CSDP shows that consent is obtained from all European countries and bodies.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2015
